گروه اقتصاد کلان
ترک شغل یا از دست دادن آن به هر دلیلی اصولا با یک شکاف زمانی برای یافتن شغل جدید همراه است؛ شکافی که برای اغلب افراد میتواند نسبتا طولانی بوده و حتی بیش از یک سال زمان ببرد. کمتر افرادی هستند که مدت بیکاری آنها به کمتر از یک ماه محدود میشود؛ آن طور که مرکز آمار گزارش داده تنها 2.5درصد از زنان و مردان دوره بیکاری کمتر از یک ماه را تجربه میکنند. در مقابل بیشترین افراد جامعه یعنی 37.3درصد با یک دوره زمانی بیش از 19ماهه دوره بیکاری روبهرو هستند که این مدت میتواند به مراتب به بیش از 19ماه هم برسد. با این حال طولانی شدن دوره بیکاری برای زنان نسبت به مردان به مراتب بیشتر است. درحالی که 49.6درصد زنان دوره بیکاری 19ماه و بیشتر را تجربه میکنند که این تجربه این مدت زمان بیکاری برای مردان 32درصد است.
البته طول مدت زمان بیکاری همیشه اجباری نبوده و گاهی افراد به خواسته خود طول مدت بیکاریشان را تعیین میکنند. گزارش مرکز آمار نشان میدهد که در دورههای زمانی کوتاهمدت یعنی کمتر از یک ماه یک تا سه ماه و دوره زمانی چهار تا 6 ماهه توزیع نسبی زنان نسبتا بهتر از مردان است. به عبارتی طول مدت بیکاری کوتاهمدت در میان مردان شایعتر از زنان بوده و این زنان هستند که دوره بیکاری کوتاهتری را نسبت به مردان میگذرانند. آن طور که روانشناسان میگویند؛ طولانی شدن دوره بیکاری برای افرادی که پیش از آن دارای شغل بوده و به هر دلیل شغل خود را از دست دادهاند، میتواند تبعات منفیای ازجمله افسردگی به همراه داشته باشد. این موضوع به طور مشخص و مستقیم بر وضعیت اقتصادی افراد هم اثرگذار خواهد بود. گرچه افراد میتوانند در دوران بیکاری خود از بیمه بیکاری استفاده کنند اما برآوردهای رسمی نشان میدهد که استفاده از بیمه بیکاری در ایران رواج
چندانی ندارد.