اکبر افشار دبیر انجمن صنفی شرکت مهندسی و ساخت نفت و گاز
فرض کنید اگر قراردادهای نفتی 2سال پیش منعقد می‌شد امروز ما چقدر می‌توانستیم از میدان‌های مشترک برداشت کنیم و این مساله به نفع کشور و مردم بود. عدم انجام این کار سبب عدم‌النفعی(اگر نگوییم خیانت) بزرگ در اقتصاد شده است. آیا واقعا کسی این مساله را مورد بررسی قرار داده که اگر امروز برجام نبود در چه شرایطی قرار داشتیم. ما می‌توانیم چنین شرایطی را تصور کنیم اما منتقدان نیز بگویند که اگر برجام نبود امروز در کجا قرار داشتیم. دولت روحانی، دولت قانونمداری بوده است. نمونه این قانونمداری را می‌توان در مورد قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار که در دولت گذشته تصویب شد اما ابلاغ نشده بود، مشاهده کرد. براساس این قانون بخش خصوصی در محوریت قرار دارد و هیچ قانونی تصویب نمی‌شود مگر اینکه بخش خصوصی روی آن اعمال نظر کرده باشد. دولت فعلی بلافاصله این قانون را به جریان انداخت و آثار آن در بخش خصوصی به خوبی دیده می‌شود. حداقل در این دولت بسیاری از مصوبه‌ها توسط بخش خصوصی تعدیل شد. ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که توسعه نه از جانب دولت و نه از جانب خصولتی‌ها ایجاد می‌شود. بدون هیچ تعارفی توسعه تنها از طریق بخش خصوصی انجام می‌شود. یکی از شرکت‌های عضو انجمن به ما اعلام کرد که در سال 84 حدود 750نفر پرسنل داشته است. این رقم در سال 91 به 200نفر رسید اما در این دولت شمار کارکنان این شرکت 250نفر افزایش پیدا کرده و به 450نفر رسید. این یک نمونه از بهبود وضعیت کسب و کار در این دولت است.
