گروه جهان آنگلا مرکل، صدراعظم 62 ساله آلمان در نشست هیات رییسه اتحاد احزاب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی اعلام کرده که برای چهارمین دوره پیاپی نامزد مقام صدراعظمی و ریاست حزب خود خواهد شد. این درحالی است که اکنون اتحادیه احزاب مسیحی می‌کوشد اعضای پیشین خود را بازگرداند. به گزارش رادیو فرانسه، اتحادیه احزاب مسیحی با تهیه برنامه‌یی که با سیاست‌های مرکل انطباق دارد، می‌کوشد اعضای پیشین خود را ترغیب کند که به حزب سابق خود بازگردند. این برنامه با عنوان «راهنمای دوران سخت برای یک آلمان و اروپای موفق» به آگاهی افکار عمومی رسیده است. انتخابات سراسری مجلس فدرال آلمان در ماه سپتامبر سال آینده برگزار می‌شود و در پی این انتخابات، صدراعظم منتخب آلمان نیز مامور تشکیل دولت خواهد شد. تازه‌ترین نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد، مرکل با وجود انتقادها و فشارهای سیاسی زیاد همچنان یکی از محبوب‌ترین سیاستمداران آلمان است. او در صورت پیروزی، دومین سیاستمدار تاریخ آلمان خواهد بود که برای چهار دوره چهار ساله پیاپی اداره این کشور را به عهده می‌گیرد. پیش‌تر در فاصله سال‌های 1982تا 1998 هلموت کهل، رهبر پیشین حزب دموکرات مسیحی چهار دوره مقام صدراعظمی آلمان را عهده‌دار بود. دومین رکورد در این زمینه به کنراد آدناور، نخستین صدراعظم آلمان تعلق دارد که از سال 1949تا سال 1963 به مدت 14سال زمام امور آلمان را در دست داشت. در هفته‌های گذشته بسیاری از سیاستمداران حزب دموکرات مسیحی گمانه‌زنی کرده بودند که مرکل بار دیگر نامزد صدراعظمی آلمان و ریاست حزب خود خواهد شد. براساس پیش‌بینی‌های محافل نزدیک به حزب سوسیال دموکرات آلمان، زیگمار گابریل قائم مقام صدراعظم و وزیر اقتصاد آلمان، که در حال حاضر رهبری این حزب را به عهده دارد، به احتمال زیاد در انتخابات آینده یکی دیگر از نامزدهای اصلی مقام صدراعظمی و رقیب مرکل خواهد بود. مرکل از آوریل 2000 ریاست اتحاد احزاب مسیحی و از نوامبر سال 2005 مقام صدراعظمی آلمان را به عهده دارد. اتحاد احزاب مسیحی نهم دسامبر در مجمع عمومی رییس جدید خود را برخواهد گزید. پیش‌بینی می‌شود مرکل در این مقام باقی بماند. از سال 2015 به دنبال ورود بیش از یک میلیون پناهجو به آلمان، مرکل از سوی احزاب محافظه‌کار و راست به شدت زیر فشار قرار گرفت زیرا آنها سیاست درهای باز او را در این زمینه مقصر می‌دانستند. این روند باعث شد بسیاری از اعضای حزب دموکرات مسیحی این حزب را ترک کنند و به احزاب محافظه‌کارتری بپیوندند که خواستار سخت‌گیری در برابر ورود پناهجویان و مهاجران بودند.
