فیروز زنوزی‌جلالی نویسنده پیشکسوت که به نوشتن بدون توانایی انتقاد شدیدی دارد، می‌گوید: چه ضرورتی دارد نویسنده‌‌یی که ایده‌یی ندارد، دست به قلم ببرد و این «آشغال‌ها» را بنویسد؟ اصلا برای چه باید بنویسد و اینها به چه درد مخاطب می‌خورد؟ به گزارش ایسنا، این نویسنده و مدرس داستان‌نویسی، درباره وضع داستان‌نویسی امروز گفت: به‌تازگی آثاری برای من می‌فرستند که آشغال است. در این مدت کوتاه حدود 15 کتاب خوانده‌ام اما کار قابل قبول پیدا نمی‌شود؛ یک‌سری «خاطره-داستان» از آدم‌های بی‌رمق است.
او با بیان اینکه «با وجود فضای مجازی و این همه ارتباطات عمیق در دنیا مسائل جذاب فراوان شده است»، ادامه داد: من آخر بسیاری از داستان‌هایی که برایم می‌فرستند، می‌نویسم «که چی؟». نویسنده 200، 300 یا 400 صفحه نوشته که چه چیزی را بگوید؟ طبیعتا آثاری که فکر ندارند در جامعه هم نقشی ندارند و مخاطب اگر این آثار را بخواند از کتاب زده می‌شود. او با تاکید بر کم شدن مخاطبان داستان‌های ایرانی بیان کرد: به زودی از ادبیات زده می‌شویم چنانکه بسیاری زده شده‌اند. یکی از بخش‌هایی که مطالعه در کشور ما زیاد جدی گرفته نمی‌شود، دقیقا همین‌جاست.
