ایسنا|
مشاور وزیر و معاون اجتماعی مرکز اجتماعی و فرهنگی وزارت کشور با بیان این اعتقاد که «برخی رویکردها و چارچوب‌های ارزشی و اجتماعی ما نسبت به زنان به تجدیدنظر نیاز دارد»، تصریح کرد که جهان‌بینی، فقه و شرع ما قدرت این بازنگری را دارند.
رضا محبوبی افزود: «مثلا در مورد اینکه زنان نباید به عنوان تماشاگر مسابقات در ورزشگاه‌ها حضور داشته باشند، باید گفت چه دلیلی برای این تصمیم داریم؟ چرا زنان در جامعه حضور پیدا می‌کنند، مسوولیت می‌پذیرند و حتی به عنوان ورزشکار به مسابقات بین‌المللی اعزام می‌شوند ولی اجازه تماشای مسابقات ورزشی را ندارند؟ پس نوع نگاه ما باید کمی تغییر کند و روی برخی محدودیت‌ها تجدیدنظر شود.»
او در عین حال تاکید کرد که لازم است «راهکارهای ما برای زنان در چارچوب هنجارهای دینی باشد» و افزود: «در واقع جهان‌بینی ما با حفظ چارچوب‌ها و ارزش‌ها قادر است، تعریف جدیدی درباره نقش زنان و حضور آنان در محیط‌های اجتماعی ارائه دهد.»
معاون امور اجتماعی مرکز امور اجتماعی و فرهنگی وزارت کشور همچنین گفت: گاهی اوقات گمان می‌شود، نظام ارزشی ما قادر به حل این مسائل نیست در حالی که این برداشت غلط است. شهید بهشتی، شهید مطهری و مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در شورای انقلاب در چارچوب نظام دینی درباره نقش زنان در اجتماع اظهارنظر می‌کردند؛ بنابراین در چارچوب اسلام می‌توان قرائت‌های جدید و وسیع‌تری داشت تا به حل مسائل زنان کمک کرد.
او در ادامه با اشاره به موضوعی که تحت عنوان خودزنی برخی دختران دبیرستانی اخیرا مطرح شده، گفت: «گزارشی درباره این موضوع پخش شد و اتمسفری که برای افراد به وجود آمده موجب بروز چنین مشکلی شده است که آنان خود را دچار محدودیت‌ها و تنگناهایی می‌بینند.»
محبوبی به ذکر نمونه‌هایی از برخی محدودیت‌های زنان و دختران که در چارچوب شرع قابل حل است، پرداخت و گفت: «دختران ورزشکار اجازه حضور در میدان مسابقه را پیدا می‌کنند ولی نمی‌توانند در محیط ورزشگاه حضور یابند و مسابقات ورزشی را تماشا کنند. این وضعیت را چگونه می‌توان توجیه کرد؟ تلویزیون به عنوان یک رسانه رسمی زمان انتخابات نمایی از وضع موجود و واقعی جامعه و تظاهرات ظاهری زنان را نشان می‌دهد. به عنوان نمونه تصاویر زنانی را پخش می‌کند که حجاب درستی ندارند اما پس از گذشت این مناسبت، تصویری از این بخش از جامعه نمی‌بینیم. ارائه چنین تصویری از سوی رسانه رسمی کشور بر روحیه زنان و دختران تاثیر می‌گذارد. برخی دختران جوان در 11 ماه سال هیچ تصویری از خود و عقاید و رفتارهایش در صدا و سیما نمی‌بینند، اما می‌بینند وقتی به آنها احتیاج پیدا می‌شود، سیما به نمایش تصویرشان می‌پردازد. از چنین فردی انتظار چه رفتاری می‌توان داشت؟ این رویکردها باید اصلاح شود. آیا واقعا نمی‌توان تصویری از اقشار مختلف جامعه نشان داد؟ بر اساس نظر فقها حرام‌کردن حلال، خود همان‌قدر گناه دارد که حلال‌کردن حرام خدا. اما متاسفانه در برخی موارد به راحتی حلال
خدا را حرام می‌کنیم و عین خیالمان هم نیست.»
محبوبی به ذکر مثال دیگری پرداخت و گفت: «آموزش و پرورش با جدیت معتقد است که معلم مرد نباید سر کلاس دختران برود. در بسیاری از مراکز و مدارس غیرانتفاعی این قاعده را به هم زده‌اند ولی در مدارس دولتی امکان تدریس مردان در کلاس‌های دختران وجود ندارد؛ این در حالی است که پدر و مادر حاضر هستند فرزند دخترشان در آموزشگاهی رفت و آمد کنند که نظارت مورد انتظار بر آن نمی‌شود. دختران در این آموزشگاه‌ها ممکن است با هر نوع معلمی سر و کار داشته باشند ولی در مکانی چون مدرسه که تحت نظارت است و قواعد زیادی دارد، امکان حضور معلمان مرد را نمی‌دهیم.»
معاون امور اجتماعی مرکز امور اجتماعی و فرهنگی وزارت کشور افزود: «در این شرایط دختر گمان می‌کند به او ظلم می‌شود و به صورت سازمان‌یافته محروم شده است. بر اساس چنین روشی از چنین فرزندی انتظار چه واکنشی داریم؟ آیا او امید به آینده خواهد داشت؟ قطعا ناامید می‌شود. آیا او نسبت به سیاست‌ها خوش‌بین است؟ قطعا بدبین است؛ پس ممکن است درگیر آسیب‌های اجتماعی شود. ابتلای چنین فردی به آسیب‌های اجتماعی، مهارت اجتماعی پایین دختران یا برخوردار نبودن از آموزش‌های خوب اصلا مد نظر نیست؛ بلکه بر فضای موجود، حول و حوش او در جامعه باید تجدیدنظر شود و بر اساس چارچوب‌های دینی الگوهایی داشته‌ایم که بسیاری از بزرگان ما نیز در همان‌ها رشد کرده‌اند.»
محبوبی در ادامه با بیان اینکه زنان نه تنها عامل اصلی آسیب‌های اجتماعی نیستند بلکه مرکز ثقل حل آسیب‌های اجتماعی جامعه هستند، گفت: «آنان ظرفیت فوق‌العاده بالایی دارند؛ چنانکه اگر مسوولیت‌پذیری و مشارکت زنان در عرصه‌های اجتماعی نبود وضعیت آسیب‌های اجتماعی به مراتب بدتر از این می‌شد.»
وی با بیان اینکه «اغلب جامعه‌شناسان داخل کشور معتقد هستند که نهاد خانواده قوی‌ترین نهاد جامعه ماست و جور نهادهای مدرن مانند اقتصاد را می‌کشد و از فرزندانش از نظر اقتصادی تا سنین بالا حمایت می‌کند»، افزود: «در حالی که در جوامع توسعه‌یافته که نهادهای مدرن مستقر شده‌اند فرزند پس از 18 سالگی باید بتواند خود را اداره کند. آسیب اجتماعی مساوی با زنان نیست؛ اتفاقا حل مسائل اجتماعی بر عهده زنان است؛ البته آسیب‌های اجتماعی در یک دهه اخیر زنانه‌تر شده است که از جمله آنان می‌توان به اعتیاد زنان اشاره کرد.»
