گروه تشکل‌ها پریسا هاشمی
انجمن صنایع نساجی ایران سالگرد 53 سال تلاش مستمر خود را در جهت رفع مشکلات صنعت نساجی کشور پشت سر گذاشته است. هم‌اکنون ۴۰۰ شرکت بزرگ و فعال در صنعت نساجی عضو رسمی انجمن هستند. از شرایط اصلی عضویت در انجمن صنایع نساجی ایران داشتن حداقل ۵۰ نفرکارگر بیمه‌شده یا سرمایه ثابت ۱۰۰ میلیون تومان است. اعضای این انجمن بیشتر در شهرهایی فعال هستند که قطب نساجی کشور محسوب می‌شود، اعضای انجمن صنایع نساجی ایران حدودا با ۴۰۰ هزار همکار مستقیم در کل کشور مشغول به کار هستند. هیات‌مدیره انجمن صنایع نساجی از ۱۵ نفر عضو اصلی و ۵ نفر عضو علی‌البدل و یک دبیرکل تشکیل شده که در طول ۵۳ سال فعالیت خود هر هفته روزهای یک‌شنبه از ساعت ۱۵ تا ۲۰ جلسات تخصصی خود را برگزار کرده و جهت دستیابی به راه‌حلی برای رفع مشکلات این صنعت از کارشناسان حوزه‌های بانکی، بازرگانی، مالیاتی، دانشگاهی و دولتمردان در جلساتشان سود جستند. انجمن صنایع نساجی ایران یک تشکل کارفرمایی مستقل و غیردولتی است. مرکز اصلی این انجمن در تهران قرار دارد. در حال حاضر اعضای انجمن صنایع نساجی ایران در زمینه‌های مختلف صنعت نساجی از جمله: ریسندگی و بافندگی، فرش ماشینی، موکت،
منسوجات بی‌بافت، الیاف و نخ‌های مصنوعی، نخ‌های اکریلیک،
B. C. F های هایبالک، مواد تعاونی نساجی، ساخت ماشین‌آلات و قطعات یدکی فعالیت می‌کنند که حسب نیاز هر یک از اعضا بر مبنای تخصص و نوع تولیداتشان در یکی از کمیته‌های تخصصی انجمن عضویت دارند.
با دکتر علیمردان‌شیبانی، نایب‌رییس انجمن صنایع نساجی و عضو هیات نمایندگان اتاق بارزگانی ایران به گفت‌وگویی دوستانه پرداختیم. او در مورد رویکرد انجمن تاکید می‌کند: «انجمن سعی می‌کند از خرد جمعی حداکثر استفاده را ببرد و مشکلات صاحبان صنعت نساجی را از طرق مختلف پیگیری کند. انجمن یک کرسی درهیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران دارد. در شورای عالی بانک‌ها، مجلس شورای اسلامی، وزارت صنعت، معدن، تجارت و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، هر وزارتخانه و نهادی که لازم باشد. اغلب اعضای انجمن برای بیان مشکلات حضوری فعال دارند. اعضای انجمن سعی می‌کنند حداکثر استفاده را در جهت ارتقا و رفع مشکلات صنعت نساجی از این جلسات ببرند و اطلاع‌رسانی لازم را از نتیجه این نشست‌ها به همه همکاران در سراسر کشور داده باشند. در حال حاضر بزرگ‌ترین نگرانی اعضای انجمن رکود حاکم بر جامعه اقتصادی و تولیدی است.
واحدهای تولیدی با توجه به رکود حاکم بر جامعه با مشکل فروش مواجه هستند و طبعا نتیجه عدم فروش انباشت انبارها وکمبود و کاهش شدید نقدینگی خواهد بود.»
شیبانی با بیان اینکه در این شرایط عدم همراهی بانک‌ها در جهت اعطای تسهیلات به واحدهای صنعتی مزید بر علت شده است، تاکید می‌کند: «متاسفانه درب بانک‌ها را به روی صنعت و به خصوص صنعت نساجی ۴۰قفله کرده‌اند. در صورتی که بانک‌ها و صنعت باید دست در دست هم بدهند وگرنه نه صنعت می‌تواند بدون بانک کار خود را ادامه دهد و نه بانک بدون مشتریان صنعتی می‌تواند، کار صحیح بانکداری و اقتصادی انجام دهد واقعیت این است که هم‌اکنون تعامل بین بانک‌ها و واحدهای صنعتی بسیار کمرنگ است که این در شأن اقتصاد یک کشور بزرگ مثل ایران نیست.»
وی با اشاره به قوانین دست و پاگیر بسیاری که در حوزه فعالیت صنعتی وجود دارد، میافزاید: به عنوان مثال قانون کار در حقیقت بیش از ۳۰ سال پیش با تصویب شورای انقلاب یا مجمع تشخیص مصلحت جاری شده و قطعا امروز به بازنگری اساسی نیاز دارد یا قانون مشاغل سخت و زیان‌آور در هیچ جای دنیا صنعت نساجی را جزو مشاغل سخت و زیان‌آور ندانسته‌اند. این یعنی کارگر واحد تولیدی باید ۲۰ ساله بازنشسته شود و کارفرما ۴ الی ۸ درصد علاوه بر حق بیمه بالایی که هم‌اکنون می‌پردازد حق بیمه اضافی پرداخت کند. مالیات بر ارزش افزوده، قوانین استاندارد، محیط‌زیست، گمرک و... همه و همه عواملی هستند بسیار دست و پاگیر و طبعا قیمت تمام شده را بالا می‌برد و در این شرایط قاچاق جای کالای تولید داخل را می‌گیرد. زیرا مالیات بر ارزش افزوده، حق بیمه، مشاغل سخت و زیان‌آور و... به کالای قاچاق تعلق نمی‌گیرد و ارزان‌تر از کالای تولید داخل به دست مصرف‌کننده (هم در بازار داخلی و هم در بازارهای بین‌المللی) می‌رسد. اینها مشکلاتی است که باید روزانه با آن دست به گریبان باشیم و حداقل انتظار انجمن از دولتمردان دلسوز کشور توجه بیشتر به رفع این‌گونه موانع هست.»
نایب‌رییس انجمن صنایع نساجی ایران با بیان اینکه مالیات بر ارزش افزوده قانونی بسیار مترقی است، تاکید می‌کند: «نباید این قانون را دست کم گرفت. به شرط آنکه این قانون درست اجرا شود. در تمام کشورها زمانی که کالا به دست مصرف‌کننده می‌رسد، پای صندوق این مالیات از آنها گرفته می‌شود. در صورتی که در ایران حلقه آخر (مصرف‌کننده) را رها کرده‌اند و ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده را از تولید‌کننده دریافت می‌کنند. اگر این مالیات حداکثر ظرف ۳ ماه پرداخت نشود واحد صنعتی جریمه و دفاترش رد خواهد شد. غافل از اینکه به‌دلیل شرایط رکود و قدرت خریدکم جامعه واحدهای صنعتی در بهترین حالت حتی قادر نیستند ۸ماهه کالای خود را به فروش برسانند. این رویه صنعت را (به ویژه در شرایط رکود) به سختی آزار می‌دهد. مسلما اگر صنعت دچار توقف شود جوانان خوب و مستعدمان بیکار و حداکثر به دستفروشی سرچهارراه‌ها و کارهایی از این قبیل مشغول می‌شوند یا جلای وطن می‌کنند با کمی توجه می‌توان رونق را به سالن‌های تولید بازگرداند که نتیجه آن ایجاد ارزش افزوده، حفظ اشتغال مناسب و رونق اقتصادی و اجتماعی خواهد بود.
وی در تشریح اقدامات انجمن صنایع نساجی ایران در خصوص بحث مالیات بر ارزش افزوده، می‌گوید: «حداقل سه جلسه بسیار سنگین با رییس سابق سازمان مالیاتی (آقای عسکری) برگزار کردیم که در یک جلسه خانم نصراللهی، مدیرکل صنایع نساجی و عده‌یی از وکلای محترم مجلس هم حضور داشتند. واقعا جایی نبود که این مشکل را مطرح نکنیم ولی تا این لحظه گوش شنوایی برای آنچه به عرض رساندیم نبوده و کماکان این صنعت است که از این موضوع آسیب جدی دیده و لطمه می‌خورد و اگر روال و روش این باشد بیش از این هم لطمه خواهد خورد. ضمن آنکه نباید فراموش کرد که انجمن قدرت اجرایی ندارد و جز بیان کردن مشکلات، تقاضا کردن و نامه نوشتن کار دیگری نمی‌تواند، بکند. ما نه قوه مجریه هستیم، نه قوه مقننه و قضاییه. ما یک انجمن صنفی کارفرمایی هستیم که وظیفه داریم مشکلات اعضای خود را به گوش تصمیم‌گیرندگان برسانیم.»
علیمردان‌شیبانی با بیان اینکه قاچاق ضربه بزرگی به صنعت نساجی ایران زده است، میافزاید: «قاچاق کالاهای نساجی بسیار آسان است. شما یک خودرو را نمی‌توانید به راحتی قاچاق کنید اما لباس و پارچه و دیگر کالاهای نساجی دور از چشم ماموران وارد کشور می‌شود. به نظر می‌رسد این حجم قاچاق از طریق کوله‌بری و کالای همراه مسافر وارد کشور نمی‌شود، بلکه از طریق کانتینرها وکشتی‌ها به کشور وارد می‌شود. باید از مسوولان محترم سوال کرد که در کشوری که به لطف درایت و تیزبینی مسوولان آن همه‌چیز تحت کنترل است و حتی اگر لازم باشد در دل کوه‌ها و آسمان و دریا هم مجرمان احساس امنیت نخواهند کرد چطور نمی‌شود قاچاقچی را کنترل کرد و قاچاق را از بین برد؟ در مورد قاچاق کالای نساجی نامه‌نگاری‌های بسیاری با ستاد مبارزه با قاچاق کالا داشتیم و نمایندگان انجمن درتمام جلسات مربوط به قاچاق کالای نساجی حضور داشته‌اند صورت‌جلسات خوبی نوشته و صحبت‌های خوبی در این مورد گفته شده ولی در عمل نتیجه‌یی حاصل نشده و دلیل آن هم مغازه‌های پر شده از کالای قاچاق است. فراموش نکنیم که وجود هر یک متر کالای قاچاق در بازار یعنی بیکار شدن یک فرزند من و شما.»وی در مورد
چشم‌انداز این انجمن به اقتصاد در دوران بعد از تحریم تاکید می‌کند: «در این شکی ندارم که کار ارزنده‌یی که تیم سیاسی کشور به درستی انجام دادند اثر خودش را قطعا در تمام سطوح به خصوص از نظر روانی، در کل کشور خواهد گذاشت. برداشت من این است که ایجاد امید و روحیه در مردم تمایل به خرید و میل به سرمایه‌گذاری را بیشتر خواهد کرد. خرید که بیشتر شد کالا بیشتر تولید خواهد شد و طبعا فروش و نقدینگی رونق خواهد گرفت. با وجود آنکه در حال حاضر کشور در شرایط رکود بسیار سختی به سر می‌برد ولی امیدوارم که با لغو تحریم‌ها به شرط لغو تحریم‌های داخلی چرخ اقتصاد به گردش بیفتد. اعتقاد دارم لطمه تحریم‌های داخلی به اقتصادکشور کمتر از تحریم‌های خارجی نبود زیرا جوانان غیور و برومندمان توانستند تحریم‌های خارجی را به نوعی دور بزنند و تا حدودی بر آن فائق آیند اما تحریم‌های داخلی را نمی‌توانیم، دور بزنیم. زیرا مجبور می‌شویم در برابر قانون بایستیم که این خواسته هیچ صنعتگر صادق و دلسوز کشور نیست که از قانون رسمی کشورش سرپیچی کند.»
نایب‌رییس انجمن نساجی ایران با بیان اینکه کمیته‌یی در انجمن نساجی ایران تشکیل شده که بیشترین کار را برای رفع قوانین مزاحم انجام داده است، می‌گوید: «مصوبه‌های این کمیته را به صورت مستمر، اول به متولی صنعت نساجی کشور (اداره کل صنایع نساجی در وزارت صنعت، معدن، تجارت) و بعد رونوشت آن را به سازمان‌ها، نهادهای متولی و مسوولان مربوطه می‌فرستیم. این کمیته با نام «کمیته پیگیری و بررسی قوانین مخل کسب و کار» مشغول به کار است. بسیاری از انجمن‌‌ها و اتحادیه‌های دیگر هم این کمیته را تشکیل داده‌اند. در اینجا یاد نقل قولی از مقام محترم وزیرصنعت افتادم که فرمودند در اوایل فعالیت دولت حداقل «فقط ۴ ماه است قوانین مزاحم را لیست می‌کنیم.» وقتی متولی صنعت کشور معتقد است که این حجم قوانین مزاحم وجود دارد، همتی مضاعف مورد نیاز است تا این قوانین از جلو راه صنعت برداشته شود. به نظر من باید هیات حاکمه (هر سه قوه) به این اعتقاد برسند که تنها راهی که مملکت را از این شرایط رکود نجات می‌دهد، فعالیت شبانه‌روزی واحدهای تولیدی وگردش فعال و درست چرخه صنعتی کشور است که اشتغال، ارزش افزوده و صادرات را به همراه داشته باشد. با صنعت می‌توان
ایجاد اشتغال و ارزآوری کرد. به ویژه صنعت نساجی که حتی با حدود ۳۰ میلیون تومان می‌توان ایجاد یک شغل کرد در صورتی که در صنایع دیگر برای ایجاد یک شغل باید ۷ برابر این پول را سرمایه‌گذاری کرد. ضمن آنکه کالای نساجی مورد نیاز همه اقشار از بدو تولد تا آخر عمر است. به نظرم هر چه به این صنعت توجه شود باز هم کم است. اگر کشورهای پیشرفته دنیا مثل (انگلیس، امریکا،کره جنوبی، هند، ژاپن و...) را نگاه کنیم متوجه می‌شویم که پلکان ترقی آنها قطعا صنعت نساجی بوده است. با اطمینان عرض می‌کنم هرچه بیشتر روی این صنعت سرمایه‌گذاری و توجه کنیم نتایج آن را در تمام سطوح خواهیم دید.»
شیبانی در آخر می‌گوید: «اجازه دهید در این رابطه سخنم را با شعری از زنده‌یاد مجتبی کاشانی به پایان برسانم؛ هیچ پروازی نیست / برساند مارا به قطار 2000 / و به قرن دگران / مگر انگیزه و عشق / مگر اندیشه و علم / مگر آینه و صلح / و تقلا و تقلا و تلاش»
