گروه اقتصاد اجتماعی|
در ایالات متحده، دانشجویان برای اخذ پذیرش از دانشگاه‌ها در بسیاری از برنامه‌های تحصیلات تکمیلی، یعنی دکتری و کارشناسی ارشد، از نجوم گرفته تا ادبیات انگلیسی و خبرنگاری و جانورشناسی، باید در آزمون GRE نمره قابل‌قبولی کسب کنند. با این همه، برخی دانش‌آموزان با استعداد در آزمون GRE نتایج درخشانی کسب نمی‌کنند. این دانشجویان غالبا از میان زنان، اقلیت‌ها و افرادِ محروم جامعه از حیث اقتصادی هستند.
این آزمون‌ها بر سرِ راه دانش‌آموزان باهوش که بسیاری از آنها برآمده از اقلیت‌های محروم جامعه هستند، موانع بسیاری ایجاد می‌کنند. پذیرش در اکثر برنامه‌های تحصیلات تکمیلی بدون داشتن نمره‌قابل‌قبول در آزمون GRE ممکن نیست. نتیجه این آزمون به‌همراه مدارک دیگر، یکی از موارد لازم برای اخذ پذیرش است. پذیرش از دانشگاه‌ها برای برنامه‌های تحصیلات تکمیلی بسیار رقابتی است. پژوهشگران، تحصیل در دانشکده تحصیلات تکمیلی را «فرصتی استثنایی» می‌نامند. در سال ۲۰۱۴ در امریکا دومیلیون و صدوپنجاه‌هزاروپانصد نفر متقاضی اخذ پذیرش در برنامه‌های تحصیلات تکمیلی بودند. هرچند، از این تعداد فقط ۲۲درصد موفق به ورود به دوره دکتری شدند و فقط ۴۸درصد در برنامه‌های کارشناسی ارشد پذیرفته شدند. کسب نمره خوب در آزمون GRE احتمال دستیابی به فرصت استثنایی پذیرش در برنامه‌های تحصیلات تکمیلی را افزایش می‌دهد. اگر نمره خوبی به دست نیاوردی، بهتر است که به فکر برنامه دیگری برای زندگی‌ات باشی. منتقدان می‌گویند اتکای بیش‌ازحد به این آزمون‌ها باعث می‌شود افراد لایقی که پایداری، اشتیاق و تعهد بسیاری در یادگیری و آموزش از خود نشان داده‌اند، بدون علت موجهی از
تحصیل محروم شوند.
به گزارش ترجمان، رابرت جی. استرنبرگ روان‌شناسِ شناختی می‌گوید: «ما در جامعه‌مان بیش‌ازحد برای انواعِ [مختلف] مسائلِ تحلیلی اعتبار قائلیم. سوالات GRE قدرت تحلیل ما را در این مسائل ارزیابی می‌کنند. بنابراین، اگر متفکری باشید که می‌تواند به‌خوبی معضلات انتزاعی را تحلیل کند، به‌راحتی از پسِ این آزمون‌ها برمی‌آیید». او می‌افزاید: «آزمون GRE مثل دادن تست سرطانی است که در سال‌های دهه چهل میلادی اختراع شده است. اکثر ما به نتایجِ تست سرطانی که در آن زمان ایجاد شده، اطمینان نمی‌کنیم. ما اکنون دانش بیشتر و درک به‌مراتب بهتری درباره‌هوش و استعداد داریم.» استرنبرگ، کسی که بیش از سه دهه است روی هوش و رابطه آن با اخذ پذیرش از دانشکده‌ها مطالعه می‌کند، چنین می‌گوید: «برخی دانش‌آموزان با وجود برخورداری از استعدادهای استثنایی و هوش سرشار در آزمون GRE نتایج درخشانی کسب نمی‌کنند.»
در سال ۲۰۱۴، دو استاد از دانشگاه‌های وندربیلت و فلوریدای جنوبی در مجله علمی نیچر مطلبی نوشتند که به‌شدت آزمون GRE را محکوم می‌کرد. آنها معتقد بودند این آزمون مناسب نیست؛ زیرا پیامد آن کاهش تعداد دانشجویان با استعداد و شایسته است که می‌توانند وارد برنامه‌های تحصیلات تکمیلی شوند. اغلب این دانشجویان برآمده از میان زنان، اقلیت‌ها و افرادِ محروم جامعه از حیث اقتصادی هستند. در ماه دسامبر گذشته، رییس انجمن اخترشناسی امریکا نامه‌یی سرگشاده منتشر کرد. او در این نامه از مسوولان دپارتمان‌های دانشگاهی که به دانشجویان، مدرک اخترشناسی می‌دهند، خواست درباره استفاده از آزمون GRE تجدیدنظر کنند. یکی از معضلاتی که منتقدان درباره آزمون GRE بیان می‌کنند، این است که GRE، به عنوان آزمونی پیش‌گویانه، واقعاً افتضاح است؛ چراکه فقط درصدد پیش‌بینی میزان موفقیت دانشجویان در سال اول دانشگاه است. این آزمون درباره‌پایداری، خلاقیت و خرد لازم برای پایان تحصیلات و همچنین ورود دانشجویان به دنیای حرفه‌یی پس از تحصیلات، حرف چندانی ندارد.
نگران‌کننده‌تر این است که کسب نمرات ممتاز در بخش‌های مختلف آزمون GRE و همچنین آزمون سات، به وضعیت اقتصادی‌اجتماعی، نژاد و جنسیت افراد هم‌بسته است. مطالعات دهه‌های گذشته در دانشگاه‌های فلوریدا، استنفورد، نیویورک، میسوری و همچنین موسسه ای.تی.اس نشان داده‌اند که آزمون GRE میزان موفقیت دانشجویان اقلیت را دست‌کم می‌گیرد. پژوهش صورت‌گرفته در دانشگاه میسوری متمرکز بوده است بر میانگین نمراتی که دانشجویان ۱۶۰ اقلیت مختلف در سال اول تحصیل کسب کرده‌اند. این پژوهش، معدل تحصیلی سال اولِ دانشجویانی را بررسی کرده است که همگی از دانشگاه‌های معتبر امریکا در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری فارغ‌التحصیل شده بودند. میانگین معدل تحصیلی این دانشجویان در سال اول ۳/۵۱ بود و همه آنها نیز درنهایت موفق به اخذ مدرک شدند. اما پژوهشگران می‌گویند: «با مشاهده طیفِ نمراتی که دانشجویان تحصیلات تکمیلی در آزمون GRE کسب کرده‌اند، این نکته آشکار می‌شود که بنا بر برخی سیاست‌های پذیرش در دانشکده‌های تحصیلات تکمیلی، اساساً بعضی از دانشجویان نمی‌بایست در این دانشکده‌ها پذیرفته می‌شدند؛ چه رسد به اینکه فارغ‌التحصیل شوند. این نکته علاوه‌بر اینکه ضرورت
بازبینی در معیارهای جاری اخذ پذیرش را آشکار می‌کند، بر تمرکز روی سایر عوامل نیز قویاً تاکید می‌کند. نکته‌یادشده بیان می‌دارد که سایر داوطلبان نیز که خارج از دایره۲۰درصدی داوطلبان
با استعدادند، باید مورد توجه قرار بگیرند.» مطالعات موسسه
ای. تی. اس با این نکته به پایان می‌رسد که آزمون GRE مشخصاً زنان بالای ۲۵ سال را دست‌کم می‌گیرد. این در حالی است که آنان بیش از نصف آزمون‌دهندگان هستند. تحقیقاتی که پیشینه‌آنها به سال‌های دهه 60 میلادی برمی‌گردد، باعث شد متخصصان به این عقیده روی بیاورند که ناسازگاری‌های موجود در نتایج آزمون GRE به مجموعه‌یی از عوامل مختلف برمی‌گردد؛ همچون دسترسی به معلم خصوصی و نابرابری در فرصت‌های تحصیلی. اینها منجر به این می‌شود که برخی دانشجویان آمادگی بهتری برای آزمون داشته باشند. حتی نگرانی‌های دانشجویان درباره نژاد و جنسیت‌شان نیز بر عملکرد آنها در آزمون موثر است. استرنبرگ بی‌پرده بیان می‌کند: «آزمون GRE آزمونی است که در لفافه می‌پرسد: آیا متمول هستید؟ آیا سفیدپوست هستید؟ آیا مذکر هستید؟»
