سازمان فضایی ناسا دوره آزمایشی نخستین پیشرانه پروتونی با قابلیت تامین نیروی پیشران سفینه تا مرز منظومه شمسی را آغاز کرد.
پیشرانه پروتونی ناسا از 10 یا 20 سیم آلومینیوم با بار الکتریکی و با قطر یک میلی‌متر و طول حداکثر 20کیلومتر تشکیل شده که در مجموع با دفع پروتون‌های موجود در بادهای خورشیدی نیروی پیشران سفینه را تامین می‌کند. دانشمندان ناسا معتقدند که به کمک موتور پروتونی می‌توان تا 10سال به لبه منظومه شمسی دست یافت. شایان ذکر است که کاوشگر وایوجر این مسافت را در 35سال طی کرد.
موتور پروتونی ناسا به طور خلاصه فناوری Herts یا پیشرانه پرسرعت هیلیپوز الکترواستایک نامیده می‌شود که با چرخش سیم‌های آلومینیومی حین حرکت نیروی پیشران قابل توجهی تولید می‌کند. پروفسور بروس ویگمان، مهندس و طراح موتور پروتونی ناسا عنوان کرد: خورشید با تولید بادهای قدرتمند با سرعت 400 تا 700کیلومتر در ثانیه منبع مناسبی برای تولید انرژی پیشران بدون مصرف انرژی است. در واقع موتور پروتونی با دفع پروتون‌های موجود در بادهای خورشیدی نیروی پیشران سفینه را تامین می‌کند.
وی در ادامه افزود: مراحل اولیه آزمایش موتور پروتونی ناسا آغاز شده که طبق محاسبات انجام شده این دوره حداقل دو سال طول خواهد کشید.
