تصمیم سیاسی که دولت امارات متحده عربی درراستای تصمیم دولت عربستان‌سعودی مبنی بر اینکه سطح روابط را از سفیر به کاردار تنزل بدهد گرفت هر چند باعث تاسف است اما به نظر می‌رسد که این تصمیم روی روابط بازرگانی گسترده ایران و امارات تاثیر نگذارد چون اماراتی‌ها در شرایطی غیر از شرایط اقتصادی این تصمیم را گرفته‌اند. تصمیم اماراتی‌ها از این لحاظ سیاسی است که ما با ابوظبی که پایتخت سیاسی امارات متحده عربی است رابطه سیاسی داریم و رابطه دو‌جانبه بازرگانی آنچنانی نداریم. تصمیمات سیاسی را امارات ابوظبی می‌گیرد اما عمده‌ترین و بیشترین روابط تجاری ما با امارات دوبی است.
البته این نکته حایز اهمیت است که در برقراری روابط با سایر کشورهای دنیا باید شناخت خوبی از آنان داشته باشیم. به عنوان مثال امارات متحده عربی شامل هفت امیرنشین است که می‌توان به ابوظبی، دوبی، شارجه، حجیره، العین و... اشاره کرد. در این امیرنشین‌ها وظایف تقسیم شده است، به این معنا که بحث‌های سیاسی و نفتی به عهده ابوظبی است و مباحث اقتصادی و بازرگانی مربوط به شهر دوبی است. ما در دوبی کنسولگری داریم که در آنجا به خوبی فعال است اما سفارت ایران در ابوظبی قرار دارد و اگر قرار باشد که این کشور تصمیمی درخصوص نوع رابطه‌اش با ایران بگیرد کنسولگری ما از این قضیه کاملا جداست.
روابط تجاری ایران با امارات دوبی در بخش صادرات و واردات بالغ بر حدود 30میلیارد دلار است که این میزان از سطح روابط دو‌جانبه رقم بزرگی است. این درحالی است که این عدد برای خود اماراتی‌ها نیز قابل‌توجه است و همکاران ما در دوبی به‌خوبی می‌دانند که اگر بخواهند درمورد مسائل اقتصادی و تجاری تصمیمی اتخاذ کنند آنها هم متضرر خواهند بود. کما اینکه تاسیساتی که در دوبی برای روابط بازرگانی وجود دارد مثل بندر جبل‌علی و فضای بانکی که وجود دارد و حدود 80هزار شرکت ایرانی که در دوبی فعال هستند همه این فعالیت‌ها به نحوی تحت تاثیر قرار می‌گیرد و امکان اینکه به‌سادگی بتوان ظرفیت فعالیت اقتصادی ایران با یک کشور دیگر را تغییر دهند به‌سادگی امکان‌پذیر نیست. بنابراین هم دوستان ما در دوبی این مسائل را می‌دانند و هم مقامات تصمیم‌گیرنده در کشور ما این مسائل را به‌خوبی می‌دانند. به‌همین جهت خویشتنداری در این مسائل و نگرفتن تصمیمات حاد از جانب دو طرف در شرایط فعلی می‌تواند آرامش موجود در فضای تجاری فی مابین دو کشور را تداوم بخشد.
