در دنیای امروز زنان با گذر از سنت‌ها، ماهیت جدیدی را در جامعه می‌پذیرند و زنانگی به واسطه مفهوم پیچیده، متکثر، تجربه‌پذیر و عصیانگر خود، جای مردانگی و امر مردانه را در دنیای پست‌مدرن می‌گیرد. نمایشگاه «هرگز زنی را به این نام نمی‌شناختم» در گالری دنا به موضوع زن می‌پردازد و نگاه جدیدی از زن را به نمایش می‌گذارد.
شاهین محمدی، مسوول این نمایشگاه درباره این چیدمان گفت: موضوع زن از نظر فردی و اجتماعی یکی از مهم‌ترین موضوعات هر جامعه‌یی است و به دلیل اینکه کمتر به موضوعاتی مانند زن در این سال‌ها در گالری‌ها پرداخته شده، تصمیم گرفتم نمایشگاهی با این موضوع برپا کنم.
او با بیان اینکه قصد داشته با انتخاب این موضوع نگاه زن در جامعه را نقد کند، اظهار کرد: برای اینکه بتوانم دیدگاه‌های مختلف را به نمایش بگذارم، تصمیم گرفتم در میان هنرمندان؛ هم مردان و هم زنان درباره این موضوع اثر ارائه دهند. همچنین از آنجا که نگاه مردان به موضوع زن و زنان کلی‌تر است؛ به جزییات بیشتر می‌پردازند. من نیز سعی کردم از هنرمندان زن و مرد برای نشان دادن این تفاوت استفاده کنم.
این نمایشگاه‌گردان با اشاره به اینکه یکی از المان‌های هنر پست‌مدرن تکثر است، ادامه داد: سعی کردم با استفاده از سبک‌های مختلف، تکثر را در چیدمان این نمایشگاه نشان دهم تا مخاطب با تجربه فضاها و مدیاهای مختلف در یک نمایشگاه با فضای متفاوتی آشنا شود. محمدی ادامه داد: از آنجا که در ایران نگاه فمنیستی، نگاه مبتذلی است سعی کردم فقط به موضوع جنسیت زن بپردازم. نمی‌خواستم شعار فمنیستی بدهم و نشان دادن مشکلات زنان اهمیت بیشتری در این نمایشگاه دارد.
همچنین احسان برآبادی، یکی از هنرمندان این نمایشگاه درباره نمایش چیدمان آثارش اظهار کرد: موضوع واحد این مجموعه زن است که در بعضی کارها نگاه انتقادی بوده و در برخی دیگر از آثار موضعم لطیف‌تر است و به موضوع مادر بودن پرداخته‌ام. او با بیان اینکه تمایلی ندارد دلایل کار برای مخاطب مشخص شود و مایل است مخاطب برداشت آزاد داشته باشد، ادامه داد: یکی از پرسوناژهایی که انتخاب کردم موضوع مادر بود یعنی تمام زنان در آن مجموعه مادر بودند، یکی دیگر از کارها درباره مدرسه شین‌آباد و یادبودی از آن کودکان بود و البته نگاه انتقادی داشتم به نحوه سیستم آموزشی و این موضوع که دانش‌آموزان باید یک دست و یک مدل باشند.
این هنرمند افزود: این مجموعه تحت‌تاثیر تجربه‌یی بود که سال‌ها پیش در زمان تحصیل داشتم ولی مخاطب آن را به دانش‌آموزان شین‌آباد ارتباط می‌داد. برآبادی با بیان اینکه نگاهش به موضوع زنان نگاه مردانه است، گفت: موضوعات اجتماعی بهانه‌یی هستند برای بیان دل‌مشغولی‌هایم و به موضوع زنان با نگاهی مردانه می‌پردازم.
گاهی اوقات این نگاه انتقادی است مانند کار «دخیل» و پرسوناژها از میان زنانی انتخاب شدند که فقط به ظاهر توجه می‌کنند و درحقیقت مهره‌هایی که نشانه فال‌بینی و رمالی است و آنچه در صورت‌های آنها حک شده، ارجاع به گذشته دور و عقب‌افتاده است.
او با بیان اینکه هنوز هم خیلی از دل‌مشغولی‌ها در جامعه ما ریشه در تفکرات نادرست گذشته دارد، اظهار کرد: درحقیقت این موضوع نگاه انتقادی است به برخی از زنانی که در ظاهر بسیار امروزی هستند اما تفکرات پوسیده و کهنه‌یی دارند و مسائلی که در جامعه مدرن امروز هنوز پویاست مانند موضوع کف‌بینی و رمالی که همچنان به قوت خود باقی است و فقط ظاهر آدم‌ها تغییر کرده. همانطور که نسبت به مسائل زنان، محدودیت‌ها و اجحاف‌هایی که در مورد آنها می‌شود دغدغه دارم، به این مسائل نیز باید توجه کرد. او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره استفاده از قوطی کبریت در چیدمان کار توضیح داد: به دلیل دیدگاه انتقادی که نسبت به مردسالاری در جامعه و محدود شدن زن درجامعه داشتم؛ از ایده قوطی کبریت استفاده کردم چراکه قوطی کبریت فضای بسیار محدودی را در ذهن انسان می‌سازد. پس از آن برای یک دست‌شدن کار و جذابیت بصری کار این چیدمان ادامه پیدا کرد.
