افغانستان از بروکسل با دست پُر برگشت

۱۳۹۵/۰۷/۱۵ - ۰۰:۰۰:۰۰
کد خبر: ۵۲۷۶۵

گروه جهان| مریم عطایی| کنفرانس جهانی افغانستان چهارم و پنجم اکتبر در بروکسل برگزار شد، روزهایی مهم و سرنوشت‌ساز در آینده این کشور. رهبران دولت وحدت ملی در این نشست با بیش از ۷۰کشور و ۲۰نهاد بین‌المللی پشت یک میز درباره جلب کمک‌های جهانی برای چهار سال آینده چانه‌زنی کردند. این کنفرانس از چند جهت برای افغانستان و جامعه بین‌المللی اهمیت نمادین و استراتژیک داشت. حکومت افغانستان دیگر نمی‌تواند بدون برآورده کردن مجموعه‌یی از پیش‌شرط‌ها همانند دهه اول پس از سقوط طالبان، کمک‌های مالی فراوان بین‌المللی را به دست آورد. از این رو در طول ماه‌های گذشته، یکی از مهم‌ترین‌های وظایف دولتمردان افغان، آمادگی برای کنفرانس بروکسل بود. مجموعه‌یی از تعهداتی که اتحادیه اروپا و کمک‌کنندگان دیگر افغانستان برای چهار سال آینده متقبل شده‌اند با تلاش‌های مستمر و پیگیر حکومت افغانستان به دست آمده است. به همین دلیل این کنفرانس اهمیت زیادی برای افغانستان داشت.

از سوی دیگر، حکومت وحدت ملی زمانی روی کار آمد که بخشی زیادی از تعهدات حکومت پیشین افغانستان که در کنفرانس توکیو کرده بود را نیز باید عملی می‌کرد. عملی کردن آن تعهدات با چالش‌های زیادی که بر سر راه حکومت وحدت ملی افغانستان وجود داشت، بسیار سخت و دشوار می‌نمود. در چنین شرایطی حکومت وحدت ملی افغانستان تلاش کرد تا آن تعهدات را با همه چالش‌ها و ضعف‌هایش برآورده کند. چالش‌های حکومت افغانستان در طول دو سال گذشته کم نبوده است. امنیت در این کشور به بدترین وضع ممکن رسیده است. این ناامنی‌ها حاصل ناکامی رهبران حکومت وحدت ملی نیست بلکه شرایط افغانستان پس از خروج نا به‌هنگام سربازان جامعه جهانی از این کشور در سال ۲۰۱۴میلادی افغانستان را با مجموعه‌یی از چالش‌های امنیتی و نیروهای کم تجربه و فاقد امکانات لازم دفاعی، تنها گذاشت. در این شرایط شورشیان و حامیان آنها در منطقه که منتظر فرصت مناسب بودند، تحرکات خود را افزایش داده و ناآرامی‌ها را در نقاط مختلف افغانستان افزایش دادند. علاوه بر این افغانستان نیازمند ترمیم تصویر خود در سطح بین‌المللی بود. این کشور از روابط شکننده و تیره با غرب برخوردار بود؛ غربی که باید همه بار گران مالی افغانستان را بر دوش می‌کشید. به این جهت افغانستان بخشی زیادی از انرژی و زمان خود را روی روابط خارجی خود گذاشت؛ روابطی که در حوزه غرب به ‌شدت بهبود یافته و به نفع افغانستان تمام شده؛ اما در منطقه فاجعه‌بار بوده است.

منبع: خبرنامه

مشاهده صفحات روزنامه

ارسال نظر