روایت یک رابطه زهرآگین

۱۳۹۴/۱۲/۲۶ - ۰۰:۰۰:۰۰
کد خبر: ۴۰۴۵۶

در ساعت 11صبح 16مارس 1988 برابر با 26 اسفند ماه 1366 هواپیماهای عراقی بر فراز مناطق مرزی و کردنشین ایران و عراق پرواز کردند و گرد سفیدی را در هوا پراکندند. آن روزها که جنگ میان ایران و عراق در جریان بود، پرواز هواپیماها بر فراز مناطق جنگی امری عادی به شمار می‌رفت. شاهدان عینی ازجمله احمد ناطقی، عکاس خبرنگار ایرنا که در آن مناطق برای عکاسی و کار خبر حاضر بود به همراه برخی دیگر از همکارانش قرار گذاشتند که از صبح عکاسی را در حلبچه از انتهای شهر آغاز کنند. حدود ظهر بود که آنها دیده بودند که هواپیماهای عراقی بالای شهر شیرجه می‌زنند و مناطقی را بمباران می‌کنند. بعدازظهر روز 16مارس بود که آنها وارد خیابان‌های اصلی شهر شدند. در بدو ورود، قارچ حاصل از بمباران شهر در فاصله چند صد متری آنها را به شگفتی واداشت، البته آنها هنوز نمی‌دانستند که بمب‌هایی که هواپیماها بر سر شهر ریختند، شیمیایی بوده تا اینکه می‌بینند صورت اجسادی را که پیدا می‌کنند با پودر سفیدی پوشانده شده است. وی می‌گوید: ... به سرعت خودم را مقابل دختری 14- 13ساله که به سینه روی زمین افتاده بود، رساندم، نبض بسیار کمی داشت و صورتش مانند ماسکی که به ‌صورت زده باشد، سفید بود. با نگاهی به اطراف تصور کردم کارخانه سیمان یا چیز دیگری منفجر شده و پودر سفید صورت دخترک ناشی از آن است. صورتش را با دست ‌پاک کردم. او را بغل کرده توی سایه کنار دیوار گذاشتم و به ‌منظور آوردن پتویی برای انتقال او به سمت خانه‌یی رفتم اینجا نیز با جنازه نیمه‌جان کودک دیگری که پسری حدود 8ساله به نظر می‌رسید؛ برخورد کردم... من که به ‌شدت مشغول کار بودم، ناگهان استفاده از ماسک ضد شیمیایی توسط سایر همراهان، توجهم را به این واقعیت جلب کرد که مردم شهر به‌ واسطه گاز شیمیایی مرده‌اند و منطقه به ‌شدت آلوده است. اجساد و جنازه‌ها مثل برگ‌‌های درختان پاییزی در همه جای شهر در حیاط خانه‌ها، در کوچه‌ها بر زمین ریخته بودند. تعداد واقعی قربانیان این تراژدی بزرگ هرگز اعلام نشدند. برآوردها می‌گوید بین 7000 تا 8000 نفر در اثر این بمباران جان خود را از دست داده‌اند.

ژوست هیلترمان، نویسنده کتاب«رابطه زهرآگین امریکا- عراق» که به طور خاص به تراژدی حلبچه پرداخته است، می‌نویسد که داستان احمد ناطقی را بسیاری دیگر از افراد ازجمله یک ژنرال عراقی که در محل صدور دستور استفاده از بمب شیمیایی حضور داشته است، برخی از نجات‌یافتگان حلبچه و نیز پرسنل پزشکی ایران در منطقه و فرماندهان چریک‌های کرد تایید می‌کنند. از طرف دیگر شواهد استفاده عراق از بمب شیمیایی علیه نیروهای ایران در 8 گزارش سازمان ملل تکرار شده بود، بعدتر خود عراق ازجمله بسیاری از فرماندهان و نیز خلبانان عراقی استفاده از بمب‌های شیمیایی را در جنگ با ایران پذیرفته بودند و در سال 1991 نیروهای کرد به اسناد محرمانه پلیس عراق در مورد استفاده از بمب شیمیایی دست یافتند که آنها را برای حفظ و نگهداری به سازمان ملل تحویل دادند. با اینکه جامعه بین‌المللی بلافاصله این حادثه مرگبار که جنایت جنگی به شمار می‌رفت را محکوم کردند اما وزارت خارجه امریکا به دلیل حمایتی که از صدام در جنگ ایران و عراق در پیش گرفته بود برای محکوم کردن عراق تردید داشت. تردید و موضع‌گیری پنتاگون علیه ایران روی تصمیم شورای امنیت هم تاثیر گذاشت و شورای امنیت در بیانیه‌یی نیز که پس از دو ماه منتشر کرد به استفاده مکرر از سلاح‌های شیمیایی در جنگ ایران و عراق اشاره کرد بدون آنکه مشخصا عراق را محکوم کند و سخنگوی سازمان ملل بر خلاف خاویر پرز دکوئیار، دبیرکل وقت سازمان ملل که قویا معتقد بود که عراق از پروتکل‌های سازمان ملل تخطی کرده و پیوسته به استفاده از سلاح شیمیایی دست زده است، موضعی مبهم مانند موضع ایالات متحده گرفت. این باعث شد که صدام به خودش اجازه بدهد که در روزهای بعد نیز برای راندن کردها از مناطق و روستاهایشان و نیز در جنگ با ایران و به طور مشخص در عملیات والفجر 10 بارها و بارها از سلاح شیمیایی استفاده کند.

مشاهده صفحات روزنامه

ارسال نظر