از کوه با کوه

با کوه حرفی داشتم از دور/ ای سنگ تا خورشید بالیده/ ای بندی هرگز ننالیده/ پیشانیت ایوان صحراها و دریاها/ دیروزها از آن ستیغ سربلندت همچنان پیدا/ خود را کجاها می کشانی سوی بالاها و بالاها

فریدون مشیری

مشاهده صفحات روزنامه