مهدی پورقاضی
رییس کمیسیون صنعت اتاق بازرگانی تهران
هیات‌های تجاری که تاکنون وارد ایران شده‌اند به هیچ عنوان ترکیب مشخصی نداشته و خودشان یک‌دست عمل نکرده‌اند. تاکنون بیشتر هیات‌هایی که وارد ایران شده‌اند از بدنه بخش دولتی بوده‌اند. مثلا هیات ژاپنی کاملا دولتی‌ها را با خود آورده بود و هیات ایتالیا هم وزیر اقتصاد و معاونین وزارتخانه خود را به همراه داشت. بنابراین درچنین شرایطی طبیعی است که اگر قراردادی هم بسته می‌شود با دولتی‌ها و شبه‌دولتی‌ها باشد تا با بخش خصوصی‌ها. این درحالی است که درچنین شرایطی مذاکره با بخش خصوصی مطرح نمی‌شود. زیرا هیات‌ها بیشتر برای حل مسائل کلی می‌آیند نه جزییات و خصوصی‌ها هم در بطن جزییات قرار دارند. بعضی از هیات‌های تجاری با خود از نمایندگان بخش خصوصی‌شان افرادی را آورده‌اند اما عمده‌یی آنان دولتی بوده‌اند. خصوصی‌های که هم آمده‌اند معمولا در امور خاصی می‌خواهند فعالیت داشته باشند که قاعدتا محدودیت‌های نیز خواهد داشت. این درحالی است که حضور شبه‌دولتی‌ها هم همیشه یک پای ثابت ماجراست. از دیدگاه من در این موقعیت که درهای دوجانبه ایران با کشورهای اروپایی بازشده نخستین کار این است که به درستی تشخیص دهیم هیات‌های تجاری که وارد می‌شوند از بدنه دولت هستند یا از بدنه بخش خصوصی. زمانی که این موضوع به خوبی تشخیص داده شود، می‌توانیم برای قرار ملاقات‌هایمان افراد مرتبط را وارد این نشست‌ها کنیم. تاکنون هیات‌های تجاری به ما نشان داده‌اند که بیشتر برای فروش کالاهایشان به ایران سفر کرده‌اند و خبری از سرمایه‌گذاری نیست. البته از نظر من این کار کاملا طبیعی است و باید به آنان حق داد. زیرا در گام اول باید حضور در بازار برای این کشورها فراهم شود و بعد انتظار مراحل بعدی را داشت. این درحالی است که باید درچنین شرایطی ما آرامش و صبر داشته باشیم و خیلی از این موضوع ناراحت نباشیم تا آنان جایگاه خود را در بازارهای ما پیدا کنند و بعد در پله‌های دیگر به توافق و سرمایه‌گذاری فکر کنیم. متاسفانه استقبال خوبی تاکنون از بخش خصوصی‌ها به عمل نیامده است. دلیل این موضوع هم این است که بانک اطلاعاتی کارآمدی درمورد جزییات خصوصی‌ها حتی در اتاق بازرگانی وجود ندارد.
