محمدرضا عارف، نماینده تهران در مجلس دهم گفت: من خودم را هیچ‌وقت با نهادها رقیب ندانسته‌ام. هیچ نهاد حاکمیتی نیست که رابطه بسیار خوبی با آن نداشته باشم. یک نفر بیاید بگوید که عارف درباره مافوق یا مادون خود کوچک‌ترین حرفی زده است. در حالی که خیلی‌ها برای عبور از مادون خود حرف‌هایی درباره‌اش می‌زنند. من به لابی مثبت داخل نظام به صورت خصوصی اعتقاد دارم و همیشه هم موفق بوده‌ام.
به گزارش ایسنا، عارف درباره اینکه رقابتش با لاریجانی برای ریاست چقدر جدی خواهد بود، یادآور شد: مبنا و اصل ما تفاهم و همدلی بوده است که پاسخ این سوال را هم در لیست امید دادیم. ما با این نگاه، آقای لاریجانی را در قم سرلیست خود کردیم، چون احساس‌مان این بود که وجود اشخاص میانه‌رو مثل آقای لاریجانی در مجلس ضروری است. خیلی هم بدیهی بود وقتی آقای لاریجانی انتخاب شود جزو کاندیداهای ریاست مجلس باشد. وی همچنین درباره شایعاتی مبنی بر حمایت دولت از ریاست لاریجانی با وجود تکذیب‌های مکرر سخنگوی دولت تاکید کرد: ما ائتلافی با حامیان دولت داریم که به‌طور مشخص نمود خارجی آن حزب اعتدال و توسعه است و با آنها در یک ائتلاف و فراکسیون هستیم. اخیرا نیز دبیرکل حزب اعتدال و توسعه موضع‌گیری کرد که اعضای لیست امید موظفند به تصمیمات فراکسیون امید عمل کنند. البته دولت خودش نباید دخالت کند، چون دولت ما دولت حزبی نیست و انتظاری هم که ما از دولت داشته‌ایم همیشه همین بوده است. دولت در انتخابات نیز صادقانه و خوب عمل کرده و از هیچ جریانی حمایت نکرد. نفر اول انتخابات مجلس در تهران درباره گلایه‌یی که نسبت به حضور برخی افراد نزدیک به جریان رقیب در لیست امید می‌شود، گفت: این اعتراض، اعتراض واردی بود که برخی احزاب می‌کردند، اما با تصمیم شورای عالی سیاست‌گذاری ما به ائتلافی فراتر از اصلاحات رسیدیم و به اتفاق آرای ائتلاف امید را تصویب کردیم. عارف یادآور شد: ائتلاف این نیست که ما دیکته کنیم و دیگران چشم بگویند. ما خودمان لیست 36نفره در تهران داشتیم که 30نفر باید از بین آنها انتخاب می‌شدند، اما وقتی وارد ائتلاف شدیم افرادی به این لیست اضافه شدند. حدود 45نفر شدیم که این 45نفر حالا باید به 30نفر می‌رسیدند. قاعدتا نمی‌شد با جریانی ائتلاف کنیم، ولی کسی از بین آنها در لیست ما نباشد؛ حذفی که داشتیم ناشی از جایگزین کردن افرادی بود که در ائتلاف حضور داشتند. وی اضافه کرد: اکثریت قریب به اتفاق ائتلاف امید یک میثاق‌نامه را امضا کردند و کسانی که می‌گویند امضا نکرده‌ایم، اتفاقا کسانی هستند که ما به آنها احترام گذاشته‌ایم؛ چون شخصیت‌شان به گونه‌یی بود که فکر می‌کردیم نیازی به امضای میثاق‌نامه ندارند. این یک دستور تشکیلاتی بود و نخستین نفری که میثاق‌نامه را امضا کرد خود من بودم. ولی به احترام برخی از عزیزان گفتیم نیازی نیست میثاق‌نامه را امضا کنند و متاسفانه امروز می‌گویند که ما هیچ تعهدی نداریم. آنها تعهدی فراتر از میثاق‌نامه دارند که این یک تعهد اخلاقی است.
