این دوره نخستین باری بود که من در هیات‌مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران حضور داشتم. تا پیش از آن در یک تشکل صنفی مسوولیت داشتم و برای نخستین این فرصت دست داد که در یک تشکل بالادستی حضور داشته باشم. اصولا تشکل‌های بالادستی از نظر ساختار اهداف متفاوت از تشکل‌های صنفی محسوب می‌شوند. در تشکل‌های صنفی مباحث خرد است و موضوع مسائل صنف در اولویت است در حالی که در تشکل‌های بالادستی که نقش تشکل‌های مادر را ایفا می‌کنند موضوع مباحث کلان در دستور کار است و باید به دور از مساله صنف خود به موضوعات سایر صنایع، معادن و تجار نیز توجه کرد.
با این مقدمه با پایان یافتن این دوره کار خانه صنعت، معدن و تجارت تهران می‌توان به بررسی کارنامه این تشکل پرداخت. در ابتدای دوره اهداف زیادی توسط کاندیداهای عضویت در هیات‌رییسه در نظر گرفته شد و بعد از تشکیل هیات‌رییسه طبیعتا این اهداف طبقه‌بندی شد تا در دوره جاری اجرایی شود. این اهداف را می‌توان به 2 گروه کلی تقسیم کرد:
اهداف توسعه‌ای: این اهداف مسائلی را دنبال می‌کردند که باعث ارتقا و نقش تشکل در طول زمان می‌شد. افزایش سطح اثرگذاری، افزایش تعداد اعضا، ارائه بهتر خدمات و مسائلی از این دست در اهداف توسعه‌یی قرار داشتند.
اهداف صیانتی: این اهداف به مسائلی می‌پرداخت که مشکلات روز اعضا بودند. طبیعتا هر فعال اقتصادی مشکلات زیادی دارد و از تشکل‌ها انتظار دارند که با کمک ارتباطات به حل این مشکلات بپردازد. اصولا یکی از وظایف اصلی تشکل ارائه خدمات به اعضا است و تشکل‌ها در مرحله اول برای این ایجاد می‌شوند که از اعضای خود در مقابل مشکلات مختلف حمایت کنند.
حال با این شرایط باید به بررسی کارهایی که در خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران انجام شد نگاهی کرد.
از مهم‌ترین پروژه‌های خانه تهران بحث کلینیک صنعت بود. در این کار ما به دنبال دادن مشاوره به اعضا برای حل مشکلات آنها بودیم. همچنین در مباحث شورای گفت‌وگو و رفع موانع تولید خانه بسیار پررنگ ظاهر شد. اما مهم‌ترین کار خانه حضور در سازمان صنعت، معدن و تجارت برای حل مشکلات فعالان اقتصادی در این سازمان بود. نماینده خانه همیشه در این سازمان حضور داشت و فعالان بخش خصوصی هر مشکلی که داشتند می‌توانستند به نماینده خانه مراجعه کنند و نماینده خانه مشکلات آنها را از طریق گفت‌وگو با مسوولان سازمان صنعت، معدن و تجارت استان تهران حل می‌کرد.
با این حساب بیشتر فعالیت خانه در بحث صیانتی بود و نقش خانه در امور توسعه‌یی چندان پررنگ نبوده است. علت این موضوع هم با توجه به شرایط اقتصادی به خوبی روشن است. 3 سال گذشته به دلیل رکود اقتصادی دوران بن بست رشد و توسعه بود.
به همین دلیل انجام کارهای توسعه با مشکلات زیادی روبه‌رو بود. اعضا و فعالان اقتصادی از نظر مالی با مشکلات فراوانی روبرو بودند به همین دلیل حق عضویت خود به تشکل‌ها را به سختی پرداخت می‌کردند. به همین ترتیب انجمن‌ها نیز حق عضویت در خانه صنعت، معدن و تجارت را دیر پرداخت می‌کردند که این موضوع مشکلات زیادی برای مدیران خانه ایجاد می‌کرد.
از سوی دیگر در زمانی که منابع محدود است طبیعتا باید به مسائل اصلی‌تر پرداخت. از جمله این مسائل اساسی مشکلات روزمره اعضا بود. در حقیقت اعضا انتظار داشتند به جای توسعه خانه مشکلات آنها به ویژه با در نظر گرفتن موضوعاتی مانند رکود حل شود. آنها به خانه مراجعه می‌کردند تا راه‌حل پیدا کنند. خانه نیز تمام تلاش خود را انجام داد تا اگر کسی برای حل مشکلی به خانه مراجعه کرد بدون پاسخ باقی نماند و مشکلات آنها روی زمین گذاشته نشود.
بر همین اساس در بحث مباحث صیانتی من به خانه صنعت، معدن و تجارت تهران نمره 70 از 100 و در امور توسعه با در نظر گرفتن تمامی کمبود‌ها نمره 50 تا 60 را می‌دهم.
از دیگر کارهای خوب این دوره ایجاد ارتباط خوب و موثر با اتاق بازرگانی بود. خانه با وجود داشتن بخش بازرگانی بیشتر بر مباحث صنعتی متمرکز است و اتاق نیز با وجود داشتن بخش صنعت و معدن بیشتر بر مباحث بازرگانی تکیه کرده است. به همین دلیل در این دوره با ارتباطی اصولی و منطقی با اتاق بازرگانی سعی شد از نظرات دو گروه نهایت استفاده صورت پذیرد. مساله این است که صنعت، معدن و تجارت را نمی‌توان جدا از یکدیگر دید و اقتصاد یک زنجیره متصل به یکدیگر است. به همین دلیل تلاش شد که نظرات بخش خصوصی چه در خانه‌های صنعت و چه در اتاق یکسان باشد. همچنین حضور رییس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران در شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی از اتفاقات مثبت این دوره
تلقی می‌شود.
درمجموع اگر بخواهیم به صورت منصفانه درباره کارنامه خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران قضاوت کرد از نظر اثربخشی نمره قبولی می‌گیرد ولی از نظر تلاش نمره خوبی را برای این تشکل باید در نظر گرفت.
