گروه تشکلها|
اقتصاد دولت زده باعث مشکلات فراوان برای فعالان اقتصادی میشود. علم اقتصاد قرنهاست که دخالت دولت در اقتصاد را در حد بسیار اندک توصیه کرده است ولی در اقتصاد ایران شاهد حضور پررنگ دولت در بسیاری از بخشهایی هستیم که اصولا نیازی به حضور دولت نیست. این موضوع باعث رانتها و مشکلات زیادی در اقتصاد میشود. در حقیقت اقتصاد به تبع تمامی فعالیتهای اجتماعی دارای مناسبات روشنی است که معمولا کم هزینهترین و به صرفهترین روش محسوب میشود و مردم بر اثر تجربه در دههها و حتی قرنها به آن دست یافتهاند اما زمانی که دولتها تصمیم به دخالت دستوری در آن میگیرند روالی شکل میگیرد که بعد از مدتی به شکل طبیعی پذیرفته میشود اما اگر درست به آن نگاه شود، پدیدهیی دور از عقل است. مثال واضح این موضوع درخصوص آزمون فیاتا و مجوز گرفتن شرکتهای حمل و نقل قابل مشاهده است که باعث روش عجیبی بین فعالان اقتصادی برای شرکت در این آزمون شده است، آزمونی که مدرک آن امروز به ارزش 200میلیون تومان در بازار به سادگی به فروش میرسد.
آزمون فیاتا چیست؟
فیاتا یک سازمان غیردولتی است که امروزه صنعتی را ارائه میدهد که تقریبا 40هزار شرکت مدیریت حمل کالا و آماد (لجستیک) را پوشش میدهد و به عنوان «معمار حمل و نقل» شناخته شده و حدود 8 الی 10میلیون نفر در 150کشور را در استخدام دارد.
فیاتا در مقام مشاور شورای اقتصادی- اجتماعی سازمان ملل (ECOSOC) همچنین (ESCWA,ESCAP,ESC)، کنفرانس توسعه و تجارت سازمان ملل(UNCTAD) و کمیسیون قانون تجارت بینالملل سازمان ملل (UNCITRAL) فعالیت میکند.
فیاتا به وسیله بسیاری از سازمانهای غیردولتی، سازمانها و متصدیان امور دولتی و سازمانهای خصوصی بینالمللی فعال در زمینه حمل و نقل مانند اتاق بازرگانی بینالمللی(ICC)، اتحادیه بینالمللی حمل و نقل هوایی(IATA)، اتحادیه بینالمللی خطوط ریلی(UIC)، اتحادیه بینالمللی حمل و نقل جادهیی(IRU)، سازمان جهانی گمرک(WCO)، سازمان تجارت جهانی(WTO) و... به عنوان نماینده صنعت فورواردری شناخته میشود. به طور خلاصه، فیاتا بزرگترین سازمان غیردولتی موثر در حوزه حمل و نقل جهانی است.
اهداف اصلی فیاتا عبارتند از یکپارچه کردن صنعت فورواردری در جهان، ارائه، توسعه و حراست از منافع حاصل از صنعت به وسیله شرکت کردن در نشستهای بینالمللی سازمانهای مرتبط با حمل و نقل به عنوان مشاور یا کارشناس، آشنا کردن عموم، صنایع و تجارت در مقیاس گسترده با خدمات ارائه شده به وسیله فورواردرها توسط انتشار اطلاعات، توزیع نشریات و...، افزایش کیفیت خدمات عرضه شده به وسیله فورواردرها از طریق توسعه و ارتقای اسناد ارسال(حمل و نقل) یک شکل، شرایط بازرگانی استاندارد و...، کمک از طریق آموزش شغلی (Vocational training) فورواردرها، مشکلات مربوط به اقامه بیمه، ابزارهای لازم برای تجارت الکترونیک شامل تبادل الکترونیکی دادهها(EDI) و بارکد.
به همین منظور فیاتا دورههای آموزشی برگزار میکند و مدارکی تحت عنوان فیاتا به فعالان حوزه حمل و نقل بینالمللی اعطا میشود. در ایران نیز این دورههای آموزشی برگزار میشود. اما در کنار مدرک فیاتا در ایران مدرک دیگری نیز برای تاسیس یک شرکت حمل و نقل بینالمللی مورد نیاز است. آزمون حمل و نقل جهت اعطای مجوز تاسیس شرکت حمل و نقل بینالمللی سالهاست که در ایران رواج دارد و متولی برگزاری آن سازمان پایانههای مرزی است. در حقیقت هیچ شرکت حمل و نقل بینالمللی بدون داشتن این مجوز امکان ثبت ندارد و به همین دلیل این مجوز دارای اهمیت زیادی برای این رشته فعالیتی است و رقابت زیادی برای به دست آوردن این مدرک وجود دارد.
شرطهایی که آزمون را پیچیده کرد
آزمون اعطا مجوز تاسیس شرکت حمل و نقل بینالمللی هر چند وقت یک بار برگزار میشود. منابع آزمون شباهت زیادی به آزمون فیاتا دارد و اگر کسی مدرک فیاتا داشته باشد از بخشی از آزمون معاف میشود و تنها لازم است در بخش اصلی شرکت کند. موضوعات آزمون طبیعتا در زمینه مسائل مربوط به حمل و نقل است و به صورت چهار گزینهیی سطح اطلاعات فرد متقاضی را مورد رصد قرار میدهد.
اما برای شرکت در این آزمون پیششرطهایی لازم است که در حقیقت برای اطمینان از اهلیت فرد شرکتکننده در آزمون در نظر گرفته شده است. مسائلی همچون تابعیت، تدین به یکی از ادیان رسمی، عدم سوءپیشینه، شرط سنی و عدم اعتیاد مواردی قابل درک در آزمون است. اما یکی از شروط داشتن سابقه فعالیت در یک شرکت حمل و نقل بینالمللی است. بر این اساس برای یک فرد دیپلمه 8 سال، برای کاردانی 6 سال، برای کارشناسی 4سال، برای کارشناسی ارشد 3سال و برای دکترا 2سال سابقه کار در یک شرکت حمل و نقل بینالمللی نیاز است. همچنین برای صحت داشتن سابقه در شرکت تاییده سازمان تامین اجتماعی درخصوص پرداخت بیمه در نظر گرفته میشود. همین موضوع تبدیل به یک روش عجیب برای شرکت در آزمون شده است.
سیل شکایتهای صوری برای شرکت در آزمون
نداشتن سابقه کار اما نتوانست مانع از شرکت افراد در آزمون شود. بسیاری از افراد راهحل سادهیی برای شرکت در این آزمون را یافتهاند. بر این اساس، این افراد اقدام به شکایت از یک شرکت حمل و نقل به خاطر عدم پرداخت حق بیمه وی میکنند.
این شرکت هم که با فرد شاکی همراه است چنین جرمی را میپذیرد و محکوم به پرداخت حق بیمه سالهای فعالیت فرد در شرکت میشود. در نتیجه این موضوع، فرد عملا با پرداخت حق بیمه سالهای گذشته دارای سابقه بیمه میشود و اجازه شرکت در آزمون را دارد. این موضوع به شکل جالبی در ماههای نزدیک به هر آزمون تکرار میشود.حتی در مواردی شاهد بودهایم که مدیرعامل شرکت از خود برای نپرداختن حق بیمه سالهای گذشته شکایت کرده و به این طریق موفق به دریافت اجازه شرکت در آزمون شده است.
چرا این آزمون اهمیت دارد؟
شاید برای بسیاری سوال شود چرا باید بسیاری چنین مسیر سختی را برای شرکت در یک آزمون طی کنند. جواب در نوع مجوز تاسیس شرکت حمل و نقل است. ساختار قانونی مشکلدار ایران باعث شده که مدرک تاسیس شرکت درحال حاضر به قیمت 200میلیون تومان در بازار به فروش برسد. در سالهای قبل که وضعیت حمل و نقل رونق بهتری داشت و مدارک کمتر بود حتی شاهد فروش این مدرک به قیمت بالاتر از 600 میلیون تومان بودیم.
براساس قانون شرکت با مجوز یک فرد میتواند تاسیس شود و پس از طی مدت قانونی فرد میتواند از شرکت خارج شود اما شرکت براساس آن مجوز به فعالیت خود ادامه خواهد داد.
در حقیقت فروش مجوز روالی کاملا قانونی دارد. این وضعیت مانند این است که فردی بتواند یک خودرو را با گواهینامه رانندگی همزمان خریداری کند. چنین پدیدهیی شاید از نظر بسیاری اشتباه بیاید اما واقعیت این است که 20سال است این روال در کشور رواج دارد. نکته جالب اینکه فردی که مدرک خود را به فروش رسانده است چند سال بعد مجددا میتواند در آزمون شرکت کند و مجددا مدرک جدید گرفته و آن را به فروش برساند. این قانون و آییننامه در شرایطی خاص به تصویب رسید اما عدم اصلاح آن برای چند دهه عملا مقررات صنف را به شکل عجیبی تغییر داده است.
از تشکلها استفاده کنید
قصد قانونگذار در این خصوص تضمین اهلیت افرادی است که قصد حضور در یک صنف را دارند اما عملا تبدیل به یک وضعیت رانتی و عجیب در اقتصاد شده است. شاید اگر وزارت راه به جای چنین قوانینی اقدام به حمایت از تشکلهای حمل و نقلی میکرد وضعیت بسیار متفاوت بود. تشکلهای قدیمی صنف حمل و نقل مانند انجمن شرکتهای حمل و نقل بینالمللی سالهاست که در اقتصاد ایران وجود دارند و طبیعتا اهلیت افراد را بسیار بهتر از روشهایی مانند ارائه سند پرداخت بیمه میتوانند تایید کنند. طبیعتا در امور تخصصی باید تخصص افراد محرز شود اما کافی است این کار برعهده تشکلها گذاشته شود. درحال حاضر در اصناف، دریافت مجوز نیازمند تایید اتحادیه صنفی است. همین روش باید برای تشکلها نیز وجود داشته باشد.
این پدیده در بقیه تشکلها نیز به شکلهای گوناگون وجود دارد. برای مثال در اتحادیه حقالعملکاران گمرکی نحوه اشتباه برگزاری آزمون باعث شد بسیاری از افراد شرکتکننده در آزمون اصولا حقالعملکار نباشند درحالی که قرار بود آزمون برای رسمی شدن صدها حقالعملکار غیررسمی در کشور برگزار شود. پدیدههایی همچون مجوز تاسیس شرکتهای حمل و نقل در حقیقت نشانه واضحی برای عدم دخالت دولتها در روال طبیعی اقتصاد است که باید از آنها جلوگیری شود.