موسی‌الرضا ولی‌نژاد، سرپرست گروه خراسان شمالی «جولان» درباره این گروه گفت: ما سیزدهمین نسل هستیم که دوتار کار می‌کنیم و یک پسر 12ساله دارم که چهاردهمین نسل ما می‌شود و خود من از 7 سالگی زیر نظر استادانی همچون مرحوم پدرم استاد سلطان‌رضا ولی‌نژاد، استاد داوودعلی بخشی، استاد ابوطالب حدادیان، استاد حسن حداد، استاد علی بخشی‌گل‌افروز، استاد همراه بخشی‌گل‌افروز و برادر خودم استاد حسین ولی‌نژاد شروع به دوتارنوازی کردم و از سال 71 و 72 هم همراه گروه شروع به فعالیت کردم.
به گزارش ایسکانیوز، سرپرست این گروه درباره برگزاری جشنواره‌های موسیقی نواحی و کمک این جشنواره‌ها به زنده نگه داشتن موسیقی نواحی عنوان کرد: باید خیلی بیشتر از اینها جشنواره برگزار شود، به جرات می‌توانم بگویم قدرت و گفتاری که من در ساز دوتار می‌بینم در هیچ ساز غربی نمی‌بینم. هر ساز غربی که هست بیاورید، من با دوتار آهنگ‌های آن را می‌زنم، اگر سازهای غربی توانستند آهنگ‌های دوتار را بنوازند من جایزه می‌دهم.
از نظر قدرت دوتار من به جرات می‌توانم بگویم که خیلی از سازهای غربی بیشتر است اما به شرط اینکه جشنواره‌های زیادی برگزار شود، مردم و جوانان ببینند من شاید 50 تا 100شاگرد داشتم که همه آنها از خود من استادتر و بهتر شده‌اند. جوان‌های ما با موسیقی نواحی آشنا نیستند، الان در تهران بگویید دوتار، می‌بینید که دوتار از نظر تبلیغی غریب افتاده است. دوتار خیلی قدرت دارد و باید از آن استفاده شود.
وی ادامه داد: من بالای 15کتاب داستان حفظ کرده بودم که هر کتاب داستان حداقل 25 تا شعر داشته است. کسی که بخشی است باید این شعرها را به زبان ترکی، فارسی و کردی در خراسان شمالی می‌نواخته و می‌خوانده که متاسفانه اینقدر استفاده نشده است ما همه آنها را فراموش کرده‌ایم. الان فکر می‌کنم ما در حد دکور هستیم، می‌آییم یک برنامه اجرا می‌کنیم و چند تا آهنگ می‌زنیم و می‌رویم اما هنوز کسی از ما داستان‌سرایی نخواسته است، کسی نخواسته قدرت واقعی دوتار را نشان دهیم، دوتار اصلا یعنی چی؟ ما از ساعت 8 شب تا طلوع آفتاب دوتار می‌نواختیم، مردم را ارشاد می‌کردیم، برای مردم داستان می‌گفتیم، پندآموز بودیم ولی متاسفانه الان دیگر استفاده نمی‌شود از زمانی که ساز غربی جلو افتاده، ما عقب ماندیم.
ولی‌نژاد در مورد وضعیت موسیقی نواحی در استان خراسان شمالی اظهار کرد: در استان ما هم اوضاع فرق کرده است. در خراسان شمالی از موسیقی ما استقبال می‌شود ولی در همین حد برنامه‌هایی که ارشاد به ما می‌دهد، اجرا داریم. اگر برنامه ما زیاد باشد فوقش یک ساعت است وگرنه جاهای دیگر که برنامه داریم نهایت 20 دقیقه اجرا می‌کنیم، حالا شما حساب کنید یک هنرمند در این زمان چه جوری می‌تواند قدرت سازش را نشان دهد، منی که فارس زبان هستم، ترکی و کردی و ترکمنی را یاد گرفتم فقط به خاطر اینکه در میان مردم باشم و درحال دست و پا زدنم که بگویم هنوز جان دارم.
