دلسوزی و احساس مسوولیت رییس پارلمان خصوصی نسبت به میهن، اقتصاد ملی و بخش خصوصی را می‌توان در انبوهی از سخنان وی در سال‌های اخیر به ویژه در نیمه اول امسال به خوبی دید. رییس اتاق ایران از صمیم قلب می‌خواهد رکود حاکم بر کسب‌وکار شهروندان و اقتصاد کلان ایران هر چه زودتر جای خود را به رونق دهد تا رنج و محنت ایرانیان کاهش یابد. علاوه‌بر او شمار قابل اعتنایی از مدیران بخش خصوصی شامل روسای اتاق‌های بازرگانی، رهبران صدها تشکل کارفرمایی و اقتصاددانان و کارشناسان نیز می‌خواهند و آرزوی عبور اقتصاد از رکود را در سرمی‌پرورانند. این آرزوی همه ایرانیان در هر صنف و شغل و کاری است که رونق رفته از کسب‌وکار مردم برگردد و از حجم ناخوشی‌ها کاسته شود. اما این آرزوها و سختی‌ها نباید راه را از بیراهه دور کند و به گونه‌یی رفتار شود که از چاله به چاه بیفتیم و با ناشکیبایی دستاوردهای دولت در مهار تورم را بر باد دهیم. کاهش تورم و رساندن آن به زیر 10درصد و هم‌سطح کردن تحولات آن کار سترگی است که مدارا و بردباری می‌خواهد. تردیدی نیست که گروه اقتصادی دولت که در میان آنها مدیرانی باتجربه در برنامه‌ریزی‌های کلان اقتصادی وجود دارند، نیک
می‌دانند که روزهای سختی بر مردم می‌گذرد و آنها نیز می‌خواهند که با بخش خصوصی هم‌مسیر شده و این شرایط دشوار سپری شود. این گروه اما این را نیز می‌دانند که ناچار کردن دولت به کارها و اقدام‌هایی که منطق کارشناسی ندارند یا در اندازه قدرت فعلی دولت نیستند چه روزهای تلخی را می‌توانند دوباره بر اقتصاد کلان حاکم سازند. نیک می‌دانیم که منابع بانک‌ها در جاهایی یخ زده است و امکان اعتباردهی از آنها نیست؛ می‌دانیم که درآمد شهروندان کاهش یافته و نمی‌توان از مردم خواست سپرده بیشتری به بانک‌ها دهند؛ می‌دانیم که قطع یارانه ثروتمندان و گروه‌های یارانه‌بگیر در حال حاضر نمی‌تواند پولی به تولید برساند. یادمان باشد که دولت ارزی ندارد که تبدیل به ریال کند و طرح‌های عمرانی را گسترش دهد و...
