موزه لوور چند ماه است بخش «اسلامی ایرانی» خود را با کاشی‌های تاریخی مربوط به شهرها و دوره‌های تاریخی ایرانی تزئین کرده است، اقدامی که با توجه به بازتاب خبر سرقت کاشی‌ها از سردر بناهای تاریخی و اظهارنظر برخی کارشناسان میراث فرهنگی مبنی بر انتقال این آثار به کشورهای دیگر، آن را قدری پیچیده‌تر کرده است.
دکتر حسن کریمیان، باستان‌شناس و معاون پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران که حدود یک ماه پیش بازدیدی از موزه لوور در پاریس داشته است، با حجم زیادی از کاشی‌های قدیمی که در بخش ایرانی موزه لوور به نمایش درآمده‌اند و اطلاعات کاملی از مکان، زمان کشف و دوره تاریخی آنها ارائه نشده، مواجه می‌شود.
کریمیان همچنین افزود: در بخش اسلامی موزه لوور نسخه‌های خطی، در و پنجره‌های منبت‌کاری شده، کاشی‌ها، عناصر گچ‌بری شده، حجاری‌های روی سنگ و هر عنصری که به نحوی به بناهای تاریخی مربوط می‌شوند، به نمایش درآمده‌اند و این تعداد کاشی و عناصر تاریخی در بخش اسلامی موزه لوور چشمگیر بود.
او با بیان اینکه این آثار نمایش داده شده یک بیستم آن چیزی است که در انبارهای موزه لوور وجود دارند، ادامه می‌دهد: چیزی حدود دو، سه هزار قطعه از اجزای تزئینی بناهای ایران در این بخش از موزه وجود داشتند.
وی با بیان اینکه از مدتی قبل مساله غارت اجزای تزئینی بناهای ایران را بررسی می‌کرده است، می‌گوید: معتقدم بخشی از علت چرایی این سرقت‌ها را می‌توان در موزه لوور به دست آورد. این آثار به چنین مکان‌هایی منتقل می‌شوند تا این فضاها را آرایش دهند، حال اینکه چه میزان از این آثار در انبارهای موزه لوور و دیگر موزه‌های اروپایی قرار دارند، بماند.
