نتایج انتخابات ترکیه رقم خورد، با هر دلیل و برهانی اکنون حزب عدالت و توسعه اردوغان که ریاست آن برعهده داوود اوغلوست بر مسند قدرت می‌نشیند. این حزب به ریاست داوود اغلو به تنهایی دولت را تشکیل می‌دهد و دیگر نیازی به ائتلاف با احزاب دیگر ندارد. رقیب اصلی حزب عدالت و توسعه یعنی حزب دموکراتیک خلق‌ها با پشت سر گذاشتن حد نصاب10درصدی به پارلمان راه یافت. این حزب از این پس مسیر مطالبات خود را به شکلی قانونی و با میکروفن و کرسی پارلمانی ادامه می‌دهد. اما در این میان در عین پیروزی دوگانه دو حزب رقیب در انتخابات دیروز؛ یعنی حزب عدالت و توسعه برای کسب کرسی‌های لازم برای تشکیل دولت به طور مستقل و نیز پیروزی حزب دموکراتیک خلق برای گذار از حد نساب قانونی 10درصد شاهد شکست دوگانه‌یی نیز هستیم. شکست حزب عدالت و توسعه از کسب پیروزی‌های یکه‌تازانه سابق و داشتن دست بالا برای پیش بردن امور کشور و شکست حزب دموکراتیک خلق‌ها در انتخابات اول نوامبر برای به دست آوردن مجدد میزان آراء کسب شده در انتخابات ژوئن. اما در این میان هر دو حزب گویی چندان هم نگران نیستند.
در چرایی پیروزی حزب عدالت و توسعه باید گفت، عدالت و توسعه به عنوان نویدبخش شکوفایی اقتصادی از 2002 و نیز شکوفایی سیاسی هدایت شده از سوی جریان حاکم از 2005 به بعد که اوج آن در پروسه صلح 2012 بود، شناخته می‌شود. اما از چند ماه گذشته در کنار عمل‌گرایی سیاست خارجی در قبال سوریه با نام مقابله با داعش و برقراری فضای ناامنی داخلی جاری علیه حزب کارگران کردستان ترکیه توانست به کسب آراء چند درصدی از میان گروه‌های ملی‌گرای ترک و نیز جذب بخشی از آراء کردهای اسلام‌گرای مردد نایل آید و بار دیگر بدون هیچ نیازی به ائتلاف، دولت خود را تشکیل دهد.
در این میان یکی از نقدهای وارده به این حزب این است که از سال 2011؛ یعنی همزمان با آغاز تحولات در کشورهای عربی تا به امروز، ترکیه در دستان حزب عدالت و توسعه نشان داد که هیچ ثباتی در رفتار سیاسی به سمت دموکراتیزه شدن جامعه ترکیه و مشارکت دادن اقلیت‌های قومی و مذهبی چندان پایا نبوده و نیست.
نوع برخورد این کشور با سوریه و اسد نیز نشان داد که منازعه «صفر داوود‌اوغلو» در کتاب عمق استراتژیک هم شعاری بیش نیست و صرفا یک تجلی نرم ذهنی واژگانی است تا دستور کار استراتژیک که بتواند عملیاتی شود. در این میان نتایج انتخابات ترکیه آینده‌یی را برای حامیان دموکراسی تصویرپردازی می‌کند که در آن آهویی دورافتاده از مادر در جنگلی تاریک به دام افتاده است. شاید در این مسیر بتوان تنها چشم‌انداز آتی وضعیت سیاسی، دموکراسی‌سازی و نیز فرآیند صلح با کردها را در حضور یک نظام شبه‌دموکراتیک تحت اوامر عدالت و توسعه در دستان رجب طیب اردوغان دید که برای هر تحول و اصلاحاتی پیش‌شرط‌های خود را ارائه کند.
