در گیرو‌دار حضور تیم ملی ایران در جام جهانی بود که نام زیست‌توپ بر زبان‌ها افتاد. زیست‌توپ نام توپ فوتبالی است که تصویر ۳۲گونه درمعرض انقراض ساکن در هر یک از ۳۲کشور حاضر در جام جهانی۲۰۱۴ برزیل روی تکه‌های آن نقاشی شده است. توپی که توسط محمد کبریا (نقاش اثر)، هانیه باقرزاده، احسان بشیرگنجی، ویدا ولی‌زاده و آرش نورآقایی (ایده‌پرداز درج تصویر یوز روی پیراهن تیم ملی در جام جهانی) آماده شد و قرار بود هدیه ویژه ایرانیان به مسی باشد اما این‌گونه نشد.
محمد کبریا طراح زیست‌توپ، می‌گوید: «جام جهانی که تمام شد، تیم ملی برگشت و زیست‌توپ هم با تیم ملی برگشت اما تا حدود یک ماه خود من هم از این موضوع خبر نداشتم. کسی هم پاسخگو نبود که زیست‌توپ چه شد. روزی که دفتر توسعه پایدار و محیط‌زیست وزارت ورزش شروع به کار کرد، من توپ را برای ترمیم از فدراسیون فوتبال پس گرفتم.»
وی با بیان اینکه توپ را موقتا از فدراسیون پس گرفته بود، توضیح می‌دهد: «همان روز به من گفتند که زیست‌توپ در موزه فیفا در سوییس پذیرش شده و من توپ را گرفتم که ترمیم کنم و بعد پس بدهم. حدود یکی، دو ماه قبل هم از من مشخصات کامل زیست‌توپ را خواستند تا برای زیست‌توپ در موزه فیفا جایگاه مشخصی طراحی و درنظر گرفته شود. یک ماه بعد هم گفتند جواب مثبت است و زیست‌توپ می‌تواند به موزه برود.»
کبریا با اعلام اینکه روز ۳۰آذرماه امسال زیست‌توپ را به فدراسیون تحویل داده، گفت: «این‌بار حرف‌ها عوض شده بود. گفتند ما زیست‌توپ را برای مراسم افتتاحیه موزه می‌بریم و این را به همراه چند هدیه دیگر اهدا می‌کنیم تا فیفا را در عمل انجام شده بگذاریم و آن را در موزه فیفا بگذارند که قرار است در سال۲۰۱۶ افتتاح شود. طراح زیست‌توپ با اعلام اینکه «گفته بودند توافق فیفا را گرفته‌اند و حتی جایش هم مشخص شده است»، تاکید می‌کند: «حالا می‌گویند که ما حتما سعی می‌کنیم از زیست‌توپ جای خوبی استفاده کنیم که حرام نشود. اگر نمی‌خواستیم از آن در جایگاه خوبی استفاده کنیم اصلا آن را از برزیل بر نمی‌گرداندیم.»
در مراسم بدرقه تیم ملی فوتبال ایران، معصومه ابتکار معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط‌زیست، در ورزشگاه ۱۲هزار نفری سرپوشیده آزادی حضور یافت و زیست‌توپ را به دست جواد نکونام کاپیتان ملی پوشان سپرد. در پی آن، حسام‌الدین آشنا رییس مرکز بررسی‌های استراتژیک نهاد ریاست‌جمهوری، ضمن حمایت قاطعانه از این طرح، از وزیر ورزش خواست از این اقدام درراستای شعار ریاست‌جمهوری یعنی «جهان عاری از خشونت»، جانانه حمایت کند. جالب‌تر آنکه چند روز پیش از آغاز بازی‌ها، محمود گودرزی وزیر ورزش، طی یک گفت‌وگوی تلفنی از معصومه ابتکار پرسید: «آیا خبر دارید که زیست‌توپ را به برزیل برده‌اند یا خیر؟!» پرسشی که ظاهرا هیچ مقامی در ایران به اندازه شخص وزیر ورزش نمی‌توانست به سهولت پاسخش را بیابد. طراح زیست‌توپ در پاسخ به این پرسش که اصلا چرا زیست‌توپ در جام جهانی به مسی اهدا نشد، توضیح می‌دهد: «گویا قصور از فدراسیون فوتبال بوده که هماهنگی‌های لازم را با ناظر بازی و مسوول این موضوع انجام نداده بود، یعنی با بازی جام جهانی مثل یک بازی لیگ برخورد کرده بودند. تازه آنجا که رفته بودند سرپرست تیم ملی همانجا درخواست کرده که این کار را انجام
دهند و ناظر بازی هم از ترس اینکه موضوع حاشیه‌‌ساز شود، نپذیرفته بود. چیزی که هم خوشحال و هم ناراحت‌مان کرد این بود که به گفته آقای پولادی، مسی ۴۵دقیقه دنبال این هدیه می‌گشته است! به گفته وی، خود مسی سه بار آمده و به نکونام گفته هدیه‌یی که برای من درنظر گرفته بودید، کجاست؟ چه شد؟ اول بازی که این را می‌گوید و در فیلم شروع بازی هم هست آقای نکونام می‌گوید صبر کن بروم بیاورم که وقتی بر‌می‌گردد می‌گوید اجازه ندادند و بماند برای آغاز نیمه دوم. بین دو نیمه هم این‌بار مسی باز خودش می‌آید و می‌گوید که چه شد و آقای نکونام می‌گوید باز هم اجازه ندادند و بماند آخر بازی. حتی به گفته آقای پولادی آخر بازی هم که آقای نکونام پیراهن مسی را می‌گیرد مسی به شوخی می‌گوید پیراهن ما را که از ما گرفتید ولی آن هدیه را به ما ندادید. نکونام می‌رود تا توپ را بیاورد اما در راه با تیم آرژانتین درگیر می‌شود.»
او با بیان اینکه زیست‌توپ قرار بود پیام‌آور صلح و زنهاردهنده جهانی عاری از خشونت باشد، می‌گوید: «اصلا هدیه‌یی با پیامی اینچنینی آنجا موجود نیست و نخستین‌بار است که چنین چیزی آنجا هدیه می‌شود. یک دغدغه من هم این است که می‌گویند برای این توپ ارزش قائل هستند اما نه ارزش محیط‌زیستی. امیدوارم وقتی می‌خواهند توپ را به هر مسوولی حتی رییس فیفا هدیه بدهند مثل یک هدیه عادی منتقل نشود بلکه باید پیام آن و مسائل زیست‌محیطی پشت آن مطرح شود. این یک حرکت ملی در سطح بین‌المللی است که به دعوت دفتر بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری، در قالب طرح دنیا علیه خشونت و افراط‌گری سازمان ملل، حامل پیام زیست‌محیطی و صلح بوده و از حمایت بی‌دریغ عموم مردم، سمن‌های محیط‌زیستی و جامعه گردشگری برخوردار است.»
