گروه راه و شهرسازی مینا رشیدی
شهرها به عنوان میراث تمدنهای بشر، از جمله اصلیترین مقاصد گردشگری به ویژه گردشگری فرهنگی و تاریخی به شمار میآیند؛ بافتهای تاریخی به عنوان یکی از مهمترین جاذبههای شهری، در برگیرنده ساختمانهای قدیمی، بناهای تاریخی ارزشمند و هسته اولیه بازارها هستند. هر چه این جاذبههای شهری گستردهتر و زیباتر باشند، جذابیت و کشش آنها برای گردشگران بیشتر میشود.
بافتهای تاریخی و قدیمی شهرها معمولا از جنبههای گوناگون معماری، فرهنگی، تاریخی، اجتماعی، شهرسازی و اقتصادی دارای ارزش و اهمیت هستند. حفظ، احیا، باز زندهسازی و انطباق آنها با سیستم جدید شهری از جمله ضرورتهایی است که میتواند حیات این مناطق را همگام با رشد و توسعه شهر به پیش برد.
امروزه گردشگری به عنوان یکی از راهکارهای احیای بافت تاریخی شهرها نقش حایز اهمیتی دارد. بهعنوان صنعتی که عمدهترین فعالیت اقتصادی پیرامونی آن، فعالیتهای ساختمانی و عمرانی نظیر هتل و رستورانسازی، ایجاد خیابانهای لوکس، ترمینال و غیره است، میتوان امید داشت که گردشگری بتواند مسبب سرمایهگذاری بخش خصوصی و دولتی جهت احیای بافتهای تاریخی با ارزش در شهرها باشد و خیل عظیمی از پول و سرمایه را به سوی این فضاها سرازیر کند.
بخش عمدهیی از نهادهای فرهنگی و تاریخی پایتخت، در تهران قدیم (منطقه 12) قرار گرفته است. در میان مراکز جذاب توریستی در تهران، این منطقه به علت قرار گرفتن در هسته تاریخی تهران و برخورداری از 38 پارک و فضای سبز شهری، 4 باب سالن نمایش، 120 باب مسافرخانه، 18 باب هتل، 12 مورد کاخ موزه (کاخ گلستان، آبگینه، تمبر، جواهرات ملی، سکه، صبا، ملک، مجلس شورای اسلامی، مردمشناسی، ملی ایران، هنرهای ملی، نمایشگاه 13 آبان)، 8 کلیسا، 3 کنیسه، یک آدریان زرتشتی و بازار بزرگ تهران و صدها بنای تاریخی با ارزش که برخی از آنها هنوز به ثبت ملی نرسیدهاند، میتواند مهمترین مرکز فرهنگی و گردشگری کلانشهر تهران باشد.
امروزه گردشگری فرهنگی تهران به دلیل افت منزلت بافتهای قدیمی و محلههای تاریخی آن، در حاشیه قرار گرفته و به استثنای بازار و برخی میادین، گردشگران رغبت چندانی به بازدید از این منطقه قدیمی نشان نمیدهند. تغییر گرایش مردم به زندگی در نواحی اطراف مناطق قدیمی، فرسودگی بدنه شهری و تاسیسات زیربنایی در کنار افت منزلت اجتماعی، منطقه 12 تهران را دچار نوعی بحران هویت کرده و این مناطق قدیمی که شناسنامه فرهنگی و تاریخی تهران به شمار میروند به تدریج اعتبار و منزلت و به دنبال آن هویت اجتماعی خود را از دست میدهند. علاوه بر این، سرعت بالای جریان زندگی در این منطقه، حجم بالای تردد وسایل نقلیه و ترافیک سنگین در کنار آلودگیهای صوتی، بصری و تنفسی باعث شده است که بافت قدیمی تهران نه محلی برای قرار بلکه به محلی برای فرار گردشگران و رهگذران عبوری تبدیل شود. ادامه روند بیتوجهی به بهسازی و باز زندهسازی این بافت ارزشمند میتواند در آینده نزدیک پتانسیلها و جذابیتهای گردشگری منطقه را متاثر کند و بهترین راهکار حیاتبخشی دوباره این منطقه را با مشکلات اساسی روبهرو کند.
در همین رابطه، روزنامه تعادل در گفتوگو با محمد تقی رهنمایی، استاد و پژوهشگر دانشگاهی در حوزه جغرافیا، گردشگری و شهرسازی، مجتبی خشایارفرد، مدیر گردشگری منطقه 12 شهرداری تهران و سعید ارونقی، معاون حمل و نقل و ترافیک منطقه 12 تهران به اهمیت احیا و باز زندهسازی بافت تاریخی تهران در منطقه 12 پرداخته و مهمترین مشکلات و چالشهای پیش روی توسعه گردشگری آن را مطرح کرده است.
منطقه 12؛ قلب پایتخت
محمدتقی رهنمایی در رابطه با اهمیت بافت تاریخی منطقه 12 تهران میگوید: تهران پایتخت و مرکز ایران است و منطقه 12 پایتخت و مرکز تهران. بسیاری از شاخصهای معماری، شهرسازی، هنری، فرهنگی، تاریخی و اجتماعی شهر علاوه بر بناهای بسیار قدیمی و شناسنامهدار تهران در منطقه 12 قرار دارند. تعداد این بناها در بافت قدیمی تا حدی است که هماکنون «تنها» در حاشیه جنوبی «خیابان لالهزار» بقایای 13 تماشاخانه قدیمی دیده میشود. علاوه بر این بازار، تعداد زیادی از کویهای معروف و میادین قدیمی در همین منطقه واقع شدهاند. منطقه 12 در قلب خود یک شهر تاریخی را میپروراند.
3 گام در باز زندهسازی بافتهای تاریخی
این استاد و پژوهشگر دانشگاهی در توضیح اقداماتی که باید در احیا و باز زندهسازی بافتهای قدیم شهری صورت گیرد، بیان میکند: درتمام تجربیات دنیا در بحث احیای بافت قدیم شهری باید 3 اقدام اصلی صورت گیرد. نخستین اقدام عملیات بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده است. قطعا بافتهای قدیمی به صورت مخروبه جذابیت نخواهند داشت و با مقاومسازی و برگرداندن چهره آنها به شکوه اولیه خود میتوانند از جذابیت بسیاری برخوردار شوند.
وی اضافه میکند: در بیشتر موارد با حفظ معماری و کالبد قدیم و در برخی دیگر با اندک تغییراتی در شکل کالبدی مرمت و احیا انجام میشود.
رهنمایی تفویض سلسله کاربریهای مشخص به بناهای قدیمی را اقدام بعدی باز زندهسازی بافتهای قدیمی میداند و میگوید: بافتهای قدیمی نباید به صورت موزهیی باقی بمانند. این بناها باید وارد زندگی روزمره مردم شوند. با تعریف عملکردهای مرتبطتر و تعریف کاربریهای جدید میتوان به این هدف دست یافت.
وی ادامه میدهد: اقدام بعدی باید به این سوال پاسخ داد که از این کاربریهای جدید چه کسانی میتوانند استفاده کنند؟ به نظر میرسد، مناسبترین مخاطبان چنین فضاهایی گردشگران هستند. به عنوان مثال، این بناها میتوانند به مراکز ارائهدهنده خدمات گردشگری نظیر هتل، رستورانهای سنتی و مدرن، قهوهخانهها و غیره تبدیل شوند. گردشگران وارد این بافتها میشوند و با حرکت و گشتوگذار در درون آنها فواید اقتصادی بسیاری را نیز به جامعه محلی منتقل میکنند.
روش تامین مالی هزینههای مرمت
این استاد و پژوهشگر دانشگاهی ورود گردشگر را عاملی برای تامین هزینههای مرمت بافت تاریخی منطقه 12 میداند و میگوید: بهطور کلی ورود گردشگر منجر به خرید کالا و خدمات گردشگری میشود و کسانی که در چنین مناطقی این دست خدمات را ارائه میدهند درآمدهای ناشی از آن را کسب میکنند. دولتها با اخذ مالیات بر درآمد و شهرداریها با کسب عوارض از دارایی میتوانند درآمدهایی برای بازسازی و احیای بناهای تاریخی دیگر به دست آورند. اما متاسفانه این امر در کشور ما جزو حلقههای مفقوده به حساب میآید. در حقیقت پولی که توسط وزارت دارایی وارد جیب دولت میشود، صرف مرمت بناهای تاریخی نمیشود.
وی با اشاره به اهمیت ورود و مشارکت بخش خصوصی در چنین حوزهیی اظهار میکند: بعضی از دولتمردان و مسوولان ما درک درستی از خصوصیسازی ندارند. خصوصیسازی به معنی فروش یک فضا یا موسسه دولتی به بخش خصوصی نیست. قطعا تمام بناها و آثار موجود در بافت قدیمی منطقه 12 دارای مالک و شناسنامه هستند. این ملکها یا به نوعی به دولت تعلق گرفتهاند یا خصوصی یا وقفی هستند. در هر یک از این 3 حالت، راهکاری برای تامین مالی فعالیتهای مرمت وجود دارد. رهنمایی اضافه میکند: تجربه نشان میدهد در جایی که ملک خصوصی است، دولت میتواند با وضع یک سلسله سیاستهای حمایتی، صاحب ملک را برای بازسازی و احیای بنا یاری کند. این دست کمکها میتوانند به صورت مادی یا معنوی ارائه شوند. کمکهای تخصصی در امر احیا، تعیین کاربریهای مناسب، بازاریابی یا ارائه تسهیلات بانکی با بهره اندک از این موارد هستند. بدینترتیب، میتوان از تخریب بناها جلوگیری و یک فضای مرده را زنده کرد.
وی ادامه میدهد: متاسفانه بسیاری از بناهای در دست دولت بدون اقدامات مرمتی رها شدهاند. نه خود دولت دست به اقدامات جدی میزند و نه این امکان را فراهم میکنند تا دیگر سازمانها یا اشخاص این کار را انجام دهند. در چنین مواردی باید سازمانهای دولتی اعلام کنند چنین ملکی را در تملک دارند و چنانچه کسی تمایل دارد، میتواند با رعایت برخی شرایط اقدام به بازسازی بنای مربوطه کرده و در عوض به مدت مشخص به فرد سرمایهگذار برای بهرهبرداری مناسب اجاره داده شود. اجاره حتی در برخی از موارد میتواند به شرط تملیک باشد.
این استاد دانشگاه در خصوص حالتی که مالکیت بنا وقفی است، میگوید: سازمان موقوفات و آستان قدس رضوی به عنوان بزرگترین سازمانهایی که املاک و بناهای وقفی را در دست دارند، باید فضاهای مرده خود را از طریق سرمایهگذاریهای مستقیم یا اجازه ورود سرمایهگذاران بخش خصوصی زنده کنند. متاسفانه خلأهای قانونی در این زمینه مانع عملیاتی شدن این امر میشود. به نظر میرسد، در چنین مواردی باید حکم ثانویه ارائه شود. بدینترتیب که چنانچه این دست سازمانهای دولتی یا وقفی نخواهند تکلیف مرمت و کاربری بناهای در دست خود را مشخص کنند، باید حقوق عملیاتی چنین بناهایی و نه حقوق موقوفاتی از آنها سلب شود. با تفویض حق عملیاتی آنها به سرمایهگذاران بالقوه نه تنها بنا مرمت میشود، بلکه کاربری جدید برایش تعریف میشود و در ازای آن نیز اجاره به سازمان مربوطه پرداخت میشود.
مشوقهای شهرداری برای ورود بخش خصوصی
مجتبی خشایارفرد، مدیر گردشگری منطقه 12 شهرداری در خصوص مشوقهای مالی و معنوی برای ورود بخش خصوصی به این حوزه میگوید: دفاتر نوسازی شهرداری مشوقهایی را به فراخور منطقه، ناحیه یا ملک مورد نظر تعریف کرده است.
وی با مثبت خواندن هماهنگی بین شهرداری و میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری استان تهران اضافه میکند: این همافزایی میتواند خود به عنوان یک مشوق سرمایهگذاری مطرح شود. مسلما همکاری بیشتر شهرداری و سازمان میراث فرهنگی تهران مانع به گرفتاری سرمایهگذاران در بخشهای اداری میشود و پیشرفت کارها سرعت بیشتری میگیرد.
مشکل؛ تعریف کاربریهای ناهمگون
رهنمایی در بیان مهمترین مشکلات و معضلات منطقه 12 تهران در توسعه گردشگری تصریح میکند: صدور و اعطای مجوز برای بسیاری از تغییر کاربریهای نامعقول در منطقه 12 به دوران ندانمکاریها بر میگردد. صدور مجوز برای یکی از این تغییر کاربریهای نامعقول 15 تا 20 سال پیش انجام شد. تغییری که خدشهیی بزرگ به اصالت و هویت فرهنگی خیابان لالهزار وارد کرد و آن را به مرکزی برای فروش لوازم برقی، الکتریکی، کابل و موتور و ژنراتور مبدل کرد. این تصرف نابهجا، آن هم در سراسر خیابان لالهزار، هویت قدیمیترین، تاریخیترین و فرهنگیترین خیابان تهران را از آن ربود.
وی در ارائه راهحل برونرفت از چنین مشکلی میگوید: تنها راهحل جابهجا کردن فعالیتهای نامربوط در این منطقه به مکانهای دیگر است. این دست تجارب و جابهجاییها قبلا نیز با موفقیت صورت گرفته است. جابهجایی میادین میوهوترهبار، آهنآلات و غیره مثالهایی از این دست هستند.
این استاد و پژوهشگر دانشگاهی ادامه میدهد: اغلب این دست فعالیتهای نامرتبط در بافت قدیمی تهران نه خردهفروش بلکه عمدهفروشیهایی هستند که میتوانند خدمات خود را راحتتر در مناطق خلوتتر و با وسعت بیشتر ارائه دهند. کوچکی بسیاری از این مغازهها باعث میشود حتی کوچه و پیادهروی مقابل خود را نیز تصرف و نه تنها چهره شهر را زشت بلکه عبور و مرور مردم را نیز با مشکل روبرو کند.
در همین رابطه، خشایارفرد اضافه میکند: این قبیل اقدامات در دست مطالعه است. اما باید متوجه بود که این تغییر کاربریها به یکباره رخ نداده و اکنون نیز برای تغییر این دست فعالیتها نیاز به مطالعه و زمان است. انجام هر اقدامی بدون مطالعه، تنها عواقب منفی ایجاد میکند. به عنوان مثال، در خیابان لالهزار تعداد افراد و مغازهدارانی که به امرار معاش مشغول هستند، بسیار زیاد است و جابهجایی و پیدا کردن مکان مناسبی برای آنها نیازمند صرف زمان بیشتری است.
شبکه نامناسب گذرگاهی و ترافیک
رهنمایی مشکل دیگر بافت تاریخی تهران را شبکه نامناسب گذرگاهی این منطقه میداند و میگوید: برخی خیابانها و کوچههای این منطقه به هیچوجه ظرفیت رفت و آمد اتومبیل را ندارند؛ زیرا اصولا برای تردد آنها ساخته نشدهاند. بهترین راهکار این است که خیابانهایی که چنین ظرفیتی را ندارند به پیادهراهها تبدیل شوند.
وی ادامه میدهد: مشکل دیگر این منطقه تراکم غیرضرور سفارتخانهها، وزارتخانهها و ساختمانهای دولتی است. وقت آن رسیده که بخشی از این سازمانهای دولتی جابهجا شوند. کارمندان و مراجعهکنندگان این دست سازمانها در افزایش بار ترافیکی منطقه تاثیر قابل توجهی دارند. از طرف دیگر، تعداد دفاتر و مراکز تشکیلاتی و عملیاتی بسیاری از بانکها در منطقه 12 قرار دارد. به هرحال بانکها به صورت واحدهای ارائهکننده خدمات باید در کنار فعالیتهای تجاری منطقه وجود داشته باشند، اما وجود دفاتر مرکزی آنها در این منطقه لزومی ندارد.
چندی پیش نیز هاشمیتشکری، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، یکی از مهمترین معضلات ترافیکی منطقه 12 را نابسامانی در جابهجایی بارها و همچنین وجود تولیدیهای مزاحم دانسته بود. وی معتقد بود: تداخل باربران و عابران مشکلات عدیدهیی را برای تردد وسایل حمل و نقل عمومی در منطقه ایجاد کرده است. روزانه 2هزار تن بار در سطح منطقه 12 جابهجا میشود که عمده این جابهجاییها توسط موتورسیکلت و گاریهای چهارچرخ انجام میگیرد و همین امر موجب اوجگیری تردد و ترافیک در منطقه میشود. بهطور متوسط روزانه 700 تا 800هزار موتورسیکلت در طول روز در منطقه بازار تردد میکنند و این حجم بالای تردد موتورسیکلتها و تاکسیهایی که به امر جابهجایی بار میپردازند، در کنار عدم رعایت قوانین و مقررات توسط آنها این منطقه را به یکی از بیانضباطترین مناطق از منظر ترافیک شهری بدل کرده است.
سعید ارونقی، معاون حمل و نقل و ترافیک منطقه 12 تهران درخصوص راهکارهای کاهش بار ترافیکی این منطقه میگوید: ساماندهی حمل بار و کالا، توسعه سیستمهای هوشمند و کنترل هوشمند تقاطعها، توسعه پیادهراهها در راستای حملونقل انسانمحور، طراحی دوباره و اصلاح شبکههای معابر شهر تهران، بهبود حمل و نقل عمومی و توسعه پیادهراهها و غیره از جمله اقداماتی است که در دست انجام است.
شبمردگی و کاهش امنیت
شبمردگی از دیگر معضلات منطقه 12 است. فعالیتهای کاری بازار و پیرامون آن، علاوه بر کاهش ترددها با تمام شدن ساعت کاری سازمانها و ادارات دولتی عاقبتی جز شبمردگی برای منطقه 12 به ارمغان نخواهد آورد. چندی پیش نیز مجتبی شاکری، عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران اعلام کرده بود، حدود دو برابر بازار در اطراف این پهنه، خانههایی وجود دارد که در ظاهر مسکونی اما در واقع به عنوان کارگاه مورد استفاده قرار میگیرند.
راهحل؛ تغییر مدیریت و قوانین
رهنمایی مهمترین راهکار برای تبدیل منطقه 12 به قطب گردشگری تهران را ایجاد یک مکانیسم مدیریتی مشخص میداند و اضافه میکند: مدیریت شهری، قوانین و ضوابط مربوط به منطقه 12 باید متفاوت از سایر مناطق باشد و قوانینی استثنایی برای منطقهیی استثنایی ارائه دهد. معیارهای انتخاب شهردار این منطقه در خود شهرداری نیز نسبت به سایر مناطق تهران باید از متغیرهای مشخص و متفاوتتری بهرهمند شده باشد. این منطقه احتیاج به مدیران و شهرداران خوشفکر و استثنایی دارد. افرادی که از مفاهیمی نظیر شهروندی، تمدن شهری، گردشگری شهری و غیره مطلع و با تاریخ و وقایع شهر آشنا باشند. این افراد باید حافظه تاریخی شهر را بشناسند و به شهر از جنبههای متفاوت جامعهشناسی، اجتماعی، فرهنگی و تاریخی بنگرند.
در رابطه با ایجاد قوانین و ضوابط ویژه برای بافتهای تاریخی، به تازگی محمدسعید ایزدی، معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری از «اجرای سند باز زندهسازی محدودههای تاریخی و فرهنگی» خبر داده است. او در جلسهیی در پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، با اشاره به تعیین محدوده 168 شهر تاریخی کشور برای نخستینبار اعلام کرد: محدوده تاریخی شهرها در شورای معماری و شهرسازی تصویب و سیاستهای مواجه با آنها تعیین میشود و بدینترتیب کنترل فرآیند ساخت و ساز و حفاظت در این محدودهها صورت خواهد گرفت. ایزدی هدف از تنظیم سند باززندهسازی محدودههای تاریخیـفرهنگی را دستیابی به یک مجموعه راهنما برای ایجاد وحدت رویهیی بین دستگاهها و متولیان حوزه حفاظت اعلام کرده است. او همین طور پیشنهاد کرده که با تشکیل کمیتهیی مشترک، سند باززندهسازی محدودههای تاریخی فرهنگی ذیل سند ملی بازآفرینی شهری توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی و وزارت راه و شهرسازی تنظیم و در این حوزه در ایران ملاک عمل قرار گیرد.
گردشگری حل مشکلات را تسهیل میکند
خشایارفرد با اشاره به تاثیر گردشگری بر احیای بافت تاریخی تهران میگوید: گردشگری و بافت تاریخی تهران نقطه تعاملی با یکدیگر دارند و هر دو بر یکدیگر اثر میگذارند. گردشگری میتواند به عنوان راهکاری اساسی برای احیای این منطقه بهکار گرفته شود و با ایجاد انگیزههای اقتصادی حیات را به بافت تاریخی بازگرداند. به هر حال باید پذیرفت که بسیاری از آثار و بناهای موجود در بافت تاریخی به سبب عدم بهرهبرداری درست در حال تخریب هستند.
وی در تشریح برنامهها و اقدامات شهرداری در منطقه 12 بیان میکند: از آنجایی که منطقه 12 بیش از 50درصد آثار میراثی ثبت شده تهران را در خود جای داده، مقرر شده است طرحی با عنوان ارتقای کیفیت زندگی در منطقه 12 در سال 1395 اجرا شود که یکی از رویکردهای آن گردشگری است. اعتقاد ما بر این است که با توجه به ظرفیتهای بالای منطقه 12، میتوان از گردشگری برای ارتقای کیفیت زندگی مردم در این منطقه استفاده کرد.
توسعه گردشگری با ایجاد پیادهراهها
مطالعات نشان میدهد، انگاره تبدیل مسیرهای شهری به خیابانهای مختص حرکت پیاده، در محدوده تاریخی و مرکزی شهرهای اروپایی، برای نخستینبار در قالب تجربهیی محدود و محلی به اجرا درآمده است. توجه ویژه به این امر بعد از جنگ جهانی دوم و فرارسیدن زمان بازسازی شهرهای اروپایی شکل مشخصتری پیدا کرد و بدینترتیب تا دهه 1980، غالب بخشهای مرکزی و تاریخی شهرهای عمده اروپایی به روی خودروها بسته شد. تنها 500 شهر در آلمان و بیش از 100 شهر در فرانسه بدین منظور مورد مداخله قرار گرفتند. رهنمایی در بیان مهمترین محورهای گردشگری منطقه 12 برای ایجاد پیادهراهها میگوید: در بافت تاریخی تهران مسیرهای پیاده باید شناسایی و طراحی شوند. معمولا چنین مسیرهایی باید در گذر از بازار، آثار و بناهای تاریخی طراحی یا به آنها منتهی میشوند.
چندی پیش نیز عابد ملکی، شهردار منطقه 12 از اجرای پروژه مناسبسازی مسیرهای پیادهرو در 8 مسیر سیتیر، پامنار، گذر طرخانی، امامزاده یحیی، منوچهری، میدان محمدیه، موسوی کیانی و ناظمالاطباء خبر داد. در طول این مسیرها کفسازی، جدارهسازی، بازپیرایی نمای ساختمانها و سنگفرشهای معابر در حال انجام است.
خشایارفرد در همین رابطه اضافه میکند: بهرهبرداری از هشت مسیر سنگفرش آغاز شده و فعالیتهای گردشگری در آنها رو به افزایش است و در آیندهیی نزدیک با حضور بخش خصوصی رونق ویژهیی در آنها اتفاق میافتد. در ضمن محوطهسازی و مرمت بناهای مجموعه میدان مشق پایان یافته و اتصال آن به خیابان سیتیر (محور ادیان) رینگ جدید و بسیار زیبایی را در اختیار گردشگران قرار داده تا بازدید از مجموعه موزهها و بناهای تاریخی این محور در شرایط بهتری اتفاق بیفتد.
گرچه تبدیل این مسیرها به پیادهراه بهطور کامل، فعلا در دستور کار شهرداری تهران قرار ندارد، اما قرار است در گام نخست آرامسازی و بهسازی این مسیرها از طریق جدارهسازی و کفسازی انجام شود. شاید استقبال گردشگران از این محورها و پیادهروی مردم در آنها، در نهایت منجر به تبدیل کامل این مسیرها به پیادهراه شود.
دعوت مردم به بازدید از بافت تاریخی
از آنجایی که تشویق مردم به بازدید و افزایش آگاهی آنها از ارزشهای تاریخی چنین بافتهایی میتواند متغیر مهمی در تغییر معادله تخریب بافتهای تاریخی به شمار آید، تبلیغ و ایجاد انگیزه برای بازدید از این بناها بسیار مهم است. در همین رابطه، خشایارفرد درباره ارائه اطلاعات و تشویق مردم به بازدید از بافت تاریخی تهران میگوید: ما قصد داریم کیوسکهای اطلاعرسانی در سطح شهر و به خصوص در منطقه 12 در کنار فضاهایی که بیشتر مورد بازدید مردم است، قرار دهیم و بدینترتیب مردم و گردشگران را در طول مسیر به سوی جاذبه مورد نظرشان راهنمایی کنیم. جای خالی چنین کیوسکهایی به ویژه برای گردشگران خارجی بهشدت احساس میشود. به نظر میرسد ظرف دو ماه آینده این کیوسکها ایجاد شوند و بتوانیم خدمات لازم را به گردشگران ارائه دهیم.