گروه جهان یافته‌های پژوهش یک نهاد بین‌المللی در افغانستان نشان می‌دهد که جوانان در مقایسه با وضعیت سیاسی و امنیتی، بیشتر نگران وضعیت اقتصادی هستند.
«دموکراسی بین‌الملل» این پژوهش را براساس مصاحبه با چهار هزار جوان شهری و روستایی در ۳۴ولایت افغانستان ظرف 6ماه تهیه کرده است. زکریا بارکزی، مشاور این سازمان در کابل گفته است: «اگر در نظرسنجی‌های قبلی جوانان و مردم افغانستان بر این نظر بودند که امنیت بزرگ‌ترین مشکل است، نظرسنجی ما نشان می‌دهد که فقر و بیکاری در صدر مشکلات جوانان قرار دارند. »
به گزارش بی‌بی‌سی، بارکزی افزود که نتایج این نظرسنجی حاکی است که ۸۲درصد جوانان، بیکاری را مشکل عمده خود دانسته و در عین حال ۴۰درصد آنها گفته‌اند که در تلاش رسیدن به زندگی بهتر، ترجیح می‌دهند به بیرون از کشور بروند.
تنها ۳۹درصد از شرکت‌کنندگان این نظرسنجی گفته‌اند که به حکومت وحدت ملی و ۳۸درصد دیگر گفته‌اند که به پارلمان کشور اعتماد دارند و ۹۰درصد از آنها گفته‌اند که باور دارند سیاستمداران تنها برای منافع خود و قوم خود عمل می‌کنند. در عین حال ۵۸درصد این جوانان گفته‌اند که دیگر به انتخابات اعتماد ندارند و تنها ۳۸درصد آنها گفته‌اند که به دموکراسی باور دارند.
بنا بر این گزارش، شرکت‌کنندگان این نظرسنجی بر حاکمیت قانون تاکید کرده و خواستار مبارزه جدی با فساد اداری شده‌اند. بیش از نیمی از مصاحبه‌شوندگان از حکومت خواسته‌اند که افراد فاسد به جزاهای سنگین محکوم شوند. براساس آمارهای تخمینی، بیش از ۶۰درصد جمعیت افغانستان را جوانان تشکیل می‌دهند. کارشناسان به این باور هستند که ناامیدی این گروه بزرگ اجتماعی، می‌تواند پیامدهای سنگینی داشته باشد. ایجاد فرصت‌های کاری برای جوانان و بهبود وضعیت اقتصادی مردم، یکی از وعده‌های اصلی اشرف غنی، رییس‌جمهوری در زمان مبارزات انتخاباتی‌اش بود. اما بسیاری مردم به این باور هستند که غنی نتوانسته به وعده‌هایش ازجمله در زمینه کارآفرینی به درستی عمل کند.
استاد مسعود، استاد اقتصاد دانشگاه کابل می‌گوید که تبدیل کردن اقتصاد افغانستان به اقتصاد تولیدی، یکی از راه‌های بیرونرفت از این معضل است و دولت باید به آن توجه کند. وی در این باره گفته است: «باید تلاش شود که اقتصاد مصرفی از میان برود. ما به یک اقتصاد مصرفی تبدیل شدهایم و تولید نداریم. تولیدکنندگان در بازارهای افغانستان، ایران، پاکستان، چین، هند و کشورهای آسیای میانه و ترکیه هستند. دنیا تولید می‌کند و ما فقط مصرف می‌کنیم؛ در چنین شرایطی کار از کجا پیدا شود؟»
