امروزه باتوجه به فراز و نشیب‌های اقتصادی در کشور مشاهده می‌کنیم که بخش مهمی از کارگران کشور در شرایط سختی زندگی می‌کنند و بر همین اساس، مهم‌ترین خواسته امروز جامعه کارگری که در طول سال‌ها و دهه‌های گذشته همیشه همراه دولت و نظام بوده‌اند، توجه به مسائل معیشت و هزینه‌های زندگی آنهاست. توجه داشته باشید که براساس قانون، برای تعیین حقوق و دستمزد کارگران باید شورای عالی کار تشکیل شود و براساس نرخ تورم و هزینه زندگی در شهرهای مختلف و شرایط زندگی حقوق و دستمزد مصوب شود؛ برای مثال در شهری مانند تهران که براساس اعلام آمارها هزینه خانوار 5 نفره در ماه 3میلیون و 500 هزار تومان است، حقوق باید متناسب با مخارج باشد، اما اتفاقی که در واقعیت اتفاق می‌افتد، فاصله بسیاری با این شرایط دارد. واقعیت این است که در سال‌های گذشته، به خصوص در سال‌هایی که با تورم بالا و حتی تا 40 درصد روبه‌رو بودیم، بر خلاف قانون عمل شد و شاهد حداکثر افزایش حقوق 20 درصدی کارگران بودیم. در کنار این نکته در نظر بگیرید که شورای عالی کار در مصوبات دستمزد و حقوق هیچ توجهی نیز به هزینه‌های زندگی نمی‌کند و اصلا این موضوع را نادیده می‌گیرد. البته در این بین
باید گفت که وزیر کار در سال‌های گذشته تلاش کرده است تا برای افزایش حقوق کارگران قدم‌های بسیاری بردارد اما به هر حال شورای عالی کار نهادی سه جانبه است که با حضور نمایندگان دولت، کارفرمایان و کارگران تشکیل می‌شود و باتوجه به رکود سخت حاکم و شرایط سخت اقتصادی بنگاه‌ها در شورای عالی کار شرایط کارفرمایان نیز در نظر گرفته می‌شود. پس در جمع‌بندی این بخش باید تاکید دوباره شود براین که در حال حاضر مهم‌ترین خواسته کارگران کشور رسیدگی به وضعیت معیشت و افزایش حقوق و دستمزد آنها مطابق شرایط اقتصادی و هزینه‌های زندگی در کشور است. علاوه براین نگرانی دیگر و خواسته بعدی کارگران در حال حاضر امنیت شغلی است، دغدغه‌یی که باتوجه به شرایط سخت اقتصادی و رکود حاکم بر کشور که باعث تعطیلی واحدهای صنعتی و تولید شده، بیش از گذشته خود را نشان می‌دهد. در این شرایط کارگران نگران قراردادهای موقت و کوتاه‌مدت هستند که باعث می‌شود کارفرما هر زمان که نیاز به کارگر ندارد به سادگی بتواند آن را اخراج کند و دستش در این زمینه باز باشد. در این بخش خواسته اصلی کارگران این است که زمان قراردادها و امنیت شغلی آنها افزایش پیدا کند. در کنار این دو خواسته
نکته دیگری که باید به آن اشاره شود، بهبود شرایط بازنشستگی و مطالبات صنفی است، کارگران کشور خواستار آن هستند که در چارچوب قانون امکان فعالیت‌های تشکل‌های صنفی مستقل به آنها داده شود و به خواسته‌های صنفیشان همچون حق راهپیمایی احترام گذاشته شود. ما شاهدیم که در سال‌های گذشته سخت‌گیری‌های بسیاری درباره راهپیمایی روز جهانی کارگر صورت می‌گیرد در شرایطی که این خلاف قانون است؛ شاهد بودیم که در جریان راهپیمایی امسال کارگران نیز بر این نکته تاکید شد که راهپیمایی صنفی حق کارگران است و نیاز به مجوز ندارد. نکته دیگرمشارکت در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌هاست؛ کارگران کشور پتانسیل‌های بالایی دارند و سرمایه ارزشمندی هستند که در تصمیم‌گیری‌ها باید دخیل شوند تا بهره‌وری در کشور افزایش پیدا کند. یکی از خواسته‌های مهم کنونی کارگران نقش دادن به آنها در تصمیم‌گیری‌های کلان است، باید دولت و مسوولان توجه داشته باشند که رهبرمعظم انقلاب بر افزایش نقش کارگران در کشور تاکید دارند و واقعیت این است که تحقق اقتصاد مقاومتی و افزایش تولید داخلی بدون نقش دادن به کارگران تحقق پیدا نخواهد کرد، اگر بانگاه مثبت به کارگران نگریسته شود، قطعا در
کشور شاهد رشد بهره‌وری و تحقق اهداف برنامه‌های کلان همچون اقتصاد مقاومتی، سند چشم‌انداز 20ساله و برنامه‌های توسعه خواهیم بود.
معیشت و امنیت شغلی، مهم‌ترین خواسته کارگران
ارسال نظر
