در حالی که ائتلاف شهرستانیها در رقابت با تهرانیها فضا را به سمت یک حالت سکون سوق داده است زمزمهها از حضور یک چهره دولتی در راس اتاق بیشتر میشود. در حقیقت نگرانی اصلی اعضای اتاق بازرگانی این است که رییس نه در یک توافق بلکه در رقابت انتخاب شود و فاقد رای قاطعی باشد. تجربه نشان داده است که رییس بدون رای اکثریت غالبا امکان همراه کردن همه اعضا را با خود ندارد و بر این اساس احتمال حضور یک چهره غیر از کاندیداهای تهرانی و شورای روسای شهرستانها در حال افزایش است.
بر این اساس دو گزینه اصلی برای ریاست اتاق بازرگانی از بخش دولتی مطرح است. گزینه اول محمود اسلامیان است که سابقه ریاست اتاق بازرگانی اصفهان و حضور در هیات رییسه اتاق ایران را در کارنامه دارد. هرچند اسلامیان امروز به عنوان رییس صندوق بازنشستگی در دولت است اما در عین حال به عنوان نماینده بخش خصوصی در اتاق اصفهان حضور دارد.
در هفته گذشته جلسهیی میان اسلامیان و چند نفر از روسای شهرستانها برگزار شد. به نظر میرسد در صورت ورود اسلامیان به عرصه انتخابات، بخشی از آرای اصفهان، بخشی از آرای خانههای صنعت که در اختیار خانه صنعت ایران است و همچنین آرای دولتیها به نفع وی به صندوق ریخته
خواهد شد.
از سوی دیگر هنوز گزینه دیگر مجتبی خسروتاج به عنوان یک چهره دولتی که سابقه زیادی در پارلمان بخش خصوصی دارد روی میز است. نزدیکی خسروتاج به نعمتزاده میتواند باعث حمایت زیادی از سوی سازمانهای صنعت، معدن تجارت استانها برای ریاست وی شود. خسروتاج نیز سابقه نایبرییسی اتاق بازرگانی ایران را در کارنامه دارد و پیش از این نیز به عنوان کاندیدای ریاست اتاق ایران در دوره هفتم مطرح بوده است.
از سوی دیگر نامهایی همچون منصور معظمی از ابتدای استعفای جلالپور مطرح بوده است اما باید دید، دولت قصد دارد به مساله انتخابات به صورت مستقیم ورود کند یا اینکه ترجیح میدهد، انتخابات به رای پارلمان بخش خصوصی سپرده شود. تاکنون چهرههای زیادی از دولتیها در هیات رییسه اتاق بازرگانی ایران حضور پیدا کردهاند اما هیچگاه یک نماینده دولت به ریاست نرسیده است.
با وجود آنکه حدود 40 روز به انتخابات باقی مانده است اما از هماکنون گروههای فعال در عرصه انتخابات دنبال اجماع بر سر یک گزینه واحد در انتخابات هستند.