سی‌ان‌ان ناسا به وسیله یک تکنیک جدید راداری توانست دو کاوشگر را شناسایی کند که در مدار ماه قرار داشتند، یکی از این کاوشگرها ۸ سال قبل گم شده بود. حدود یک دهه قبل نخستین کاوشگر بی‌سرنشین هند به نام چاندرایان-۱ به مدار ماه فرستاده شد اما پس از مدتی به‌طور کلی ناپدید شد و فرآیند ارسال اطلاعات از کاوشگر به زمین متوقف شد. اکنون ناسا توانست با استفاده از تکنیک جدید راداری، علاوه بر کاوشگر این سازمان به نام LRO (که در حال حاضر فعال است و به زمین اطلاعات ارسال می‌کند)، چاندرایان-۱ را نیز ردیابی کند. مارینا بروزویک، محقق رادار در آزمایشگاه Jet Propulsion ناسا در کالیفرنیا می‌گوید: ردیابی LRO کارساده‌یی بود زیرا ما اطلاعات دقیق مکان آن را در اختیار داشتیم. اما ردیابی چاندرایان-۱ چالش برانگیز بود زیرا از آگوست ۲۰۰۹ هیچ اطلاعاتی از آن در دسترس نبود. این کاوشگر هندی مکعبی کوچک با اضلاع ۱.۵ در ۱.۵ در ۱.۵متر بود. به همین دلیل ردیابی آن سخت‌تر بود. چون تلسکوپ‌های بصری نیز به دلیل هاله درخشان ماه نمی‌توانند اشیای کوچک را رصد کنند. در همین راستا محققان ناسا در مرکز کالیفرنیا با استفاده از آنتن مخابراتی ۷۰ متری، اشعه راداری
به ماه فرستادند.
این اشعه به اندازه‌یی قدرتمند بود که توانست سیگنال‌های دقیقی را از فاصله ۳۸۰ هزار کیلومتری در فضا به زمین بفرستد. سیگنال‌های بازگشته به زمین به وسیله تلسکوپ «گرین بنک» با ارتفاع ۱۰۰ متر در غرب ایالت ویرجینیا مشاهده شد. چون چاندرایان-۱ آخرین مرتبه در نزدیکی قطب‌های مدار ماه رصد شده بود، محققان معتقد بودند به احتمال زیاد کاوشگر در همان حوالی باشد. برای دستیابی به نتایج بهتر محققان، اشعه رادار را به ۱۶۰ کیلومتر بالاتر از قطب شمال ماه ارسال کردند.
