اگر به الگوی چرخش خون در اقتصاد نگاه کنیم بخش تولید از بخش مصرف جدا در نظر گرفته شده و حتی در گفتمان اقتصادی شاهد تفکیک این دو از یکدیگر هستیم. اما اگر دیدگاهی جامع به ماجرا داشته باشیم، متوجه میشویم که این تفکیک تنها برای راحتی تحلیل صورت گرفته و در حقیقت دو بخش تولید و مصرف دو روی یک سکه هستند. فعالان اقتصادی صبح همان مصرفکنندگان بعد از ظهر هستند که محصولات خودشان را برای مصرف شب خریداری میکنند. این موضوع را اصناف با جامعهیی چند میلیون نفری که با در نظر گرفتن خانوادههایشان به 17میلیون نفر میرسند به خوبی درک کرده است. این 17میلیون نفر قبل از آنکه تولیدکننده و ارائهدهنده خدمات باشند، مصرفکنندگان اصلی همین کالاهای تولیدی ساخت داخل هستند. به همین دلیل نمیتوان انتظار داشت که اصناف در قبال بحث مصرف بیتفاوت باشد. مهمترین متولی حمایت از مصرف سازمان حمایت از مصرفکنندگان و تولیدکنندگان است. یک سازمان تولیدی که اتفاقا همیشه تصمیماتی به زیان مصرفکنندگان گرفته است. این سازمان نه تنها کاری برای مصرفکنندگان انجام نمیدهد بلکه امکان را برای ورود نهادها و سازمانهایی فعال سلب کرده است. از سویی هیچ سازمانی تاکنون برای حمایت از مصرفکنندگان شکل نگرفته و اگر گرفته است، موفق ظاهر نشد. شاید یکی از بهترین نهادهایی که بتواند بحث تشکلهای مصرفکنندگان را ساماندهی کند، اتاق اصناف باشد. با توجه به حضور چند میلیون مصرفکننده در اتاق اصناف سنگ آغاز بحث تشکلهای مصرفکننده میتواند از اتاق اصناف گذاشته شود. چشمانداز فعلی از بهبود وضعیت اقتصادی در دولت تدبیر و امید خبر میدهد. در این شرایط میتوان تشکلهای بخش مصرف را در قالب اتحادیههایی در اتاق اصناف به ثبت رساند تا هستههای اولیه شکل گیرد. در قوانین بالادستی اصناف و سیاستهای اتاق اصناف نیز بحث مشتریمداری همیشه مطرح بوده است به همین دلیل جرقه اولیه این کار میتواند از اتاق اصناف زده شود.