علیرضا حائری دبیر انجمن صنایع نساجی
مشکلات تولید محصولاتی مانند چادر مشکی موضوعی است که از جنبه‌های متفاوت باید مورد بررسی قرار بگیرد. به نظر می‌رسد برای پویایی این بخش به جای اینکه به فکر تاسیس کارخانه‌های بزرگ تولید این محصول باشیم، می‌توان از ظرفیت‌های کارگاه‌های کوچک به نفع گسترش تولید این محصول استفاده کنیم. نمونه‌هایی که اخیرا در حوزه استفاده از ظرفیت‌های کارگاه‌های کوچک برای تولید برخی محصولات مشاهده می‌شود، در مورد تولید چادر مشکی هم به‌شدت به کار می‌آید. اما در پاسخ به این پرسش که چرا تا به امروز روند استقبال فعالان اقتصادی از تولید این محصول کم بوده باید به این نکته اشاره کرد که سود بالای واردات پارچه چادر مشکی برای کارتل‌هایی که در زمینه واردات این محصول سرمایه‌گذاری می‌کنند، مانع از تولید آن در کشور شده و در حال حاضر 95درصد نیاز بازار از طریق واردات تامین می‌شود. اگرچه چند سال پیش یکی از کارخانه‌های ایرانی با سابقه 30ساله و تخصص در تولید پارچه‌های فاستونی، یک کار تحقیقاتی انجام داد و اعلام کرد که موفق به بافت پارچه چادر مشکی و دسترسی به تکنولوژی رنگ این نوع پارچه شده است، اما در حال حاضر حدود 2سال است که تولید پارچه چادر مشکی در
این کارخانه کاملا متوقف است و در این واحد فقط پارچه فاستونی تولید می‌شود.
کارخانه‌های کرپ‌ناز، حجاب شهرکرد و نای‌زرین اصفهان هم با هدف تولید پارچه چادر مشکی احداث شده بودند که کارخانه نای‌زرین پس از مدتی فعالیت به سوءمدیریت‌های دولت قبلی، تعطیل شد، کارخانه کرپ‌ناز نیز فقط تولید پارچه‌های سبک سیستم پنبه‌یی دارد و پارچه چادر مشکی در این کارخانه تولید نمی‌شود. کارخانه حجاب شهرکرد هم مقدار محدودی تولید پارچه چادر مشکی دارد که فقط حدود 5درصد از نیاز بازار را جوابگو است به‌طوری که تولیدات این کارخانه تنها سالانه به 2میلیون‌متر می‌رسد که در مقایسه با نیاز 40میلیون متری کشور رقم قابل توجهی نیست.
