هدفی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به همراه تیم اقتصادی دولت، از برگزاری همایش بین‌المللی سرمایه‌گذاری در حوزه سلامت داشت، این بود که فرصت‌های سرمایه‌گذاری خارجی را در ایران به طرف‌های خارجی نشان دهد. باتوجه به اینکه بخش سلامت یکی از بخش‌های مهم اقتصاد ایران به‌شمار می‌رود، خصوصا با طرح‌های جدیدی که مانند طرح تحول سلامت پیاده شده، نقش و اهمیت بخش سلامت در رده‌های بالاتری قرار گرفته است. این شرایط ایجاب می‌کند که هم سرمایه‌گذار خارجی و هم داخلی بتوانند با آگاهی هر چه تمام‌تر نه تنها در بخش سلامت بلکه در سایر حوزه‌ها وارد شوند. اما یکی از حوزه‌هایی که برای ورود سرمایه‌گذاران جذاب خواهد بود، احداث تخت‌های بیمارستانی جدید است. واقعیت این است که تعداد تخت‌های بیمارستانی کشور در شرایط مطلوبی قرار ندارند. شاید بتوان گفت که در کل ایران، حدود 96هزار تخت بیمارستانی وجود دارد. یعنی به ازای هر هزار نفر جمعیت 1.7تخت بیمارستانی وجود دارد. این استاندارد در مقایسه با برخی کشورها مثل کره‌جنوبی که به ازای هر هزار نفر 13تخت بیمارستانی دارند، از استاندارد پایینی برخوردار است که باید در این راستا بیش از گذشته تقویت شود،
ضمن اینکه 50درصد از 96هزار تخت بیمارستانی موجود هم به‌نوعی جزو تخت‌های فرسوده به‌شمار می‌روند.
با این حال دولت ظرفیتی که در سال‌های گذشته برای احداث تخت‌های جدید داشته، در بهترین حالت از 2هزار در سال بالاتر نبوده است. به این معنا که اگر بخواهیم خود را به استاندارد 2.8تخت به ازای هر هزار نفر برسانیم با کمبود شدیدی مواجه می‌شویم. این درحالی است که اگر در این مسیر تنها به منابع دولتی اتکا شود، شاید 50سال زمان هم برای تامین منابع لازم فراهم شود و هم اینکه بتوان کشور را به استانداردهای فعلی نزدیک کرد. البته باید این موضوع را هم درنظر داشت که در 50سال آینده، قاعدتا جمعیت رشد بیشتری خواهد کرد، بنابراین راهی که امروز کشورهای مختلف انتخاب کرده‌اند این است که دولت‌هایشان برای انجام وظیفه، از منابع غیردولتی هم استفاده کنند. این همان اساس طرح مشارکت عمومی و خصوصی است.
بنابراین دولت اگر از منابع خصوصی استفاده کند هم می‌تواند وظیفه خود را گسترده‌تر و هم بهتر انجام دهد. اصلا اساس اصلی طرح مشارکت عمومی و خصوصی این است که دولت یا وزارت بهداشت با استفاده از منابع خصوصی، بیمارستان‌های جدید دولتی را احداث کنند. به عبارت دیگر بخش خصوصی پول مورد نیاز برای احداث بیمارستان را مهیا می‌کند و بعد از اینکه بیمارستان را احداث کرد به صورت اقساطی به وزارت بهداشت می‌فروشد. درواقع کاری که صورت می‌گیرد این است که اقساط یا درآمدهایی که در بیمارستان به وجود می‌آید، برای بازپرداخت اقساط کافی باشد که در واقع ظرافت کار در همین‌جاست. پس به عبارت دیگر با این کار بودجه‌یی به دولت تحمیل نمی‌شود، بلکه این بیمارستان‌ها از محل درآمدهایی که در آینده خواهند داشت قسط مربوطه را پرداخت خواهند کرد.
به این ترتیب می‌توان تعداد تخت‌های فرسوده را سریعا بازسازی کرد همچنین کمبود تختی که در کشور وجود دارد از این طریق مرتفع شود. خوشبختانه در همایشی که برگزار شد، توانستیم از 19هزار تختی که برای طرف‌های خارجی درنظر گرفته بودیم، حدود 13هزار را طی دور روز گذشته به امضای تفاهمنامه برسانیم. این درحالی است که برای پر کردن فاصله 13هزار تا 19هزار، در چند روز آینده اقدام خواهیم کرد. همچنین در این همایش علاوه بر بیمارستان چند قرارداد دیگر هم منعقد شد. در عین حال دو قرارداد در زمینه تولید دارو و یک قرارداد هم در زمینه ایجاد پالایشگاه که توسط بخش خصوصی ایرانی و طرف خارجی انجام می‌شود، به امضا رسید. البته داوطلبان دیگری هم جهت احداث بیمارستان‌های جدید اعلام آمادگی کرده بودند، اما از آنجا که مقدمات کار فراهم نشد این موضوع را در ماه آینده دنبال می‌کنیم. در مجموع از دیدگاه من، همایش به هدف خود رسید و شرکت‌کنندگان که از 105شرکت خارجی و 70شرکت داخلی بودند با نیازها و توانایی بخش سلامت ایران آشنا شدند و درواقع این موضوع مقدمه‌یی برای سرمایه‌گذاری‌های بیشتر خواهد شد، چراکه ممکن است این همایش در سال بعد نیز لازم و ضروری باشد.
