رابین رایت در «نیویورکر» طی یادداشتی به ضیافت شام خاص ایرانی در هفته گذشته پرداخت و نوشت: پس از تماس تلفنی روسای جمهور ایران و امریکا در سال گذشته، همگان منتظر اتفاق خاصی در نشست امسال سازمان ملل در نیویورک بودند. اما چنین اتفاقی نیفتاد. از روحانی بارها در این رابطه سوال شد و او برقراری رابطه را امکانپذیر اما مشروط به حصول توافق دانست. وقتی از روحانی در مورد زمینه‌های همکاری سوال شد، گفت: اول این بچه را بزرگ کنیم، بعد از آن به بچه دوم فکر خواهیم کرد.
ضیافت شام روحانی، یک میهمانی خاص بود، از این جهت که سیاستمداران شش دولت ایالات متحده از سال 1979 دور یک میز جمع شدند. ضیافت شامی که 20نفر از مقام‌های سابق دولتی و نظامی امریکا ازجمله مادلین آلبرایت، استفن هدلی، ساموئل برگر و دریادار برنت اسکوکرافت، مایک مالن فرمانده ستاد مشترک ارتش و جین هارمان نماینده سابق کنگره در آن حضور داشتند. روحانی در این نشست گفت: «من متاسفم که باید اعتراف کنم تروریسم تبدیل به پدیده‌یی جهانی شده است، از نیویورک تا موصل، از دمشق تا بغداد، از غرب تا شرق و از القاعده تا داعش. افراط‌گرایان و تروریست‌ها یکدیگر را یافته‌اند و جبهه‌یی متحد علیه دنیای متمدن تشکیل داده‌اند. حال که آنها با اتحاد و انسجام در مقابل ما ایستاده‌اند. ما چه قدر با هم متحد هستیم؟»روحانی به انتقاد از سرویس‌های اطلاعاتی و کشور‌های نفت‌خیز عرب پرداخت و آنها را متهم به گذاشتن شمشیر در دستان مردان دیوانه کرد که به احدی رحم نمی‌کنند. او کشور‌های غربی را نیز از حملات خود بی‌نصیب نگذاشت و ظهور و قدرت گرفتن تروریست‌ها را تقصیری بر گردن غرب گذاشت و از عملیات نظامی امریکا در سوریه انتقاد کرد و آن را نقض حاکمیت دولت دمشق خواند. در همین حال این عملیات را کم‌شباهت به دخالت‌های روسیه در اوکراین ندانست. واکنش میهمانان بسیار متفاوت بود ولی آنها روی این نکته که روحانی به‌دنبال جلب اعتماد امریکایی‌هاست متفق‌القول بودند.
