محوطه تازه کشف شده بندِپی نوشهر از منظر ابعاد و همچنین از نظر تعداد دستافزارهای سنگی ازجمله بزرگترین محوطههای گزارش شده و نخستین مدرک از حضور انسان عصر پارینه سنگی میانی (نئاندرتال) در این بخش از جغرافیای ایران است. به گزارش خبرآنلاین، حامد وحدتی نسب، سرپرست هیات باستانشناسی گفت: پیش از این تنها در بخشهای کوهستانی جنوب شرق دریای مازندران، در محوطه کیارام در استان گلستان، مواد فرهنگی منتسب به انسان نئاندرتال شناسایی شده بود که این امر مربوط به بیش از 6دهه پیش و توسط باستانشناسان انگلیسی انجام گرفته بود.
او گفت: در خردادماه امسال فاطمه شجاعیفر، یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد باستانشناسی موسسه آموزشی مارلیک نوشهر بهطور تصادفی به تجمعی از دستافزارهای سنگی روی سطح در کوهستان مشرف به منطقه بندپی در شهرستان نوشهر برخورد کرد.
این باستانشناس گفت: در پی این مشاهده اولیه، بازدیدی کوتاه از محوطه به همراه محمد قمری فتیده، یکی از اساتید رشته باستانشناسی دانشگاه مازندران انجام دادیم. او تاکید کرد: پس از مشاهده فراوانی چشمگیر دستافزارهای روی سطح و همچنین باتوجه به فعالیتهای راهسازی در جنب محوطه، مراتب به اطلاع پژوهشکده باستانشناسی رسید و پس از اخذ مجوزهای لازم عملیات بررسی و شناسایی محوطه با همراهی کوروش روستایی از پژوهشکده باستانشناسی شروع شد. وحدتی نسب گفت: با توجه به اینکه این نخستین گزارش از یافت شدن محوطهیی پارینه سنگی از یالهای شمالی البرز مرکزی بود، گروه سعی کرد ظرف مدت یک هفته به شناسایی گستره پراکنش یافتههای سطحی محوطه بندپی بپردازد. این باستانشناس با اشاره به اهمیت ویژه تعداد دستافزارهای سنگی یافت شده، گفت: تخمینهای کارشناسی حاکی از وجود بیش از صدها هزار قطعه دستافزار سنگی در محوطه است. او گفت: مطالعات ابتدایی درباره ریختشناسی و فناوری دستافزارهای سنگی نشان داده که بیشتر دستافزارها منتسب به دوره پارینه سنگی میانی (بازه زمانی بین 250 تا40هزار سال پیش) است، یعنی دورهیی که از آن به نام عصر انسان نئاندرتال نیز یاد میشود.