تعامل با دستگاه‌های مسوول یکی از مهم‌ترین اقداماتی است که مدیریت شهری باید در دستور کار خود قرار دهد در کنار آن از ورود به مسائل سیاسی امتناع کند چون شهرداری تهران یک نهاد خدماتی و اجتماعی است اما زمانی که به مسائل سیاسی ورود پیدا می‌کند و در واقع خود را به عنوان رقیب دولت معرفی می‌کند، طبیعی است که فرصت و وقتی برای کمیسیون‌های مختلفی که قوانین بالادستی شورا و شهرداری را تدوین می‌کنند، ندارد. موضوع مغفول ماندن در قوانین بالادستی و به خصوص در بخش بودجه تنها مختص به شهرداری‌ها نیست. خیلی از دستگاه‌های دولتی دیگر هم که در تعامل با دولت ضعیف عمل می‌کنند در بودجه و برنامه دچار مشکل می‌شوند چون سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در نظام بودجه بندی، متناسب با محدودیت‌هایی که دارد به دستگاه‌هایی که فعالیت کارشناسی بیشتری دارند و بیشتر وارد تعامل می‌شوند سهم بیشتری در نظر می‌گیرد. مرحله اول این برنامه تدوین آن است و مرحله دوم هم ورود به مجلس. اما انتقاد اصلی ما به شهرداری تهران این است که تا زمانی که می‌شود بخشی از مشکلات شهری را در تعامل با دولت حل کرد چرا با راه‌حل‌های تند سعی در حل آن داریم. وقتی شرایط به سمتی می‌رود
که شهرداری تهران در یک جاهایی طلب خود را وصول نمی‌کند و در برابر تخلف برخی دستگاه‌ها یا بخش خصوصی نمی‌ایستد اما در برابر تخلف دستگاه‌های دولتی اقدامات تندی را در پیش می‌گیرد، نتیجه جز این نمی‌شود که حقوق طبیعی شهر هم در دست دولت باقی بماند و شهرداری نتواند آن را وصول کند. در حال حاضر ساخت و ساز در میدان سپاه خلاف قانون است اما آیا شهرداری تهران جلو این ساخت و ساز را هم گرفته است یا بلوک سیمانی در برابر آن گذاشته است که هفته گذشته در قبال وزارت صنعت این رویه در پیش گرفت؟ بنابراین شهرداری تهران پس از اینکه در عمل نشان داد که نهادی اجتماعی و خدماتی است و نه سیاسی، در وهله دوم باید راه تعامل سازنده را در پیش گیرد. چون این ضعف تعامل در شورای عالی استان‌ها و شهرداری تهران با دولت منجر شده است تا نتایج آن را در تدوین برنامه ششم توسعه کشور ببینیم ضمن اینکه آقای چمران که ریاست این شورا را در سطح استان دارد باید بیشترین نقش را برای تحقق نیازهای شورا و شهرداری تهران در برنامه ششم ایفا می‌کرد، در حالی که کم کاری‌ها باعث شد تا نقش شوراها در این برنامه تضعیف شود. معتقدم جز شورای اول که در تدوین آیین‌نامه‌ها و
زیرساخت‌های حقوقی شورای شهر گام‌های بسیار موثری برداشت شورای دوم و سوم هیچ نقشی در این حوزه نداشتند ضمن اینکه بخش قابل توجهی از قوانین متعلق به شورای اول است. در سال اول شورای چهارم هم که مدیریت در اختیار آقای مسجد جامعی بود یکسری اقدامات مثبت انجام شد که در پی آن شاهد تشکیل کمیسیون مشترک در دولت بودیم. به دنبال تشکیل این کمیسیون یکسری اقدامات برای شهر در حال انجام بود اما متاسفانه از سال دوم به بعد در روی همان پاشنه سابق چرخید و وضعیت به حالت قبلی بازگشت. ما در شورای شهر مقصرهستیم چون قطعا 10 تا 12 سال زمان کمی نیست و خیلی از این فعالیت‌ها قابلیت انجام داشت اما نشد. این موضوع باز هم ضعف ساختاری شورا را نشان می‌دهد که امیدواریم مردم در دوره‌های بعدی به گونه‌یی نمایندگان را گزینش کنند که بتوان رفع مشکلات شهر را جدی‌تر در دستور کار قرار داد و پیگیری کرد. مدت زیادی است که می‌گوییم برای رسیدگی به امور اقتصادی شهرداری تهران نیاز به تشکیل دیوان محاسبات در ساختار اداری شورا داریم اما هنوز نتوانسته‌ایم آن را محقق کنیم. اقدامی که باید در شورای شهر تهران و شورای عالی استان‌ها پیگیری می‌شد آن هم در شرایطی که طی
تمام این سال‌ها ریاست و مدیریت این دو نهاد مدت زیادی در دست یک نفر بوده است.
پاشنه‌آشیل شورای شهر
ارسال نظر
