گروه انرژی|
واشنگتن‌پست دیروز نوشت: خبری خوش برای انرژی‌های تجدیدپذیر رخ داده است. طبق نظرسنجی‌ای که از 163 کارشناس انرژی‌های تجدیدپذیر به عمل آمده، آنها اعتقاد داشتند که هزینه تولید الکتریسیته از انرژی بادی تا سال 2030 معادل 24 تا 30درصد کاهش خواهد یافت، کاهشی که تا اواسط قرن شیبی تندتر به خود خواهد گرفت. البته این مساله شاید برای کشورهای پیشرفته و همچنین فعالان محیط زیستی خبری خوب به نظر برسد، اما برای تولیدکنندگان نفت خام و کشورهایی که به تکنولوژی‌های جدید انرژی‌های تجدیدپذیر دسترسی ندارند، مانند نوعی کابوس به چشم خواهد آمد.
اما دلیل کارشناسان برای چنین پیش‌بینی‌ای چه بوده است؟ آنها معتقدند اکنون پروژه‌هایی با عظمت بیشتر در این حوزه در حال انجام است و در قیاس با گذشته امکان تولید برق بیشتری از یک توربین مشخص وجود دارد.
واشنگتن‌پست در ادامه گزارش خود به این مساله اشاره کرده است که ارزان‌تر شدن انرژی‌های تجدیدپذیر مانند بادی و خورشیدی در قیاس با سوخت‌هایی مانند زغال‌سنگ و گاز طبیعی، به معنای هر چه فراگیر‌تر شدن آنهاست. هفته گذشته دپارتمان انرژی امریکا اعلام کرد که این کشور تا سال 2050 ظرفیت تولید انرژی بادی آف‌شور خود را به 86 گیگاوات یا یک میلیارد وات خواهد رساند. چنین خبرهایی در کنار موج کاهشی قیمت نفت که از اواسط سال 2014 تاکنون شروع شده است، می‌تواند خطری جدید پیش روی تولیدکنندگان سوخت‌های فسیلی از جمله ایران باشد. در واقع اگر چنین کشورهایی نتوانند تا اواسط قرن، حجم قابل توجهی از سوخت فسیلی خود را یا به مواد پالایشی تبدیل کرده یا به فروش برسانند، عملا با منابعی از سوخت بلااستفاده مواجه خواهند شد.
ایران از جمله کشورهایی است که اکنون ضریب بازیافت نفت بسیار پایینی داشته و به واسطه همین ضریب به حجم کمی از ذخایر نفتی خود دسترسی دارد. مسوولان ارشد نفتی ایران تاکنون بارها عنوان کرده‌اند که برای ارتقای این ضریب به علم روز و حضور شرکت‌های مطرح جهانی در این زمینه احتیاج است، گروه‌های تندرو اما استدلال می‌کنند که ایران نیازی به این علم ندارد و اگر به جای 6 میلیون بشکه نفت در روز، میزان کمتری نیز تولید کند، مساله مهمی نخواهد بود.
