امروز ضرب‌الاجل توافق موقت ژنو برای بار دوم به پایان می‌رسد. براساس توافق موقت صورت گرفته در 3 آذر 92 طرفین موافقت کرده بودند که ظرف مدت 6ماه به توافقی جامع دست یابند. یک بار در 6ماه پیش توافق موقت برای 6ماه دیگر تا امروز تمدید شده بود. همین فرصت یکساله که 10دور از مذاکرات 6 جانبه را در خود داشت در کنار مذاکرات فشرده چند ساله قبل از آن نشان می‌دهد که مشکل مذاکرات هسته‌یی ایران با 1+5 «زمان» نیست. مشکل در ساختار مذاکرات و نیز در زیاده‌خواهی‌هایی است که در مذاکرات صورت می‌گیرد. این امر هم با زمان حل نمی‌شود. در این دور از مذاکرات ایران و امریکا یک فرصت تاریخی دارند که در مذاکرات پیشین از آن بی‌بهره بودند. یکی از این شانس‌های تاریخی که بلای بزرگی هم برای منطقه بود ظهور هیولای خون‌ریز داعش بود. ظهور و بروز داعش به عریان‌ترین و خشن‌ترین شکل به تمام دنیا نشان داد که زیر خاکستر خاورمیانه چه آتش سوزانی وجود دارد؛ آتشی که می‌تواند منطقه را در خود فرو برد. این حیرانی بزرگ غرب از داعش با رویکرد هوشمندانه ایران نیز همراه بود. ایران در ماجرای داعش به همه دنیا نشان داد که دیگر دخالت صلح‌آمیز خود در عراق و افغانستان را
ارزان نخواهد فروخت. اگر غرب دخالت ایران را می‌خواهد باید هزینه‌اش را پرداخت کند. به‌نظر می‌رسد از دید ایران، هزینه این دخالت هم رویکرد منصفانه غربی‌ها به‌خصوص امریکا در مذاکرات است.
این شانس باعث شد تا ایران بتواند سنگرهای مهمی را در مذاکرات به‌دست آورد؛ سنگرهایی که شاید پیش از این بسیار سخت‌تر از اینها به‌دست می‌آمد. اما باز هم هنوز تفاوت‌های بزرگی وجود دارد؛ تفاوت‌هایی که باعث می‌شوند تا امکان یک توافق جامع بسیار کمرنگ شود بنابراین باز به این نقطه می‌رسیم که مشکل ایران و 1+5 زمان نیست. اما هرچه زمان بگذرد، به ضرر ایران در مذاکرات خواهد بود چراکه لابی‌ها فرصت بیشتری برای خراب کردن خواهند داشت و این ساختن است که سخت است و البته ساختن تابع زمان نیست بلکه تابع تصمیم سیاسی در ایران و امریکاست. بر این مبنا ایران نباید اجازه دهد که مذاکرات تمدید شود. تمدید مذاکرات خطرات زیادی دارد و ازسوی دیگر باعث می‌شود برنامه هسته‌یی ما نیز همچنان در حالت انتظار بماند. ایران باید کارت‌های خودش را استفاده کند و در عین حال اجازه خرابکاری به فرانسوی‌ها ندهد. فرانسوی‌ها در این دور از مذاکرات بیش از امریکایی‌ها تابع لابی صهیونیستی بودند و موانع بسیاری را پیش پای پیشرفت مذاکرات گذاشتند و جالب است که فرانسوی‌ها بیش از تمام طرف‌های مذاکره‌کننده خواهان تمدید مذاکرات هستند! بهترین راه‌حل همان است که عضو تیم مذاکره‌کننده ایران اعلام کرده است؛ تفاهم سیاسی با چارچوب مشخص و ادامه مذاکرات برای توافق جامع. توافق جامع هم نباید زمان‌بر باشد. ایران باید به‌دنبال کمترین زمان ممکن در حد یک هفته یا چند هفته باشد تا با کمترین دخالت خارجی و خرابکاری لابی اعراب و صهیونیست‌ها بتواند این پرونده را مختومه کند.
