گره‌هایی که میلیون‌ها تومان می‌ارزند
چهار کارگاه فرشبافی بزرگ در تبریز وجود دارد که فرش‌هایی با متراژ بالا می‌بافند. بسیاری از بافندگان فرش تبریز این کار را از پدران‌شان به ارث برده‌اند و برخی جوانان هم که به این کار رو آورده‌اند، به گفته خودشان به‌دلیل فقر و نداشتن شغل به فرشبافی می‌پردازند.
جوان‌ترین بافنده در یک کارگاه، ۲۵ساله و مسن‌ترین آنها ۷۲ساله است. برخی جوانان با آنکه لیسانس یا فوق‌لیسانس دارند، در کارگاه‌های فرشبافی مشغول به کار می‌شوند، برخی از آنها نیز عواملی مانند بیکاری و فقر را دلیل گرایش به این کار می‌دانند و تعداد کمی هم با توجه به علاقه‌شان ترجیح داده‌اند، فرش ببافند.
او ادامه می‌دهد: ما در قالیبافی هم امنیت شغلی نداریم و هر لحظه ممکن است به‌دلیل نبود مشتری، همین کار را هم از دست بدهیم. اگر هر فرشی را متری ۲۰میلیون تومان بفروشند، سهم ما که کار اصلی را انجام می‌دهیم، روزانه ۵۰هزار تومان است. ما باید هر روز ۱۸ هزار گره بزنیم تا بتوانیم این مبلغ را دریافت کنیم. این مبلغ دستمزد کسی است که تند می‌بافد و کسی هم که کند بافت است، روزانه ۴۵ هزار تومان می‌گیرد. ما کسی را در این کارگاه داریم که ۷۰سال سن دارد و چون کند می‌بافد، روزانه ۳۵ هزار تومان دستمزد می‌گیرد بسیاری از ما با سابقه ۳۰سال کار هنوز هم بیمه نیستیم. همه کارگاه‌های فرشبافی در تبریز به‌نحوی برده‌داری می‌کنند.
وی عنوان می‌کند: اگر من بخواهم به هر دلیلی کارگاهی را که در آن کار می‌کنم، عوض کنم، بیمه‌ام را قطع می‌کنند و اگر حتی کارگاه بعدی هم بخواهد من را بیمه کند، اداره بیمه می‌گوید باید ۲۳۰هزار تومان را خودت بدهی و اجازه نمی‌دهد کارگاه مربوطه سهم بیمه من را بپردازد. این‌طور می‌شود که بسیاری از افراد با ۳۰سال سابقه کار فقط ۱۳سال سابقه بیمه دارند.
شهر تبریز در تیرماه سال گذشته از سوی شورای جهانی صنایع‌دستی (wcc)به عنوان شهر جهانی فرش ثبت شد. معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی کشور یکی از دلایل ثبت تبریز به عنوان شهر جهانی فرش را وجود کارگاه‌های زنده تبریز دانست و گفت: زمانی که کارشناسان ثبت از کشورهای گوناگون به ایران آمدند و کارگاه‌های فرش تبریز را دیدند، حیرت کردند.
خبرنگاری که با انگشتان پا خبر می‌نویسد
در دنیای سریع رسانه‌ها حضور خبرنگاری بدون دست و رقابت شگفت‌انگیزش با رسانه‌های بین‌المللی تنها با انگشتان پایش جلوه‌یی دیگر در بازی‌های ریو گرفته است. به گزارش مهر، درحالی که این روزها همه به دنبال سبقت گرفتن در انتشار اخبار حوزه‌های مختلف المپیک و پارالمپیک برزیل هستند یک خبرنگار خود تبدیل به سوژه‌یی جدید برای رسانه‌های جهان شده است. «دیوید هاک» خبرنگار کارآموز ۱۹ساله آلمانی این روزها در مرکز رسانه‌یی و مطبوعاتی المپیک همراه با صدها خبرنگار دیگر به دنبال رصد اخبار و انتشار مصاحبه و رویدادهای بازی‌های پارالمپیک برزیل است. سایت بازی‌های برزیل در گزارشی با بیان اینکه در مرکز مطبوعات اصلی برزیل صدها نفر درحال انتشار و چاپ عکس، خبر، مصاحبه، تصویر، فیلم و صوت از رقابت‌های المپیک به سراسر جهان هستند اما یک خبرنگار جوان همه توجهات را به خود جلب کرده است. دانش‌آموز ۱۹ساله آلمانی که با نقص مادرزادی و بدون دست متولد شده است. دیوید هاک تنها با انگشتان پای خود در رقابت تنگاتنگ با دیگر خبرنگاران رسانه‌یی، خبرهای خود را به دنیا مخابره می‌کند.
هاک با انگشتان پای خود به کمک یک کیبورد بلوتوث‌دار با سرعتی به اندازه انگشتان دست خبر می‌زند. وی همراه با یک تیم کارآموزی شامل ۱۰نفر از آلمان، ۱۰نفر از برزیل و دو انگلیسی در دهکده رسانه‌یی ریو حاضر است.
وی برای برخی رسانه‌های ازجمله روزنامه برزیلی ویژه بازی‌ها خبر می‌زند. دیوید هاک از لذت تماشای مسابقات به سایت بازی‌ها می‌گوید:«وقتی دانیل دیاز برزیلی نخستین مدال طلای خود را در این رقابت‌ها به دست آورد برای من بسیار هیجان‌انگیز بود. من این فرصت را داشتم که بتوانم با وی گفت‌وگو و نتیجه آن را منتشر کنم.»
هر چند علاوه بر این خبرنگار، اتفاق‌ها و رکوردهای عجیبی این روزها در برزیل اتفاق می‌افتد چراکه بازی‌های پارالمپیک در جریان برگزاری است. بر این اساس پانزدهمین دوره بازی‌های پارالمپیک برزیل همچنان با درخشش بی‌نظیر قهرمانانی دنبال می‌شود که تلاش آنها برای قرار گرفتن روی سکو در تمام دنیا تحسین‌برانگیز است. به گزارش مهر، در پایان روز دوشنبه مسابقات پارالمپیک، اتفاقات جالبی توسط ورزشکاران حاضر در پانزدهمین دوره این رقابت‌ها و در جریان دیدارهای برگزار شده، رقم خورد. در این روز قهرمانانی روی سکو قرار گرفتند یا رکودهایی را جابه‌جا کردند که برخی از آنها با این مدال‌ها نام خود را در تاریخ ثبت کردند.
