گروه اقتصاد اجتماعی ترجمه هادی آذری
دانشمندان بر این باورند که کاهش دورریز غذا در کشورهای مختلف جهان به پایین آمدن میزان انتشار گازهای گلخانه‌یی، کاهش برخی تاثیرات تغییر اقلیم از جمله بلایای طبیعی و افزایش سطح دریاها کمک خواهد کرد. طبق گزارش جدیدی که انستیتو تحقیقاتی تغییر اقلیم پوتسدام (PIK) منتشر کرده با مدیریت مصرف غذا و توزیع کارآمدتر می‌توان در سال 2050 میلادی تا 14درصد از انتشار گازهای گلخانه‌یی ناشی از تولیدات کشاورزی جلوگیری کرد.
پراجال پرادان از نویسندگان این پژوهش در این رابطه می‌گوید: « بخش کشاورزی از آن جا که در سال 2010 میلادی، 20درصد از انتشار گازهای گلخانه‌یی در جهان را در اختیار داشت، محرک و عامل مهمی برای تغییر اقلیم محسوب می‌شود. بنابراین جلوگیری از دورریز و هدررفت غذا از انتشار گازهای گلخانه جلوگیری کرده و به کند کردن روند تغییر اقلیم کمک خواهد کرد.»
به گزارش «تعادل» و به نقل از گاردین، بین 30 تا 40 درصد غذای تولیدشده در سراسر جهان هرگز خورده نشده و به مصرف نمی‌رسد زیرا یا در هنگام درو یا حین جابه‌جایی و حمل‌ونقل ضایع شده و یا توسط مغازه‌داران و مصرف‌کنندگان دور ریخته می‌شود.
پیش‌بینی می‌شود در صورتی که اقتصادهای نوظهوری مانند چین و هند عادت‌های غذایی غربی از جمله مصرف بیشتر گوشت را در پیش گیرند، میزان غذای دورریخته شده به‌شکل چشمگیری افزایش یابد؛ مساله‌یی که پژوهشگران نسبت به آن هشدار داده‌اند. این در حالی است که طبق گفته پژوهشگران، کشورهای ثروتمندتر بیش از آنچه نیاز باشد، غذا مصرف کرده یا صرفا میزان بیشتری غذا مصرف می‌کنند.
این تحقیق که در مجله «فناوری و علوم محیط‌زیستی» منتشر شده، نشان می‌دهد، در شرایطی که کشورهای فقیرتر به رشد خود ادامه داده و جمعیت جهان نیز سیر صعودی فعلی خود را حفظ کند، انتشار گازهای گلخانه‌یی مرتبط با هدررفت و دورریز غذا می‌تواند از 0.5گیگاتن دی اکسیدکربن در هر سال به سالانه 1.9 و 2.5گیگاتن در میان قرن افزایش یابد. کلا گفته می‌شود که کاهش دورریز غذا و بازتوزیع اضافه غذا در جهان در کشورهایی که با کمبود منابع غذایی مواجهند، می‌تواند به مهار گرسنگی در کشورهای کمتربرخوردارتر کمک کند علی‌الخصوص با توجه به این واقعیت که جهان با کمبود زمین برای توسعه کشاورزی مواجه است.
با این حال، یورگن کراپ یکی دیگر از نویسندگان این پژوهش و رییس انستیتو تحقیقاتی تغییر اقلیم پوتسدام در گفت‌وگو با رویترز با اشاره به اینکه کنترل دورریز غذا در حال حاضر از سوی دولت‌ها به عنوان یک استراتژی محسوب نمی‌شود، عنوان کرده بود که نقش کنترل دورریز غذا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌یی باید بیش از این مورد توجه قرار گیرد.
مساله تاثیر کاهش دورریز غذا بر معضل تغییر اقلیم زمانی اهمیتی دوچندان می‌یابد که بدانیم مدتی پیش کشورهای جهان در کنفرانس جهانی تغییر اقلیم که در شهر پاریبس برگزار شد، بر سر اینکه دمای جهان تا سال 3020 میلادی بیش از 2 درجه سانتیگراد افزایش پیدا نکند، به توافق رسیدند. در شرایطی که حرکت به سوی منابع تجدیدپذیر و پاک انرژی از جمله انرژی خورشیدی، بادی و هیبریدی می‌تواند به کنترل پدید تغییر اقلیم و گرمایش زمین کمک کند، کاهش دورریز مواد غذایی علاوه بر تاثیر مثبتی که بر کند کردن روند تغییر اقلیم دارد، می‌تواند در راستای برنامه سازمان ملل برای به‌صفر رساندن گرسنگی در جهان گامی بلند محسوب شود.
علاوه بر این، این تحقیق نشان می‌دهد، هرچند میانگین جهانی نیاز به غذا برای هر فرد تقریبا در پنج دهه گذشته ثابت مانده، در پنج دهه گذشته دسترسی به غذا به‌شکل سریع افزایش یافته است که به تبع میزان انتشار گازهای گلخانه‌یی مرتبط با افزایش سرریز غذا را به بیش از 300 درصد افزایش داده است. هرچند این تحقیق به روش‌های کاهش دورریز غذا نپرداخته است، با این حال، کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه بیش از پیش راهکارهایی را به‌منظور مهار و کنترل این مشکل در دستور کار قرار داده‌اند. به عنوان مثال، در ماه ژانویه، جمعی 30نفره از روسای شرکت‌ها، وزرا و میران اجرایی بنیادها، گروه‌های تحقیقاتی و خیریه‌ها ائتلافی را برای کاهش دورریز غذا ایجاد کرده‌اند که هدف آن کاهش چشمگیر هدررفت غذا تا سال 2030 است که همچنین در راستای اهداف جدید توسعه جهانی قرار می‌گیرد. در این ائتلاف روسای شرکت‌های معتبری چون تسکو، نستله، رابوبانک، یونیلور و همچنین بنیاد راکفلر دیده می‌شود.
پیش‌تر اندرو استیر، یکی دیگر از اعضای این ائتلاف که ریاست موسسه جهانی منابع غذایی را نیز در اختیار دارد، در این رابطه عنوان کرده بود که اگر هدررفت و دورریز غذا را یک کشور فرض کنیم، این کشور به بزرگ‌ترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌یی در جهان بدل می‌شد.
