یادگار

تا به فکر خود فتادم، روزگار از دست رفت

تا شدم از کار واقف، وقت کار از دست رفت

تا کمر بستم، غبار از کاروان برجا نبود

از کمین تا سر برآوردم، شکار از دست رفت

داغ‌های ناامیدی یادگار از خود گذاشت

خرده‌ی عمرم که چون نقد شرار از دست رفت

صائب تبریزی

مشاهده صفحات روزنامه