سمیرا نوری|
کار همواره به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل پویایی جوامع شناخته می‌شود. زمانی که کار یک ارزش تلقی شود، می‌توان به آینده روشنی برای جوامع امیدوار بود. ساعت کاری، زمانی است که کارگر نیرو یا وقت خود را برای انجام کار یا خدمت در اختیار کارفرما قرار می‌دهد. ولی مساله‌یی را که باید مدنظر قرار داد این است که این ساعت کاری موجب فرسودگی و تحلیل انرژی نیروی کار نشود. در واقع می‌توان گفت که کار کردن بخشی از زندگی است نه سراسر زندگی.
متوسط کار افراد 20 تا 34 سال یکی از آمارهایی است که به‌تازگی از سوی سایت «استاتیستا» در این خصوص منتشر شده است. این آمار ما را با وضعیت کار در 15 کشور دنیا در سال 2015 اشنا می‌کند. در این نمودار نشان داده شده است که ساعات کاری در هر 15 کشور بالاتر از 40 ساعت است. این در حالی است که تعدادی از صاحب‌نظران این حوزه، کار کردن بیشتر از 40 ساعت در هفته را درست نمی‌دانند. آنان براین باورند که نه تنها کارکردن بیشتر از 40 ساعت در هفته به‌طور کوتاه‌مدت باعث کاهش کار مفید می‌شود بلکه در طولانی مدت نیز باعث فرسایش کاری می‌شود و راندمان کل سیستم را پایین می‌آورد. از آنجا که بیشتر از 8 ساعت کار در روز نیروی کار را خسته می‌کند، در طول هفته زمانی برای رفع این خستگی به دست نمی‌آید و همین باعث می‌شود نیروی کار هرروز خسته‌‌تر و بی‌میل‌تر از گذشته به محل کار خود برود. هرچند که ممکن است این وضعیت در برخی کشورها از جمله ایران متفاوت باشد تا جایی که برخی کارشناسان نسبت به نبود ساعت کاری مفید در این زمینه هشدار داده و اعلام کرده‌اند که ساعت‌های نیروی کار، چندان مفید نیست.
در این نمودار، گذشته از مکزیک کشورهای آسیایی دارای بالاترین ساعات کاری در هفته هستند و انگلستان و استرالیا و کانادا در پایین نمودار قرار دارند. هند با اختلاف 4 ساعت از سایر کشورها پیشی گرفته است. پس از هند، سه کشور مکزیک و چین و سنگاپور در یک ردیف قرار دارند. در کف نمودار هم شاهد یکی بودن وضعیت در مورد کشورهای انگلستان و استرالیا هستیم. سه کشور اروپایی اسپانیا، آلمان و ایتالیا با 43 ساعت کار متوسط در هفته از میزان کم متوسط ساعت کاری در هفته برخوردارند. این در حالی است که ایالات متحده امریکا و برزیل از قاره امریکا در مرز بین کشورهای آسیایی و اروپایی قرار دارند. در مقایسه کشورهای بالا و پایین این نمودار علاوه بر متوسط ساعت کاری در هفته باید میزان دستمزد براساس این ساعت کاری را نیز در نظر گرفت. در حقیقت نمی‌توان صرف بالا یا پایین بودن متوسط ساعت کاری نتیجه‌گیری قطعی در خصوص مثبت یا منفی بودن ساعت‌های کار ارائه داد چراکه افراد براساس نقش و نوع شرکتی که در آن کار می‌کنند ساعات کاری متفاوتی دارند.
تفاوت ساعت کاری در کشورهای مختلف افزون بر اینکه با شرایط اقتصادی ارتباط تنگاتنگی دارد، به وضعیت اجتماعی و گوناگونی فرهنگ‌ها نیز بی‌ربط نیست. در هندوستان که در این نمودار از بیشترین متوسط ساعات کاری در هفته برخوردار است، فرهنگ کاری ویژه‌یی حاکم است. در این کشور بسیاری از افراد ساعت 9 صبح سر کار می‌‌روند و بعد از 9 شب به خانه برمی‌گردند. بیشتر آنها حدود 12 ساعت سر کار می‌مانند. هرچند که به اذعان کارشناسان، کار کردن به اندازه 12 ساعت نمی‌تواند لزوما مفید باشد. هند در این میان در کنار ساعت‌های بالای کار، اتلاف وقت بسیاری را نیز در کارمندان خود شاهد است به‌طوری که کارمندان هندی در محل کار خود ساعات طولانی برای ناهار، صرف چای و این قبیل کارها صرف می‌کنند. شاید بتوان به‌طور کلی این‌طور تحلیل کرد که برخی کشورهای آسیایی یا کشورهایی که مانند یونان با بحران اقتصادی روبه‌رو هستند، نیاز به ساعت‌های بیشتری برای کار دارند. با این حال، تمام این فرضیه‌ها در صورتی درست است که بتوان همانطور که پیش‌تر ذکر شد، شرایط نیروی کار و دستمزد را نیز در نظر گرفت.
