سالانه ۲۵۰میلیون کودک پنج تا ۱۴ساله در جهان از کودکی محروم می‌شوند؛ طبق این آمار ۱۲۰میلیون نفر از آنها وارد بازار کار شده و مشغول به کار تمام‌وقت هستند و اگرچه در دنیای واقعی سهم زیادی از زندگی و کودکی خود نبرده‌اند اما ۱۲ژوئن همزمان با ۲۳خرداد را در تقویم با عنوان «روز جهانی مبارزه با کار کودکان» از آن خود کرده‌اند.
در این روز حتی اگر اقدام موثر و راهگشایی در جهت کاهش آلام این کودکان از سوی برخی مسوولان و مردم صورت نگیرد اما حداقل آن این است که با بازتاب‌های رسانه‌یی و انعکاس واقعیت حضور آنان در اقصا نقاط دنیا، بسیاری این آسیب را نه درک بلکه می‌شنوند و می‌خوانند.
به گزارش ایسنا، در دولت یازدهم با احیای شورای عالی کودکان پس از 8 سال وقفه، ساماندهی کودکان کار و خیابان در دستور کار قرار گرفت و اما زخم پینه بسته کودکان کار و خیابان عمیق‌تر از اقدامات انجام شده ازجمله صدور دفترچه بیمه برای آنها و... است. به نحوی که درحال حاضر هزاران کودک دستفروش، بارکش، زباله‌گرد، کارگر، چرخی و... به عنوان «کودک کار» در ایران مشغول کار هستند.
نایب‌رییس انجمن حمایت از حقوق کودکان در همین رابطه عنوان کرد: متاسفانه با وجود آنکه در سطح جهان آمار کودکان کار رو به کاهش بوده اما در ایران به دلیل شرایط اقتصادی حاکم شاهد افزایش تعداد کودکان کار هستیم؛ تا زمانی که ساختارهای اقتصادی کشور اصلاح نشوند و تا فقر ریشه‌کن نشود این روند ادامه خواهد داشت.
وی تصریح کرد: زمانی که حداقل دستمزد یک کارگر ۸۰۰هزار تومان است درحالی که قیمت اجاره خانه‌ها سر به فلک می‌زند با یک محاسبه سرانگشتی می‌توان فهمید که با این میزان حقوق و دستمزد حتی نمی‌توان یک سرپناه مناسب داشت و از حداقل‌ها بهره‌مند بود؛ به این ترتیب وقتی از اوضاع اقتصادی نابسامان خود آگاه نیستیم و ساختارهای غلط را اصلاح نمی‌کنیم؛ عجیب نیست که در آیین‌نامه‌هایمان مدعی آن شویم که با پرداخت ماهانه ۵۰ هزار تومان به هر کودک کار می‌توان آنان را به چرخه تحصیل برگردانده و از رشد این معضل در کشور جلوگیری کرد!
