پنج‌شنبه شب دوستداران علی نصیریان راهی خانه هنرمندان شدند تا در مراسم بزرگداشت این بازیگر حضور پیدا کنند.
مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران درباره این مراسم که در قالب برنامه «شب‌های ایرانشهر» تعریف و برگزار می‌شد، گفت: «این برنامه بر مبنای قدردانی از نسلی شکل گرفته که سازنده اصول قطعی و محکم فرهنگی ما طی سالیان گذشته بوده است. کسانی که عمرشان را وقف غنا بخشیدن به میراث فرهنگی کشور کرده‌اند.» سخنران بعدی محمدعلی نجفی کارگردان سریال «سربداران» بود. او از زمانی گفت که می‌خواست این سریال را بسازد: «آن زمان که می‌خواستیم که «سربداران» را بسازیم سینمای ایران و کلا مساله نمایش دچار اغتشاش شده بود و معلوم نبود چه آینده‌یی در انتظار آن است.» از سوی دیگر او گفت که وقتی فیلمنامه حاضر شد به این نتیجه رسید که هیچکس جز علی نصیریان نمی‌تواند نقش «قاضی شارح» را بازی کند و نمی‌دانست که آیا نصیریان این نقش را قبول می‌کند یا نه، چرا که: «او در ابتدا من را نمی‌شناخت و من نمی‌دانستم که می‌تواند به من اعتماد کند یا نه. اما بعد از بحث و گفت‌وگو نصیریان به ما اعتماد کرد و همین اعتماد، بار سنگینی به روی دوش ما گذاشت. بدین‌ترتیب علی نصیریان برای من نه فقط بازیگر فیلم که مراد و معلمم شد. مردی که تجسم بردباری، اخلاق، هنرمندی و انسانیت است.» مسعود جعفری‌جوزانی که در فیلم «شیر سنگی» با نصیریان همکاری داشته اما از مناعت طبع و بزرگواری نصیریان سخن گفت: زمانی که «شیر سنگی» ساخته می‌شد ناگهان تهیه‌کننده از حمایت مالی دست کشید، آن هم درست وقتی که ما به همراه بازیگرانی چون علی نصیریان و عزت‌الله انتظامی در بیابان و در یک سیاه‌چادر زندگی می‌کردیم و شرایط به نحوی بود که گاهی حتی پول خرید غذا هم نداشتیم. اما یک روز: «یک روز نصیریان به سراغ من آمد و گفت که از‌دار دنیا یک خانه دارد که حاضر است بی‌تعارف آن را بفروشد تا فیلم به سرانجام برسد. چنین حرف و وجود چنین شخصیتی آن‌قدر برای من انرژی‌بخش بود که از آن پس «علی‌یار» به عشق و زندگی من تبدیل شد. وقتی از نصیریان حرف می‌زنیم از نظم، فهم، درک، احترام به کلمه و خرد و وقت‌شناسی حرف می‌زنیم. جای تاسف دارد که در جامعه ما آن‌قدر از اخلاق حرف زده شده که عمل به آن را فراموش کرده‌ایم اما امیدوارم دست از دروغ برداریم و مرام و فرهنگ پهلوانی را جاری کنیم.» بعد از این سخنان نوبت به علی نصیریان رسید که پیش از هر چیز بگوید بابت هنرمندش بودنش از هیچ کس طلبکار نیست نه جامعه، نه ملت و نه دولت: «چنین تقدیرهایی نشان از لطف و مرحمت مردم و دوستان دارد اما من اگر فعالیتی در عرصه هنر داشته‌ام به دلیل علاقه شخصی بوده و به همین خاطر از جامعه، ملت و دولت طلبکار نیستم.»
