گروه اقتصاد اجتماعی سپیده پیری
اعتیاد به عنوان یکی از آسیبهای جدی حال حاضر در کشور تنها وجه اجتماعی و فرهنگی ندارد بلکه مدت زمان مدیدی است که سویههای اقتصادی آن بر دیگر وجوه پیشی گرفته و واژهیی تحت عنوان تجارت ترک اعتیاد سر زبانها افتاده است. موضوعی که در صورت صحت که البته نشانههای محرزی از آن وجود دارد و البته درصورت گسترش و فراگیری میتواند زیانهای جبرانناپذیری به جامعه وارد کند.
در توضیح این عنوان میتوان گفت مراکز ترک اعتیاد، کمپها و پزشکانی که در این زمینه فعالیت میکنند، هر کدام روشی را برای ترک اعتیاد ارائه میکنند گاه درست و گاه غلط تنها با هدف کسب درآمد. عطاریها نیز از قافله ترک اعتیاد عقب نمانده و به تجویز داروهای گیاهی برای ترک اعتیاد آن هم با تضمین صد درصدی مشغول اند؛ شبکههای ماهوارهای نیز سهم خود را در این راه ایفا کرده و با تبلیغ انواع داروهای خودساخته مشکلات معتادان را دوچندان میکنند. متادون این روزها به عنوان مادهیی مجاز برای درمان طولانی مدت (بیشتر از 180روز) افراد وابسته به مواد مخدرشناخته میشود که تاثیر آن بر بدن انسان مشابه مخدرهایی مانند کراک، هروئین و تریاک است، اما برخی افراد به روشهای غیرقانونی متادون را در بازار خرید و فروش میکنند، در صورتی که استفاده از این ماده بدون تجویز پزشک عوارض بسیاری را به همراه دارد. حجت شایانپور بهعنوان صاحب یکی از همین کلینیکهای ترک اعتیاد به «تعادل» میگوید: «اگر
متادون بدون نظر پزشک متخصص و به توصیه افراد غیر متخصص مصرف شود، تاثیرات مخربی روی کبد و کلیهها دارد، ﻣﺘﺎدون دارویی سمی است یعنی اگر مقدار دوز تجویز شده بالا باشد به مسمومیت در بدن فرد میانجامد. مصرف این دارو بدون نظر پزشک علایمی چون تکلم آهسته، تهوع و استفراغ، تنفس سطحی و کاهش سطح هوشیاری را به همراه دارد. این روزها متادون درمانی باعث ایجاد بازار سیاه و کاروکاسبی برای برخی از معتادان شده است به گونهیی که بسیاری از آنها با مراجعه به مراکز ترک اعتیاد با دریافت قرص متادون اقدام به فروش آن در بازار سیاه میکنند.»
معتادان در چنگال واسطهها
موضوع به همین جا ختم نمیشود بلکه شایانپور خبر از ایجاد کمپهای ترک اعتیاد غیربهداشتی میدهد که بدون هیچگونه مجوز با جان افراد بازی میکنند و فقط هدفشان کسب درآمد است. با شنیدن این جملات غم چهره مان دیگر ناشی از درد اعتیاد نیست بلکه دلواپسی خانوادهها و فرد بیماری است که حضور در چنین اماکنی را تنها راه نجات از گرداب اعتیاد میدانند غافل از انکه سرنوشت برخی از این افراد از چاله درآمدن و به چاه افتادن است چراکه آشفته بازار ترک اعتیاد نه تنها جان آنها را به خطر میاندازد بلکه با تجویز روشهای نادرست اعتیاد شان شدت میگیرد. نکته قابلتوجه که هدف اصلی ما از نگارش این گزارش است روند نظارتی و بازار ترک اعتیاد رها شده به حال خود است که به هر صنفی از عطار و بقال تا مردم کوچه و بازار اجازه میدهد برای اعتیاد نسخهیی بپیچد و پولی به جیب بزند. نمیدانم جان کندن و دست پا زدن معتادانی که تلاش خانوادههایشان نتوانسته رهایی بخششان باشد. چگونه میتواند منبع
درآمد و دروازهیی برای کسب و کار عدهیی بشود و از این طریق نبوغشان را در کارآفرینی به رخ بکشند.
همسر یکی از افراد مبتلا به اعتیاد تجربهیی در این رابطه دارد. پس از کش و قوسهای فراوان برای راضی کردنش تا سخن بگوید و پس از انکه قول دادیم امانتدار نام خود و همسرش باشیم گفت: «همسرم به تریاک اعتیاد داشت. تلاشهای من و فرزندانم برای ترک بیفایده بود تا جایی که پس ازگذشت چند سال او را رها کرده و به منزل پدرم رفتیم.
در همین مدت یک روز که برای تهیه مواد مخدر به خیابانهای شهر رفته بود توسط دو فرد ناشناس دستگیر و به کمپی برده شد از آنجا با من تماس گرفتند و موضوع را شرح دادند من هم که گمان میکردم نیت خیر دارند و این اقدام میتواند گره زندگیمان را باز کند برای یک دوره 21روزه مبلغ 500هزار تومان پرداخت کردم حالا بماند این پول را به چه سختی فراهم کردم.» آنگونه که مطلع شدیم صاحبان کمپهای ترک اعتیاد واسطههایی دارند که معتادان را گیر میاندازند یا به عبارت سادهتر معتادان را بدون رضایتشان برده و به کمپها تحویل میدهند و اینگونه شد که کاسبی صاحبان کمپ سکه شد. شایانپور در این رابطه به تعادل گفت: «معتادان بسیار کمی هستند که با نخستینبار مراجعه به کمپ ترک میکنند و از هر ۱۰معتادی که به کمپ میآید ۷نفر به دومینبار و ۵نفر بیشتر از دوبار به کمپ برمیگردد.» در واقع برخلاف دریافت مبالغ هنگفت هیچ تضمینی برای ارائه خدمات مطلوب که بتواند بخشی از روند درمان را به
سرانجام برساند وجود ندارد.
محسن روشنپژوه معاون پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی ضمن تایید کسب درآمد برخی افراد از طریق فروش معتادان به کمپهای غیرمجاز، گفت: ابعاد این موضوع هنوز برای ما روش نیست و باید در این زمینه کار تحقیقی بیشتری انجام دهیم. وی سوءاستفاده از اعتیاد معتادان را غیرقابل قبول دانست و افزود: اینکه عدهیی به بهانه ترک دادن معتادان آنها را بر خلاف قوانین و مقررات به مراکز غیرمجاز ببرند و خانواده وی را در برابر عمل انجام شده قرار دهند نوعی سوءاستفاده از خانوادههای افراد معتاد است و نمیتواند نتیجه مطلوبی در راستای بهبودی معتادان در پی داشته باشد. لازم است مرجع ذیصلاح قانونی با این موضوع برخورد کنند.
تحریک بازار ترک اعتیاد
به گفته وی از منظر دیگر هم میتوان به موضوع اقتصاد شکل گرفته حوالی مساله ترک اعتیاد نگاه کرد. زمانی که موضوعی به مطالبه بخش قابل توجهی از جامعه بدل میشود و جامعه برای دریافت خدمات در آن حوزه احساس نیاز میکند میل ارائه و توسعه آن خدمت در میان گروههای غیررسمی نیز افزایش مییابد چراکه رفع آن نیاز از سوی جامعه میتواند منافعی برای فرد در پی داشته باشد. افزون بر این موضوع از آنجا که خدمات ارائه شده در حوزه پزشکی بهویژه ترک اعتیاد نیاز به دانش تخصصی ویژهیی دارد و با دانش عمومی جامعه فاصله دارد تناسب میان توسعه خدمات با توسعه تقاضا را به هم ریخته است. این فضا افراد را ترغیب میکند تا با الگوهای غیررسمی و غیرقانونی فعالیت کنند.
روشنپژوه میافزاید: «بنا به دلایل مختلف از جمله اقدامات رسانهیی و آموزشی، تغییرات قانون و فرآیندهای اجتماعی توجه احاد جامعه به مساله اعتیاد و احتمالا مطالبه استفاده از خدمات درمانی این حوزه تحریک شده است از طرفی ما با محدودیت مراکز مجاز ارائه خدمات با لحاظ کمی و کیفی مواجه هستیم.»
همچنین پراکندگی و توزیع نامناسب خدمات هم مزید بر علت شده است. در چنین شرایطی طبیعی است افرادی ظهور کنند که به شیوه غیرقانونی اقدام به ارائه خدمات کنند. برای مثال الان الگوی درمان متادون بسیار مورد استقبال است و مردم به سمت آن گرایش پیدا کردهاند. بنابراین بازرا و اقتصادی هم حول آن شکل گرفته که عموما رسمی و قانونی نیست.
از وی درباره راهحلهای قانونی مقابله با این پدیدههای غیر رسمی سوال کردیم و شنیدیم: «در ابتدا باید سطح دانش عمومی نسبت به الگوهای درمان درست در سطح جامعه را ارتقا دهیم، خدمات متناسب با تقاضای جامعه هم گسترش یابد، همچنین این خدمات باید بسیار سهل و دردسترس متقاضیان قرار بگیرند. در این میان لازم است تا تغییراتی در پروتکلها و قوانین مطابق با ارزشهای فرهنگی ما صورت بگیرد و به محدودیتهای جامعه به لحاظ هزینهیی توجه ویژه داشته باشد و به شدت با الگوهای غیررسمی برخورد شود.» معاون پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی در رابطه با مراکز غیرمجاز افزود: «به لحاظ قانونی مراکزی که ازسوی سازمان بهزیستی مجوز دریافت میکنند ا زسوی این سازمان نیز مورد رسیدگی و نظارت قرار میگیرند. اما در رابطه با ورود داروهای غیرمجاز به کشور یا فعالیت مراکز غیرمجاز وظیفه مقابله و رسیدگی با مراکز قضایی کشور است.»
درمان 600 هزار معتاد در 2700 مرکز مجاز
از این مقام مسوول پرسیدیم با توجه به اینکه تبعات فعالیت این مراکز غیرمجاز به سازمان بهزیستی برمیگردد خود سازمان چه اقدامی برای جلوگیری از پدیده مذکور داشته است که در پاسخ گفت: «مهمترین پیامد منفی این موضوع لطمه به آبرو و اعتبار سازمان بهزیستی است. به همین منظور همه ساله فهرست مراکز مجاز را منتشر و در معرض دید عموم قرار میدهیم تا از سوءاستفادههای احتمالی پیشگیری شود. همچنین خط ملی اعتیاد نیز فهرست و نام و نشانی مراکز مجاز را در اختیار متقاضیان قرار میدهد. علاوه بر اقداماتی که باید ازسوی نهادهای نظارتی به ویژه نیروی انتظامی صورت بگیرد از مردم نیز میخواهیم تا در صورت مشاهده فعالیت مراکز غیرقانونی به ما اطلاعرسانی کنند.»
وی در رابطه با آمار مراکز غیرمجاز فعال در حوزه ترک اعتیاد گفت: «آمار دقیقی از این مراکز در اختیار نداریم اما با قاطعیت میتوان گفت تعدادشان کم نیست. اما در رابطه با مراکز مجاز بالغ بر 1100مرکز اقامتی و 1200مرکز درمان سرپایی و 450 واحد کاهش خدمات آسیب داریم که در مجموع 2700مرکز ارائه خدمات درمان و کاهش آسیب به تایید سازمان بهزیستی در کل کشور رسیده است. این مراکز در سال گذشته حدود 600هزار نفر را تحت پوشش خدمات خود قرار دادند.»
«آمار اعتیاد» اسرار میان دو وزیر
به گفته روشن پژوه به استناد پژوهشهای انجام شده در سازمان بهزیستی و آخرین پیمایش ملی اعتیاد که در سال94 انجام شد و بنده مجری آن بودم تغییری در الگوی مصرف شاهد هستیم و آن هم گرایش به سمت مصرف چند مادهیی است که روند درمان را سختتر و شدت آسیب را افزایش میدهد بهطور کلی مولفه خطرناکی است. به لحاظ سنی و جنسیتی نیز در قیاس با پیماش سال90 شاهد تغییر چشمگیری نبودیم.
وی از بیان جزییات بیشتر خودداری کرد و انتشار خروجی این پیمایش را محرمانه دانست و گفت دادهها در اختیار دو وزیر تعاون، کار و رفاه و وزیر کشور قرار گرفته و باید از این مسیر به اطلاع عموم برسد.