سر ریچارد آتن‌بورو که با فیلم «گاندی» در سال 1982 به اوج افتخار رسید و دو جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی سال را تصاحب کرد، همان پروفسور پیر پارک ژوراسیک اسپیلبرگ، صبح دیروز درگذشت. آتن‌بورو که در مقام کارگردان 12 فیلم در کارنامه دارد، در بیش از 70 فیلم بازی کرده بود که یکی از به‌یادماندنی‌ترینشان فیلم «فرار بزرگ» و در کنار بزرگانی مانند استیو مک کویین بود.
انگلیسی‌ها آنقدر از تاثیر او بر فرهنگ و سینمایشان خرسند بودند که ملکه بریتانیا دو لقب «سر» و «شوالیه» به وی اهدا کرد. او در سینمای امریکا نیز جایگاه مهمی داشت و دو جایزه گلدن گلوب را برای بازی در فیلم‌های مهمی چون «دانه‌های شن» به کارگردانی رابرت وایز و «دکتر دولیتل» ساخته ریچارد فلیشر به‌دست آورده بود. نخستین فیلم سینمایی او یک موزیکال هجو‌آمیز پر ستاره به نام «اوه! چه جنگ دوست‌داشتنی‌یی» بود که در عین حال که پنج جایزه از بفتا برد و با حضور بزرگانی مثل لارنس اولیویه ساخته شد، از حضور جان لنونو گروه بیتلز نیز بهره گرفته بود. او برای فیلم «پلی در دوردست» موفق شد تا شماری از مهم‌ترین بازیگران زمان از درک بوگارد، جیمز کان، مایکل کین، شون کانری، الیوت گولد، جین هکمن، آنتونی هاپکینز، رابرت ردفورد، رایان اونیل، لارنس اولیویه، ماکسیمیلیان شل و لیو اولمان را در برابر دوربینش جمع کند و آنقدر شهامت داشت که برای ساخت فیلم «گاندی» بیش از 20سال زمان صرف کند و حتی خانه‌اش را گرو بگذارد و اتومبیل‌هایش را بفروشد. «گاندی» با حضور بن کینگزلی در نقش اسطوره هند، یک موفقیت تمام عیار برای او بود و هشت جایزه اسکار دریافت کرد و در سراسر جهان مایه شهرت او شد.
او زمانی گفته بود: نمی‌خواهم به‌عنوان یک فیلمساز بزرگ خلاق به یاد آورده شوم، دوست دارم به‌عنوان یک قصه‌گو مرا به یاد آورند. دیوید کامرون در تجلیل از وی در توییترش نوشت: ریچارد آتن‌بورو از بزرگان سینما بود.
