کمتر از یک ماه تا شروع سال تحصیلی جدید باقی مانده است، کم‌کم مراکز خرید شلوغ می‌شود. مثل هرسال بچه‌ها هیجان عجیبی برای خرید وسایل تازه دارند، روز تحویل گرفتن کتاب‌ها از لوازم‌التحریری محل هم که حال و احوال خاص خودش را دارد. خانواده‌ها پا به پای فرزندان خود برای اول مهر آماده می‌شوند اما این یک طرف قضیه است و طرف دیگر بزرگ‌ترین وزارتخانه کشور با جمعیت حدودا 12میلیونی قرار دارد. وزارتخانه‌یی که با مشکلات ریز و درشت دست و پنجه نرم می‌کند اما تقویم منتظر نمی‌ماند و تا چشم به هم بزنی این یک ماه باقی مانده هم سپری می‌شود و دوباره حیاط مدارس پر از صدای بچه‌ها می‌شود. جای خوشحالی است که شخص اول این وزارتخانه یعنی علی‌اصغر فانی، از نبود مشکل جدی برای سال تحصیلی جدید خبر می‌دهد اما ای کاش آقای وزیر مشخص می‌کرد مشکل جدی چیست؟ آیا 130 هزار کلاس درسی که سیستم گرمایشی مناسبی ندارند، مشکل جدی نیست؟ احتمال فاجعه‌یی دیگر همچون مدرسه شین‌آباد به‌دلیل نبود همین سیستم گرمایشی، نگران‌کننده نیست؟ اینکه به‌ازای هزار و 670دانش‌آموز تنها یک مربی بهداشت مشغول کار است، مشکل نیست؟ حضور عده‌یی از دانش‌آموزان در فضاهای آموزشی تخریبی که نیازمند مقاوم‌سازی است، نگران‌کننده نیست؟ اینکه امسال قرار است چه تعداد از کلاس اولی‌ها از مدرسه دور بمانند، مهم نیست یا دانش‌آموزانی که به هر دلیل ترک تحصیل می‌کنند؟ همه اینها در کنار مشکلاتی مانند اخذ شهریه اجباری از والدین، مشکلات سرویس مدارس و مشکلاتی از این دست که همیشه پای ثابت مدارس هستند، مطرح است و ده‌ها مشکل و معضل دیگری که از سال‌های قبل وجود دارد و البته انتظار اینکه دولت فعلی ظرف مدت یک سال تمام این موارد را برطرف کند، غیرممکن است. از طرفی بخش قابل‌توجهی از مشکلات به‌دلیل نبود بودجه کافی لاینحل باقی مانده است. این درحالی است که به گفته فانی، از حدود 30هزار و 400میلیارد اعتبار این وزارتخانه، 99درصد آن
به پرداخت حقوق
و دستمزد پرسنل
اختصاص می‌یابد
و تنها یک‌درصد
باقی‌مانده آن صرف
کارهای دیگر می‌شود
و طبیعتا در چنین
شرایطی، سایر برنامه‌ها بر زمین می‌ماند کمااینکه درحال حاضر 100پروژه نیمه‌تمام در آموزش و پرورش وجود دارد. حالا باتوجه به افزایش 26درصدی بودجه آموزش و پرورش نسبت به سال گذشته، همچنان کمبود اعتبار اصلی‌ترین مانع برای رفع مشکلات است که لازم است از حالا برای سال آینده چاره اساسی اندیشیده شود. اما با تمام مشکلات موجود، باز هم صحبت از اول مهر حس و حال خوبی دارد، چه برای آنهایی که سال‌هاست از میز و نیمکت‌های مدرسه جدا شده‌اند و چه برای آنهایی که روز اول مهر حاضر به جدایی از پدر و مادر خود نیستند و با چشمانی پر از اشک سر کلاس درس حاضر می‌شوند. بوی ماه مهر همیشه لذت‌بخش است حتی اگر بعضی کلاس‌های درس همچنان بوی نفت بدهد!
