گروه اقتصاد اجتماعی|
برآوردهای اقتصادی اولیه حاکی از آن است که تغییر اقلیم می‌تواند در بدترین حالت تا 24تریلیون دلار به اقتصاد جهانی لطمه وارد آورد. بر اساس همین برآوردهای اقتصادی تاثیر اقلیمی بر اقتصاد جهانی، تغییر اقلیم می‌تواند میزان دارایی‌های مالی جهان را به میزان 2.5 تریلیون دلار کاهش دهد. به گزراش «تعادل» و به نقل از گاردین، در بدترین سناریو، که اغلب توسط تحلیل‌گران برای بررسی وضعیت مالی شرکت‌ها و اقتصادهای جهان استفاده می‌شود، میزان این ضرر و زیان می‌تواند تا 24تریلیون دلار یا به عبارتی 17درصد دارایی‌های جهان افزایش یابد؛ امری که ضربه سنگینی بر اقتصاد جهانی محسوب می-شود.
این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که کشورها بر سر توجیه مالی و اقتصادی محدود کردن میزان گرمایش زمین به کمتر از دو درجه که در کنفرانس پاریس به تصویب رسید، اتفاق نظر دارند. در این سناریو، حتی با لحاظ کردن هزینه‌های کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، ارزش دارایی‌های مالی به میزان 315 میلیارد دلار کاهش خواهد یافت. پروفسور سیمون دیتز از مدرسه اقتصاد لندن و مدیر این پروژه پژوهشی در این رابطه می‌گوید: «کار ما نشان می‌دهد که به سرمایه‌گذاران نشان می‌دهد که در دنیایی با تولید کربن کمتر، اوضاع ما (اوضاع اقتصادی) بهتر خواهد بود. صندوق‌های بازنشستگی باید در این مساله پیشگام شوند.» با این حال، از نظر این محقق میزان اگاهی نسبت به این مساله در بخش مالی بسیار پایین است.
بنا به نظر مارک کامپاناله از اتاق فکر «راهکارهای کاهش کربن»، زیان‌های مالی ناشی از گرمایش زمین می‌تواند از میزان برآوردشده در این تحقیق جدید نیز بالاتر باشد. او در همین رابطه می‌گوید: «اوضاع می‌تواند از این هم خیلی بدتر باشد. از دست رفتن سرمایه مالی می‌تواند از کاهش تولید ناخالص داخلی سرعت و حجم بیشتری داشته باشد. کافی است به وضعیت مالی و ارزش سهام «پی‌بادی انرژی» امریکا به عنوان یکی از غول‌های انرژی جهان نگاه کنید. تا همین چند سال پیش این شرکت میلیاردها دلار ارزش داشت و امروز هیچ ارزشی ندارد.»
بانک انگلستان و بانک جهانی پیشتر در خصوص مخاطرات و ریسک‌های تغییر اقلیم برای اقتصاد جهانی هشدار داده بود و در همین رابطه کشورهایی جی 20 از هیات ثبات مالی بین‌المللی خواسته بود تا در این خصوص به تحقیق و تفحص بپردازد. در ماه ژانویه، اجلاس اقتصادی جهان، فاجعه برآمده از تغییر اقلیم را بزرگ‌ترین تهدید بالقوه برای اقتصاد جهانی در سال 2016 عنوان کرد. بن کالدکات، مدیر برنامه تامین مالی پایدار در دانشگاه آکسفورد در این رابطه می‌گوید: «تاثیرات فیزیکی تغییر اقلیم خطری سیستماتیک در مقیاسی عظیم محسوب می‌شوند. سرمایه‌گذاران می‌توانند برای تمایزگذاری میان شرکت‌هایی که بیشتر یا کمتر به مساله تغییر اقلیم توجه دارند، تمایز بگذارند. علاوه بر این، سرمایه‌گذاران از طریق حمایت از اقدامات بلندپروازانه برای مهار پدیده تغییر اقلیم، می‌توانند به کاهش مخاطرات تغییر اقلیم بر اقتصاد جهانی کمک کنند.»
در این تحقیق جدید که در مجله تغییر اقلیم نیچر به چاپ رسیده است، از مدل‌سازی اقتصادی برای تخمین و برآورد تاثیر تغییر اقلیم بر اقتصاد جهان استفاده شده است. این تحقیق نشان می‌دهد که در این حالت، دارایی‌های مالی جهان می‌تواند دچار زیانی 2.5تریلیون دلاری شود و همچنین یک درصد احتمال دارد که این زیان به میزان 24تریلیون دلار افزایش یابد. این زیان می-تواند از طریق تخریب مستقیم دارایی‌ها در نتیجه وقوع فجایع طبیعی و همچنین کاهش درآمدها در نتیجه افزایش دما، خشکسالی و دیگر تاثیرات آب و هوایی ایجاد شود. این تحقیق نشان می‌دهد در صورتی که برای کنترل و مهار تغییر آب و هوا اقداماتی مقتضی صورت گیرد، زیان مالی کاهش خواهد یافت اما دیگر دارایی‌ها از جمله شرکت‌های سوخت فسیلی ارزش خود را از دست خواهند داد. دانشمندان همچنین دریافته‌اند که اگر قرار است افزایش دمای کره زمین در کمتر از 2 درجه نگه داشته شود، بیشتر منابع و ذخایر زغال‌سنگ، نفت و گازی که این شرکت‌ها در اختیار دارند، باید در سطح فعلی باقی بماند. این در حالی است که کل ارزش سرمایه شرکت‌های سوخت فسیلی در بورس در حال حاضر حدود 5 تریلیون دلار است.
دیتز در این رابطه می‌افزاید: «هیچ حالتی وجود ندارد که در آن دارایی‌های مالی جهان از جانب پدیده تغییر اقلیم تهدید نشود. در این فرآیند عده‌یی برنده و عده‌یی نیز بازنده خواهند بود. سرمایه‌گذاران عمده از مدتی پیش شروع به فروش سهام‌ها شرکت‌های آلاینده و پرکربن از جمله شرکت‌های زغال‌سنگ کرده‌اند.» پیشتر نیز تحقیقی دیگر در خصوص مخاطرات سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های زغال‌سوز و گازسوز به سرمایه‌گذاران هشدار داده بود. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که برای رسیدن به هدف‌گذاری افزایش دو درجه‌یی کرده زمین، هیچ نیروگاه که تولیدکننده کربن باشد در هیچ کجای جهان نباید ساخته شود مگر اینکه در ادامه بسته شوند یا به فناوری حبس و ذخیره‌سازی کربن مجهز باشند. پروفسور کامرون هپبورن از دانشگاه آکسفورد در این رابطه می‌گوید: «سرمایه‌گذارانی که پول خود را در زیرساخت‌ها و صنایع آلاینده سرمایه‌گذاری می‌کنند، باید این سوال را از خود بپرسند که این دارایی‌ها چه مدتی فعال خواند بود. آنها باید فکر ضرر و زیان تعطیلی این دارایی‌ها در آینده‌یی نه چندان را بکنند.»
