مطالعات اخیر دانشمندان نشان می‌دهد که زلزله‌ها می‌توانند آغازگر فوران شدید ابرآتش‌فشان‌های بزرگ باشند.
پاتریشیا گرگ، سرپرست تیم تحقیق دانشگاه ایلینوی امریکا در مورد ابرآتش‌فشان‌ها می‌گوید:«فوران ابرآتش‌فشان‌ها به سختی اتفاق می‌افتد و چون این نوع آتش‌فشان‌ها بسیار نادر و کمیاب هستند مورد توجه زیادی قرار دارند. از این رو باید دلیل متمایزی برای آغاز فوران این آتش‌فشان‌ها در مقایسه با آتش‌فشان‌های عادی وجود داشته باشد.»
مکانیسم عملکرد عادی آتش‌فشان‌های معمولی اینگونه است که جریان سنگ‌های مذاب وارد حفره‌های ماگما آن شده و فشار آن را افزایش می‌دهد البته تحقیقات پیشین نشان می‌دهد که این مکانیسم در مورد ابرآتش‌فشان‌ها اتفاق نمی‌افتد. دانشمندان اخیرا عنوان کرده‌اند که فوران ابرآتش‌فشان‌ها به این خاطر روی می‌دهد که چگالی ماگما کمتر از چگالی سنگ‌های پیرامونی است. بدین‌ترتیب ماگما روی زمین جاری می‌شود و احتمالا حفره‌های ماگما آنقدر تحت فشار قرار می‌گیرند که فوران آغاز می‌شود.
پاتریشیا گرگ و همکارانش در تحقیقات خود دریافتند که اندازه حفره ماگما عامل بسیار مهمی است. هر قدر این حفره بزرگ‌تر شود، ماگما به سقف حفره فشار بیشتری وارد می‌کند و در نتیجه ترک‌ها و گسل‌هایی روی آن ایجاد می‌شود. طبق مدل‌های این تیم تحقیقاتی اگر ترک خوردگی ایجاد شده در سقف به حفره ماگما فشار وارد کند، ماگما موجود در آن خارج شده و در نتیجه فورانی بزرگ آغاز می‌شود. این یافته‌ها بیانگر آن است که اگر فوران ابرآتش‌فشان‌ها به واسطه فاکتورهای خارجی آغاز می‌شوند باید به انواع گسل‌ها، ثبات پوشش زمین و انواع فعالیت‌های روی داده روی سطح زمین که می‌توانند موجب این گسل‌ها شوند، توجه کرد.
