گروه گوناگون|
از میان رفتن زمینهای کشاورزی در دهههای گذشته، معضل بزرگی برای توسعه پایدار در این حوزه بوده است. آنطور که آمارهای بانک جهانی نشان میدهد، از سال 1983 تا 2013، سهم زمینهای کشاورزی نسبت به کل زمینها، آب رفته است بهطوری که از نزدیک 40درصد در مقاطعی از این بازه زمانی به 37درصد از کل زمینها رسیده است.
سالهای 1983 تا 1991 را باید اوج رشد زمینهای کشاورزی و افزایش سهم آنها از کل مساحت زمینها دانست. با این حال، این روند در سال 1991 به کلی معکوس شد و طی یک سال، نمودار آن شکست. بر این اساس، سهم 39.5درصدی زمینهای کشاورزی در سال 1991 به 37.5درصد در سال 1992 رسید. این افت یک ساله، کمی بعد بهبود یافت و در سالهای بعد نوسانات متفاوتی را به ثبت رساند. سال 1992 را باید به عنوان سالی دانست که کمترین سهم برای زمینهای کشاورزی در کل جهان به ثبت رسیده است. این روند که نوسانات افزایشی و کاهش متفاوتی را در سالهای بعد به ثبت رساند، در سال 2000 با بیشترین افزایش بعد از 1991 روبهرو شد. هرچند بازهم نتوانست افت یک ساله را جبران کند.
نگاهی دقیقتر به جزئیات آمار زمینهای کشاورزی در کشورهای مختلف نشان از افزایش سهم زمینهای کشاورزی دارد. هرچند در این میان برخی کشورها مانند افغانستان و بنگلادش با کاهش این سهم روبهرو بودهاند؛ کاهشی که در برخی موارد بسیار جزئی بوده است.
این گزارش که کاهش سهم زمینهای کشاورزی ایران را نیز تایید میکند، در حالی است که پیش از این معاون وزیر جهاد کشاورزی مساله کاهش زمینهای کشاورزی ایران را تایید کرده بود. حسین صفایی پیش از این گفته بود که طی یک دهه گذشته، 1.2میلیون هکتار از اراضی کشاورزی ایران کاهش یافته است. مساله افزایش کشاورزی و تولیدات آن در شرایطی که بحران اقتصادی در بیشتر کشورهای جهان خود را نشان داده، به یک راهکار برای گذر از این بحران تبدیل شده است؛ راهکاری که حالا گزارش بانک جهانی نشان از آن دارد که بیشتر کشورها از آن دور ماندهاند چراکه افزایش مناسبی در سهم این زمینها طی 3دهه گذشته دیده نمیشود.
با این حال، تنها بحث توسعه پایدار و شرایط اقتصادی نیست که مساله زمینهای کشاورزی و تولیدات آن را بااهمیت میکند. مساله امنیت غذایی نیز در گرو تولیدات پایدار کشاورزی است که با توجه به آب رفتن سهم زمینهای کشاورزی از کل زمینها و افزایش کندی که در آن دیده میشود، باید نسبت به وضعیت آن در آینده نگران بود. بر همین اساس نیز نماینده فائو در ایران کمی قبلتر عنوان کرده بود که با ادامه روند تخریب اراضی کشاورزی شاهد کاهش ۱۲درصدی تولید غذا در جهان خواهیم بود. وی عنوان کرده بود، اگر در جهان طی ۲۵سال آینده تخریب سرزمین با روند فعلی ادامه یابد ۱۲درصد از تولیدات غذایی جهان کاسته میشود و به میزان ۳۰درصد قیمت این محصولات افزایش مییابد. این مساله نشان از عوارض سهگانه کاهش سهم زمینهای کشاورزی دارد؛ کند شدن توسعه اقتصادی، امنیت غذایی و افزایش قیمت محصولات کشاورزی.