اقتصاد ایران در سطح کلان و در سطح خرد شامل بنگاه‌ها و خانواده‌ها، روزهای عجیبی را سپری می‌کند. هنوز مهر تحریم‌های اعمال‌شده بر اقتصاد ایران اعتبار دارد و آمدوشد خارجی‌ها از سطح به پوسته و لایه ژرف‌تر نرسیده و به عبارت ساده‌تر هنوز دلاری به اقتصاد ایران تزریق نشده است. در این روزهای داغ سیاست که منتقدان، زمین و آسمان را به هم می‌دوزند تا دولت را در وضعیت نامساعد قرار دهند، بازار نفت نیز ناخوش است.
آنگونه که از اخبار و گزارش‌های ارسالی از لیما برمی‌آید، اقتصاد جهان در آستانه روزهای تلخ قرار دارد و هشدارهای پی‌درپی روسای صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی نشان از ترس دارد.
کاهش شتاب اقتصاد چین مزید بر علت شده و قیمت کالاهایی مثل پتروشیمی، فولاد و فلزات اساسی در سرازیری قرار دارند. در داخل نیز به دلیل افراط در سیاست‌های غیرمنضبط پولی دولت‌های نهم و دهم، منابع قابل جمع‌آوری برای سپرده‌گذاری در بدترین وضع قرار دارند.
رفتارهای ناسازگار از سوی برخی دولتمردان نیز کار را بر دولت سخت‌تر و آسمان اقتصاد را ناروشن کرده است. در چنین فضایی است که دولت یازدهم باید انتخاب کند، اقتصاد کلان کدام راه را باید برود.
رییس‌جمهور ایران در شرایطی که احساس می‌شد شاید با فشار منتقدان، بی‌تابی و نابردباری برخی مدیران از سیاست‌های دو سال گذشته عدول شود اما با استواری ایستاد و تاکید کرد، می‌خواهیم به تورم تک‌رقمی برسیم.
معنای ایستادگی رییس دولت این است که سیاست‌های اقتصادی دو سال اخیر کارساز بوده و تجدیدنظر اساسی در آنها انجام نمی‌شود و شاید با توجه به تغییرات سیاست خارجی تاکتیک‌های متفاوت اتخاذ شود.
