در دنیای امروز که وسایل نقلیه موتوری، نقش مهمی را در زندگی بشر ایفا می‌کنند، هر کسی بنا به نیازهای روزمره از یک نوع وسیله استفاده می‌کند. برخی به سراغ خودروهای مختلف و برخی دیگر به دنبال موتوسیکلت و حتی دوچرخه و اسکیت نیز در زندگی روزمره موارد استفاده بسیار دارند.
اما در کشور ما که بازار وسایل نقلیه بسیار داغ است و با توجه به سهمیه‌بندی بنزین و ترافیک شهری بسیار و همچنین مهم بودن قیمت برای خریداران، بسیاری از افراد به دنبال خرید موتوسیکلت هستند تا هم بتوانند به راحتی از چنگال ترافیک سنگین شهرهای بزرگ به‌خصوص در برخی از ساعت‌ها که همه در مسیر محل کار یا در راه برگشت به خانه هستند بگریزند.
البته در این میان بعضی از افراد از طریق موتوسیکلت به امرار معاش نیز پرداخته‌اند به هر حال اهمیت این وسیله نقلیه با توجه به مصرف سوخت بسیار کم و همچنین ارزان بودن قطعات آن روز به روز بیشتر می‌شود، از این رو برخی از شرکت‌های داخلی اقدام به تولید و واردات موتورهای مختلف کرده‌اند.
به سال 57 که بازگردیم خواهیم دید که کمپانی ژاپنی هوندا موتوسیکلتی را وارد بازار ایران کرد که CG125 نام داشت. این موتوسیکلت که بسیار هم موفق بود با توجه به قابلیت‌هایی که داشت بسیار مورد توجه قرار گرفت به‌طوری که یکی از شرکت‌های داخلی با مجوز اخذ نمایندگی اقدام به تولید این موتوسیکلت کرد و هم‌اکنون نیز بعد از گذشت سال‌ها از ارایه این موتوسیکلت در کشور ما از طرفداران زیادی برخوردار است. به همین دلیل شرکت‌های تولیدی زیادی اقدام به تولید موتوسیکلتی که بسیار شبیه به هوندا است، کرده‌اند که البته با موفقیت روبه‌رو نشدند هر چند که از فروش خوبی برخوردارند اما نمی‌توان از کیفیت پایین این موتورها چشم پوشید.
دلیل این فروش مناسب نیز عدم عرضه محصولات اصلی هوندای ژاپن در بازار ایران است. از سال 84 دیگر هوندا CDI وارد بازار نشد و تولیدکنندگان داخلی همچنان با موتوسیکلت‌های بی‌کیفیت خود در بازار یکه‌تازی می‌کنند.
در این گزارش می‌خواهیم به تفاوت‌های محصولاتی که توسط بسیاری از شرکت‌ها کپی می‌شوند با نمونه اصل را بدانیم، از این رو به سراغ یکی از فروشندگان موتوسیکلت در خیابان 17شهریور تهران رفتیم، جایی که تا چشم کار می‌کند فروشگاه‌های موتوسیکلت هستند.
امیر زارع درباره تفاوت‌های اصل و کپی چنین می‌گوید: هوندای 125 با نام CG از سال 57 وارد کشور شد و عرضه آن سال
73 ادامه داشت. از سال 73 به بعد، اقدام به تولید نمونه جدیدتر این موتور با نام هوندا CDI شد که در حال حاضر نمونه صفر کیلومتر آن در بازار نیست و اگر هم باشد با قیمتی بسیار گزاف به فروش می‌رسد. هوندا 125 از فرمان‌پذیری خوب و قدرت مانور عالی بهره می‌برد عملکرد این موتور در معکوس‌های ناگهانی بسیار خوب بوده و هر چقدر موتور گرم‌تر می‌شود روان‌تر و بهتر کار می‌کند.
ترمزهای این وسیله از عملکرد خوبی برخوردار هستند اما در نمونه‌های کپی که از یک میلیون و500هزار تومان تا 2میلیون و800 هزار تومان قیمت دارند. نمی‌توان انتظار کیفیت و ایمنی زیادی را داشت.
قطعات این موتورها به خصوص در قسمت Engine کاملا چینی هستند به‌طوری که حتی موتور کامل آن از چین به صورت وکیوم وارد کشور می‌شود و دیگر قطعات آن نیز ایرانی هستند. هوندا CDI حداقل تا پنج سال هیچ‌گونه خرجی برای صاحب خود ندارد اما برعکس نمونه‌های ایرانی بسیار پرخرج و پراستهلاک هستند. کمک‌های این موتورها بسیار ضعیف است به‌طوری که اگر دو سرنشین سنگین وزن داشته باشد یا کمک‌ها از کمر تا شده یا کار نمی‌کند که باعث آسیب رساندن به توپی چرخ عقب می‌شود. چون در واقع درست کار نکردن کمک همه فشارها روی توپی چرخ عقب است به همین دلیل زود توپی خرد می‌شود. از نظر سیم‌کشی تقریبا با هوندای اصل یکسان است. از لحاظ موتوری نیز بسیار دچار ایراد هستند به‌طوری که خیلی زود موتور به روغن‌سوزی می‌افتد که دلیل این موضوع ضعف سیلندر این موتورهاست.
ترمزها به قدری ضعیف هستند که نمی‌توان از آنها انتظار زیادی داشت و در برخی موارد کاملا ناتوان هستند. اما تولید موتوسیکلت‌های ایرانی به سال 78 بازمی‌گردد زمانی که شرکت تک‌تاز و شیرویه محصولات خود را وارد بازار کردند که اتفاقا از کیفیت خوبی هم برخوردار بودند چون اکثر قطعات آنها ژاپنی بودند. این موتورها در آن زمان از 500 تا 750هزار تومان قیمت داشتند. دلیل تفاوت قیمت‌های ناچیز موتورهای تولید داخل این است که خریداران که در چین سه نوع انتخاب دارند از 90 تا 115دلار. به عنوان مثال در موتوسیکلت‌های زیگما از موتور لیفان استفاده می‌شود که قیمت بیشتری دارد و کیفیت مناسبی نیز در میان انبوه موتوسیکلت‌ها دارد و قیمت آن کمی بیشتر از بقیه موتوسیکلت‌ها است و یک‌میلیون و 800 هزار تومان قیمت دارد.
از موتور لیفان در موتوسیکلت‌های کرونا و تک‌تاز استفاده می‌شود. اما در مورد این تفاوت‌ها تنها به اینجا بسنده نکرده و به سراغ محسن رحمتی‌پور که در خیابان 17شهریور تهران هم در زمینه تعمیرات و هم در زمینه فروش لوازم موتوسیکلت فعالیت دارد رفتیم. وی گفت: موتورهای تولید داخل به هیچ‌وجه کیفیت مناسبی ندارد و می‌توان نسبت کیفیت آنها را به هوندای ژاپن 30 به 100 دانست و تنها تعداد انگشت‌شماری از این موتوسیکلت‌ها کیفیت مناسبی دارند. هوندای ژاپنی دیگر تولید نمی‌شود و نمونه صفر کیلومتر آن در بازار نیست و اگر هم یک نمونه صفر کیلومتر مدل 84 پیدا شود چیزی در حدود 6میلیون تومان قیمت دارد.
عمر هونداهای ژاپنی بسیار زیاد بود اما در نمونه‌های ایرانی کیفیت آن قدر پایین است که موتور بیشتر از 15هزارکیلومتر کار نمی‌کند و نیاز به تعمیر اساسی دارد. دنده بالا و پایین زود خراب می‌شود.
سیلندر و پیستون ضعیف است و موتور زود به روغن‌سوزی می‌افتد. همچنین تولید آلودگی این موتورها نیز بسیار زیاد است. قطعاتی همچون بلبرینگ، پره‌های چرخ و توپی‌های آن خیلی ضعیف است و زود به زود خراب می‌شود. با یک ترمز ناگهانی توپی چرخ عقب خراب می‌شود که نشان از ایمنی پایین دارد.
اگر هم بخواهیم قطعات را با نمونه‌های باکیفیت تعویض کنیم صرفه اقتصادی ندارد چون اگر میانگین قیمت یک موتوسیکلت ایرانی را دومیلیون تومان در نظر بگیریم حداقل باید در حدود دو میلیون هزینه کنید تا موتور ایمنی و کیفیت لازم را
پیدا کنید.
اما در هنگام فروش این موتور را با قیمت 800هزار تومان نیز نمی‌توان به فروش رساند. اما اگر کسی ایمنی برایش مهم باشد، حتما این هزینه را می‌کند البته در ایران ایمنی در قسمت آخر هر کاری قرار دارد و موتورسواران حتی کلاه ایمنی را نیز با اجبار راهنمایی و رانندگی به سر می‌کنند و خیلی از افراد هم که اصلا به کلاه اعتقادی ندارند.
