گروه دانش و فن مرجان محمدی
واقعیت مجازی، واژه‌یی که چند صباحی است به دفعات آن را می‌شنویم و در خبرها می‌خوانیم که شرکت‌های بزرگ و غول‌های فناوری در حال ساخت گجت‌هایی در این خصوص هستند به صورتی که با طراحی و خلق گجت‌های باور نکردنی به صورت واقعیت مجازی سعی دارند تا مخاطبان را علاوه بر شگفت‌زده کردن، کاربران بیشتری را نیز جذب کنند. اینکه واقعیت مجازی پارا فراتر نهاده و روزبه‌روز هم بر فناوری‌های اینچنینی اضافه می‌شود و در این بین شرکت‌های مختلف سعی دارند تا با استفاده از این فناری‌ها ضمن حفظ و ارتقای جایگاه خود به سود بیشتر هم دست پیدا کنند. اینکه ما تا حالا واقعیت مجازی و این هدست‌های واقعیت مجازی را تنها به صورت ابزارهایی برای گیم و تجربه فضاهای سه‌بعدی یا احیانا کاربردهای بدیع مثل بازسازی اعمال جراحی یا ساختارهای معماری-مهندسی پیچیده در نظر می‌گرفتیم، غافل از اینکه بعد از چند مدت واقعیت مجازی بسیار بیشتر در واقعیت واقعی پیرامونی ما، ترکیب خواهد شد. شرایط کنونی‌مان را در نظر بگیرید: دیگر دنیای مجازی اینترنت، با دنیای واقعی ما بسیار ترکیب شده است. چند سال پیش مساله این طور نبود. ما باید حتما پشت کامپیوترهای دسکتاپ می‌رفتیم، مودم را
روشن می‌کردیم و وارد چند سایت می‌شدیم تا وارد این دنیا شویم. اما الان دنیای مجازی همه جا با ما هست و حتی در زمانی که به صفحه اسمارت‌فون‌های خود نمی‌نگریم، در فکر تهیه و تدارک مطلب و عکس برای این دنیای واقعی و دوستان نادیده خود هستیم.
واقعیت مجازی هم چند صباحی فقط از طریق به سر کردن هدست‌های حجیم در دسترس خواهد بود و ما در ابتدای امر فقط با آن تفریح می‌کنیم. اما پیشرفت فناوری‌ها و ذهنیت ما، به‌زودی کاربردهای تازه‌یی از واقعیت مجازی را به دست خواهد داد: چه می‌شود اگر ما به جای ملاقات آدم‌ها، آواتار دیجیتالی آنها را در فضاهایی دلخواه ملاقات کنیم؟ چه می‌شود اگر با همکارمان در فضای بازسازی شده شرکت ملاقات کنیم؟ و بسیاری از اتفاق‌های دلخواه دیگر که به نظر می‌رسد با واقعیت مجازی امکان‌پذیر است.
تصور کنید که پکیج‌های نرم‌افزاری ملاقات با مشهورترین ستاره‌های گذشته و حال دنیا برای هدست‌ها و پلتفرم‌های واقعیت مجازی عرضه شود. اصلا چه می‌شود مفهوم جدیدی از جاودانگی به کمک واقعیت مجازی خلق شود. چند سالی است که جاودانگی دیجیتال، مبحث بحث‌برانگیزی شده است. اگر بتوانیم در آینده تجارت، خاطرات، داده‌ها، استدلال‌ها و سخنان خود را در یک الگورتیم هوش مصنوعی وارد کنیم و اگر پس‌خوراند این برنامه، بتواند یک شخصیت واقعیت مجازی را تغذیه کند، آیا ما برای همیشه جاودانه نمی‌شویم.
تصور کنید که به همین ترتیب، همه شخصیت‌های شاخص یا حتی افراد عادی بتوانند، جاودانه بشوند. تصور کنید که به این ترتیب بتوانیم برای همیشه پدرها و مادرها و خویشاوندان و دوستان نزدیکمان را حفظ کنیم.
به نظر می‌رسد تخیل دیگر معنایی ندارد و با واقعیت مجازی می‌توان حتی ناممکن‌ها را ممکن کرد چرا که دنیای آینده دنیای ذهن و تفکر خواهد بود. وقتی پای واقعیت مجازی برسد، کالبدها دیگر پوسته‌هایی خواهند بود که به زودی قابل تعویض‌اند. واقعیت مجازی در حال حاضر به سرعت هرچه تمام‌تر در حال معرفی خود به کاربران است و شرکت‌ها و غول‌های فناوری نیز با سرمایه‌گذاری‌های بسیار هنگفت در حال ورود هرچه بیشتر به این عرصه هستند، عرصه‌یی که به نظر می‌رسد پا را فراتر می‌گذارد و در آینده باید خبرهای باور نکردنی را در این خصوص خواند و مشاهده کرد.
واقعیت مجازی هرچند در گذشته تصوری قابل باور و امکان بود، اما به محض ورود غول‌های فناوری به این مبحث نه تنها باورپذیر شد بلکه انتظار مخاطبان و کاربران را از دنیای تکنولوژی بالاتر برد، اگر ظرف چند روز یا چند ماه آینده خبرهای شگفت‌زده و غیرقابل باور شنیدیم باید آن را باور کنیم، چرا که به کمک فناوری هر پدیده و اتفاقی قابل باور و انجام است.
